Yalnızlık...

Sadece yazdıklarını okudum dostum. Aynı durumdayız diyebilirim. Hiç yoktan benzer durum diyebilirim. Ne diyeceğimi bilmiyorum ki. İnsanlar çeşit çeşit, herkes kendi deneyiminden birşeyler sunar hayatta. Bazı şeyleri kafana takmaman gerekiyor, umursamadan yaşaman gerekiyor. Sırf başkası mutlu olsun diye, kendimizi yorgun düşürürüz ve mutlu olan kişi hemen bizi unutur. İnsanları mutlu etmeyi bırak. Sana kötü davran demiyorum normal ol, mutlu etmeye çalıştıkça kendinden ödün vereceksin her seferinde, her seferinde daha çok yorulacaksın. Mutlu ettiğin kişi inan bana seni takmayacak bile. İnsanları neden umursayalım ki? Kimse önemsediğin kadar değil bunu unutma dostum. Kimse senin ne yaşadığını bilemez, kimse seni tam anlamı ile anlayamaz ve benide. Hayat üzülmek için çok kısa dostum. 16 sene okul 5 sene işe alış derken 21-22 yaşında oluyorsun, para biriktir ev al aile kur falan derken bir bakmışsın 30 yaşındasın. O arada mutlu olmayı unutuyoruz, hep bir üzüntü ile tekrar tekrar ayağa kalkmaya çalışıyoruz, ve gittikçe içimiz daha karamsar oluyor. Dünya aslında adaletli bir yer dostum. Ama adaletsizliği biz insanlar yaptık. Sana tanınan fırsat başkasına tanınmıyor, ya da bana. Bir yaratıcı olmadığımıza göre durduk yere fırsat yaratamayız, o yüzden elimizdeki fırsatlar ile önümüze bakmak zorundayız. Hayat ne kadar darbe vurursa vursun, daha fazla güçlenip ilerlememiz gerekiyor. Senin için önemli olan derslerin, ve mutlu olmak. Arada üzülmen şart tabi, tatlı üzülmeler Benim bir tane arkadaşım yok diyebilirim. Evet çok arkadaşım oldu ama yani keşke olmasaydım dediğim insanlar. Hayatımda 2 kişi ile çıktım, birincisi 2. sınıfta ikincisi ise 10. sınıftaydı. Anlaşacağım insanlar çok azdı benim. Ve onları hala arıyorum bulamadım. Şuan sadece 1 kişi ile konuşuyorum o ise bir kız. Anlayışlı birisi, arada ters çıkışması oluyor ama bizimde olmuyormu ters çıkışmamız? Dediğim gibi herkes herşeyi kendi için yapar bunu unutma, o yüzden insanlar için kendini üzme, insanlar yüzünden kendine eziyet çektirme ve sana engel olan herşeyi önüne basamak olarak koy.
 
Benim hayatım hepinizin hayatından daha kötü. Bir tane bile oyunum yok fakir gibi Minecraft oynuyorum anca. Siz geçin bunları daha oyun konsolum bile yok, sevgilim yok, dostum yok, ailem yok (benim için yoklar), param yok, kalbim yok... Şuan sahip olduğum tek şey özel okula gidebilmek, ama gittiğim için çok üzgünüm. Şuan bunları kötü bir halimle yazıyorum. Siz şükredin bulabildiklerinize. Daha 5 TL'lik bir oyunu bile alamıyorum ben. 3 ayda bir kontör yüklüyorlar bana anca. Bunları göz önüne alarak konuşun sosyal! Sizden daha fazla acı çektim ben. Yaşım 15 ama yaşadığım şeyler çok. Bir hastalığımın yanlış raporu yüzünden hayatım zehir oldu bana. Bu sebepten dolayı kızlarla aram iyi bile değil. Böyle hayata lanet olsun.
 
Konuyu cevapla
Menü
Giriş yap
Kaydol
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için çerezleri kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…