Hocam klasik gelebilir ancak;
Hayatınızın ne kadar değerli olduğunun farkına varmayı deneyin, biliyorum çoğu ülkede rahatça yapılan şeyleri yapamıyoruz ancak;
Savaşın ortasında bir bebek olabilirdik,
Afrika'da su, yemek bulamayan ve ölen onlarca zavallı çocuktan biri de olabilirdik.
En azından hayat devam ediyor, Her ne kadar virüs sürecinde evden çıkamıyor olsak da, kendimize bir bardak kahve yapıp camın önünde dışarıda ki hayvanları izleyerek mutlu olmayı denemeliyiz.
Mesela bir kuş kanat çırptığı için,
Bir kedi karşıdan karşıya rahatça geçtiği için,
Bir köpek sırtını kaşıyıp rahatladığı için,
Bu tür ufak şeylerle mutlu olmayı bilip, hayatı bizden katlarca zorluklarla geçenleri düşünürsek aslında mutlu olabiliriz.
Farkına varın, kendi ülkemizde bile yokluktan yaşamına son veren onlarca insan var.
Biz neden üzgün olalım ki?
Hayat üzgün olmak için çok kısa, bu yüzden her zaman mutlu olmayı bilmeliyiz.