Ben üniversite okurken aşağı yukarı benzer duygulardaydım. Okuduğum bölüm beni heyecanlandırmıyordu ve geleceğe yönelik de pek umutla bakamıyordum. Ancak dişimi sıktım, bir şekilde o 4 seneyi bitirdim. Akabinde hayat değişiyor, askere gidiyorsun, karakterin oturuyor ve günün sonunda değişiyorsun. Geçici bir süreç. Alternatifte yapacağın bir şey yoksa, 2 seneyi bitirebilirsin. Ama bence bir düşün bakalım, seni heyecanlandıran bir şeyler var mı? Eğer bir şeyler bulabilirsen direk ona yönel derim. Yoksa da 2 seneyi bitirmeye bak. Bu süreçte seni mutlu eden şeyleri yap, ama diğer şeyler için de kendini mutlaka ama mutlaka zorla. Benim gibi asosyal bir adam, kendimi zorlayarak Amsterdam'a gitmiştim üniversitede workshop için ki bu benim için çok zor bir olaydı. Ama kendimi zorladım ve gittim, iyi ki gitmişim. Sen de zorla kendini en azından bir konuda bence. Okuduğun okulda olsun veya dışarıdan olsun, atıyorum bir bisiklet al ve sosyal medyada bisiklet grubu bulup aralarına katılıp haftasonu sürüşüne git gibi. İlla sosyallik içermek zorunda değil, sokak hayvanlarına yönelik derneklere üye olunabilir. Bunlar bir örnek, buna benzer bir şey yaparsan bu senin için "kick start" olur. Özgüven verir, yaşama enerjisi katar, arkadaş edindirir. Ama en önemlisi zor dönemlerden geçtiğini ve bunların hepsinin geride kalacağını bil, birkaç sene sonradan hepsi düzelecek merak etme.