spartacus51
Kilopat
Evin tek çocuğu olarak büyüdüğümden dolayı büyük oranda kendi kendime vakit geçirerek büyüdüm, ilkokulda arkadaşlarım vardı onlarla vakit geçirdim, ilkokul bitti hepsiyle görüşmem nedenini bilmediğim bir şekilde kesildi.
Ortaokulda arkadaşlarım vardı onlarla vakit geçirdim fakat vakit geçirdiklerimin arasında karşı cins yoktu, ortaokul bitti geriye bir arkadaşımla iletişimim devam etti.
Liseyi meslek lisesinde okuduğumdan dolayı pek kız arkadaşım olmadı, lise bitti oradan birkaç arkadaşım kaldı.
Okul hayatımın 8 senesi böyle geçtiğinden ve yüksek ihtimal tek çocuk olmamdan kaynaklı kız arkadaş edinemedim ve şimdi üniversitedeyim. 8 senelik orta öğretim hayatıma göre nispeten biraz daha sosyal bir şekilde arkadaş edindim fakat aralarında yine karşı cins yok. Kızlarla ettiğim muhabbetin sürekliliği olmuyor bu nedenle devamlı görüşebildiğim kız arkadaşlarım hala yok. Yaşımın 18 olmasına bağladığım nedenden ötürü az ama öz arkadaşlık şimdilik beynimde yer edinemiyor ve çevremde daha çok çeşitlilik istiyorum, bundan ötürü sosyalleşme ihtiyacım (özellikle karşı cinse) giderek artıyor. Dışarıda takılmak için genel sosyal rehberime baktığımda ise birkaç kişi hariç teklif edebileceğim kimsenin olmadığı düşüncesi hakim ve bunu bir türlü kıramıyorum.
Kızlarla tanışamıyorum çünkü kafamın içinde hep onlara yürümek için yanaştığım düşüncesi hakim ve sanki bunu onlarda düşünüyormuş ve kendimi gülünç bir duruma düşürüyormuşum hissi geliyor ve beraberinde gelen kaygı ile hep kendimi engelliyorum. Kendimde bulunan düşünce sisteminin yanlışlığının farkındayım ama bunu değiştiremiyorum, kendime söz geçiremiyorum.
Sevgili edinebilme konusuna gelirsek bugüne kadar 2 defa aşık oldum, bunlardan birinde ret yedim ve karşımdaki kişiye duyduğum sevgiden ötürü kendime fazlaca duygusal yük bindirdiğimden bunun enkazı çok oldu. İkinci kişiye ise daha başlamadan bu olmayacak düşüncesi etrafımı sardığından ötürü kendimi imha edercesine aptalca bir duygusal enkaz daha oluşturdum ve artık çok sıkıldım. Kendimi yalnız hissediyorum derslerin aşırı sıkıcı olmasından ötürü artık hiç odaklanamıyorum, içimdeki üzüntü nedeniyle kitap, film ve oyun artık oynayamamaya başladım. Rica ediyorum kendinle şöyle ya da böyle eğlenmeyi öğren tarzı önerilerle gelmeyin. Sizlere içimi döktüm. Kendimle fazlasıyla vakit geçirdiğime inanıyorum, artık sosyalleşmek istiyorum.
Ortaokulda arkadaşlarım vardı onlarla vakit geçirdim fakat vakit geçirdiklerimin arasında karşı cins yoktu, ortaokul bitti geriye bir arkadaşımla iletişimim devam etti.
Liseyi meslek lisesinde okuduğumdan dolayı pek kız arkadaşım olmadı, lise bitti oradan birkaç arkadaşım kaldı.
Okul hayatımın 8 senesi böyle geçtiğinden ve yüksek ihtimal tek çocuk olmamdan kaynaklı kız arkadaş edinemedim ve şimdi üniversitedeyim. 8 senelik orta öğretim hayatıma göre nispeten biraz daha sosyal bir şekilde arkadaş edindim fakat aralarında yine karşı cins yok. Kızlarla ettiğim muhabbetin sürekliliği olmuyor bu nedenle devamlı görüşebildiğim kız arkadaşlarım hala yok. Yaşımın 18 olmasına bağladığım nedenden ötürü az ama öz arkadaşlık şimdilik beynimde yer edinemiyor ve çevremde daha çok çeşitlilik istiyorum, bundan ötürü sosyalleşme ihtiyacım (özellikle karşı cinse) giderek artıyor. Dışarıda takılmak için genel sosyal rehberime baktığımda ise birkaç kişi hariç teklif edebileceğim kimsenin olmadığı düşüncesi hakim ve bunu bir türlü kıramıyorum.
Kızlarla tanışamıyorum çünkü kafamın içinde hep onlara yürümek için yanaştığım düşüncesi hakim ve sanki bunu onlarda düşünüyormuş ve kendimi gülünç bir duruma düşürüyormuşum hissi geliyor ve beraberinde gelen kaygı ile hep kendimi engelliyorum. Kendimde bulunan düşünce sisteminin yanlışlığının farkındayım ama bunu değiştiremiyorum, kendime söz geçiremiyorum.
Sevgili edinebilme konusuna gelirsek bugüne kadar 2 defa aşık oldum, bunlardan birinde ret yedim ve karşımdaki kişiye duyduğum sevgiden ötürü kendime fazlaca duygusal yük bindirdiğimden bunun enkazı çok oldu. İkinci kişiye ise daha başlamadan bu olmayacak düşüncesi etrafımı sardığından ötürü kendimi imha edercesine aptalca bir duygusal enkaz daha oluşturdum ve artık çok sıkıldım. Kendimi yalnız hissediyorum derslerin aşırı sıkıcı olmasından ötürü artık hiç odaklanamıyorum, içimdeki üzüntü nedeniyle kitap, film ve oyun artık oynayamamaya başladım. Rica ediyorum kendinle şöyle ya da böyle eğlenmeyi öğren tarzı önerilerle gelmeyin. Sizlere içimi döktüm. Kendimle fazlasıyla vakit geçirdiğime inanıyorum, artık sosyalleşmek istiyorum.
Son düzenleyen: Moderatör: