Hocam şöyle yazdırıp düzenlettiğim şiirleri atayım. Kendim hiç ekleme yapmadım sadece düzenlettirdim GPT'ye. Saf yapay zeka hali bu yani. Üç seçenek var elimde. Konu: Of'un kurtuluşu, şart olmadan herkesin katılabileceği bir belediye yarışması. Benim de amacım sizin gibi merak daha çok. Yapay zekaya yazdırılmış metinlerle böyle şeyler yapılabilir mi acaba diye.
1. şiir:
---
Of'un kurtuluşu.
Karadeniz hırçın, dalga kükrüyor,
Dağların zirvesi göğe öfküyor.
Of'un yüreğinde susmaz bir ateş,
Her taşın bağrında tarih tükrüyor.
Kıyılar sessizdi, yaylalar yaslı,
Fırtına deresi aktı biraz hırslı.
Bir kara gün çöktü vatan toprağa,
Of'un göğü saklı, halkı da haslı.
Kadınlar horona hasret bakarken,
Yiğit'ler dağlarda nöbet tutarken,
Bir destan yazıldı sabırla ilmek,
Toprak kanla sulanıp hürlük sökerken.
Kemençe sustu mu, düşman üşüşür,
Ama bu halk var ya, zulme bölünür.
Her omuz bir kale, her yürek cesur,
Of'tan geçmek için can bile ürperir.
Dualar yükseldi, dağlar yankıldı,
Ellerde kazmalar bir an çakıldı.
Düşman sarhoş oldu Of'un direnci,
Her karış toprağı kanla yıkandı.
Her ev bir siperdi, gözler delikti,
Çocuklar koşardı umut derikti.
Bir annenin sesi yankı vururken,
Bayrak dalgalandı göğün gerildi.
Şehitler toprağa düştü sessizce,
Her taş, her dereye isim verince.
Dağlarda yankı var, ezanla dolmuş,
Of bir millet oldu, dirildi yeniden.
Bugün de dalgalan bayrağın sesi,
Horonla yazılır halkın türküsü.
Unutma bu günü, her dize söyler,
Of, kahramanlığın öz yurdu derler.
---
2. şiir:
Of'un kurtuluşu.
Karadeniz hırçın dalga savurur,
Dağlar inler, göğe duman kavurur.
Of'un Yiğit yüreğiyle doğudur,
Her taşı, her yolu, destan kokudur.
Horonlar susmuş, hüzünle bakılır,
Kıyılara kara gölge akılır.
Elde süngü, gönülde bir sancı,
Fırtına deresi susar yalancı.
Kadınlar yayla da, erkekler mevzide,
Dualar yükselir Karadeniz'de.
Her yürek bir ateş, her nefes bir can,
Birlikte atılır toprağa her yan.
Taş olur Of'un yolları gecede,
Her ev bir kale, düşmana hecede.
Korkmaz Yiğit, dağ çeker gölgesin,
Yiğit'ler yazar zaferin öyküsün.
Tüfeksiz ellerle düşman kovulur,
Her karış toprakta hürlük savunur.
Kemençe yeniden çalar bu dağda,
Özgürlük yankılanır yaylalarda.
Şehitlerin kanı taşta, derede,
Zafer türküsü var her bir yürek de.
Bu toprak ezelden hürdür, ezeli,
Of'ta yankılanır vatanın dili.
Bugün de bayraklar dalgalanıyor,
Hürlük türküsü her an yankılıyor.
Of, kahramanların, Yiğit'lerin yer,
Zaferi kazanan ölümsüz bir er.
Unutma bu günü, destandır bize,
Her dize hatıra, kazındı öze.
Horonda, türkülerde yankı bulur,
Of, kahramanların öz yurdu.
Dur.
3. şiir:
Of'un kurtuluşu.
Karadeniz coştu bir gün,
Dağlar inledi derinden.
Kara bulut sardı göğü,
Of bekledi sessiz, diken.
Yaylalarda hüzün vardı,
Kıyılar suskun, boynu bükük.
Bir umut doğdu ansızdan,
Kaldırdı başını her yürek.
"Biz özgürüz, tutsak olmayız!"
Diye inledi o genç sesler.
Toprak uyandı, taş coştu,
Kanla yazıldı tüm destanlar.
Kadınlar önde, dualarla,
Yiğit'ler silahla, inançla.
Bir el ekmek tutar, biri kılıç,
Direniş yazıldı karanlıkta.
Dağdan indik, deniz taştı,
Düşman sarardı korkusundan.
Her adımda bir ateş yandı,
Of kıyama durdu sonundan.
Her ev bir kale, her can asker,
Düşmana geçit yoktu artık.
Toprağa karıştı gözyaşları,
Zafer yakındı, özgür anlık.
Sonunda ufuk mavi oldu,
Bayrak yükseldi göklere.
Şehitler gülümsedi derinden,
Of yeniden döndü güne.
Bugün bakarsan Of'un yüzüne,
Hürriyet parlar o maviden.
Unutma, bu toprak kanla sulandı,
Of'un destanı saklı dilinde.