Herkese ayak uyduramıyorum, konuşamıyorum. Konuşurken heyecan panikatak oluyor çok yalnız hissediyorum. Dışlanmış hissediyorum ortamlarda. Şu an yurttayım resmen sınanıyorum. Şehir desen köyden beter üniversite ortamı çok soğuk birlik dayanışma yok. 1 tane arkadaş var o da sürekli ters. Yurtta ise çok yalnızım tek odadayım. İki kişiydik ama kafa dengi değildi bir de sevmiyordum en sonunda gitti odamdan hani çabaladım hep konuşmayı ama olmuyor ayak uyduramıyorum. Efendi insanımdır insanlar komik insanları seviyor fakat beceremiyorum 3 hafta tatilde çalıştım orada da kendimi yalnız hissediyordum konuşuyordum az çok ama yok geçmiyor bu duygu çok sıkılıyorum. Eve gidiyorum aile evine yine aynı gene yalnızlık duygusu hiç arkadaşım yok. Aslında iyi yalnızlık ama sıktı artık zaten depresyondayım ama yok ne yapabilirim arkadaşlar böyle hayat ilerlemiyor?