Yaşadığınız en utanç verici anı

Yararsız Üye dedi:

Meydana ben sermedim, kazayla oldu yapacak bir şey yok.

Genişletmek için tıkla...

Kaza oğlu kaza bu olsa gerek .

Dişçiden çıkıp, AVM ve kitapçılar dahil olmak üzere 1.5 saat kadar yürümüştüm.
En son bir kitapçının üst katına çıkarken bir hışırtı sesi duydum. Meğer ayağımdan galoşları çıkarmayı unutup o şekilde şehir turu atmışım.

EQUARIA dedi:

Bunun neyi utanılacak bir şey hocam? Herkesin başına gelebilir bence. Şahsen ben utanmam.

Genişletmek için tıkla...

Aslında evet. Herkesin başına gelebilir. İnsanların garip bakışlarını düşündükçe utanma duygusu yaşıyorum.

Kız arkadaşımla birlikte küçüklük fotoğraflarımıza bakmak için bir akşam kararlaştırdık ve aile albümlerini evde topladık. O benim albüme bakıyor, ben de onunkine. Arada şakalar, komiklikler, kahkahalar falan derken sonraki sayfaya geçtiğinde beklenmedik bir yüksek seste kahkaha patladı. Dönüp fotoğrafa baktığımda 5 yaşımdaki cıbıldak halimi gördüm

Ellerimle okey işareti yapmışım, gözümde güneş gözlüğü ve saçma bir gülüş atmışım. O fotoğrafı abim, babamın aldığı kamerayla çekmişti (o zaman kameralı telefon yok tabii) ve ben de büyük ihtimalle banyodan sonra bağımsızlığımı ilan etmişim çıplak bir şekilde

Yiğidin malı ortada ama 5 yaşındaki malın görünmesi çok hoş olmadı. Her aklımıza geldiğinde güleriz

NOT: O fotoğraf milletin baktığı yerde ne arıyor derseniz albüme sadece 1. dereceden kişilerin erişimi olduğundan ev halkı saklamış ve ben de unutmuşum

Sıra bende;
-Kreşteyim, maksimum 4-5 yaşlarındayım. Kreşte bir kız var, adı Duygu. Bak yazarken utandım şimdi, neyse. Kız dizlerime kafasını koydu ben de saçlarını okşuyorum. Hoca gördü, bir şey demedi. Sonra çıkışta annesiyle benim babama biz sevgili gibiyiz tarzı bir şey demiş. Abim benimle bir dalga geçti ama ben zaten yerin dibine giriyorum. Ki 18 senelik hayatımda bir kızla en fazla yakınlaşmam o zaman oldu zaten

Arkadaşıma el şakası yapıcağıma yanlışlıkla onun önündekine yaptım.

Jira dedi:

Kız arkadaşımla birlikte küçüklük fotoğraflarımıza bakmak için bir akşam kararlaştırdık ve aile albümlerini evde topladık. O benim albüme bakıyor, ben de onunkine. Arada şakalar, komiklikler, kahkahalar falan derken sonraki sayfaya geçtiğinde beklenmedik bir yüksek seste kahkaha patladı. Dönüp fotoğrafa baktığımda 5 yaşımdaki cıbıldak halimi gördüm

Ellerimle okey işareti yapmışım, gözümde güneş gözlüğü ve saçma bir gülüş atmışım. O fotoğrafı abim, babamın aldığı kamerayla çekmişti (o zaman kameralı telefon yok tabii) ve ben de büyük ihtimalle banyodan sonra bağımsızlığımı ilan etmişim çıplak bir şekilde

Yiğidin malı ortada ama 5 yaşındaki malın görünmesi çok hoş olmadı. Her aklımıza geldiğinde güleriz

NOT: O fotoğraf milletin baktığı yerde ne arıyor derseniz albüme sadece 1. dereceden kişilerin erişimi olduğundan ev halkı saklamış ve ben de unutmuşum

Genişletmek için tıkla...

Aynısına benzerini Saboteur dedi bu nasıl meydansa herkes örtü gibi seriyor .

Hocam canlı dersteyken mikrofonu açıp şarkıya devam etmem

Normal birinin utanacağı başka bir anım daha geldi aklıma. Benim saat merakım vardır, Swatch ile başlayıp Tissot ile büyütülen bir hobi şu anda Omega/Tag Heuer/Breitling'e kadar uzandı. Bende de mağaza sadakati vardır, bir yerden memnun kaldıysam hep oraya giderim. Haliyle oradaki kişiler de artık arkadaşım gibi oldular o kadar sürede, hatta çoğu zaman bazı müşterilerinden de bahsederlerdi birlikte gülerdik.

Bir gün bir Maurice Lacroix bakmaya gittiğimde dükkanda 2 kişi daha vardı ama hiç umursamadım. O sırada Seiko'nun GPS'li saatine hangi akılsızın 2 yıl önceki miktarla 16 bin TL verdiğinden falan konuşmaya başladım derken alan kişinin mesleğine kadar girdim. Ben X yerin avukatı olacağım, Seiko ile işim ne falan demeye başladım. Hatta ileri gidip sonradan parayı bulanlar üst düzey markaları hiç duymamış oldukları için gidip o tür markalardan ya da moda markalarından saat alıyorlar da dedim.

Sonra sol tarafımdaki yaşça benden daha büyük olan mağaza çalışanı huzursuzca yanıma doğru yengeç gibi seyirtmeye başladı. Bu sırada yan yan bana bakan gözleri de seyiriyordu derken dudakları da sanki "sus" diyormuş gibi bir hal aldı. Bu patavatsızlığa 15-20 saniye kadar devam ettikten sonra fark ettim ki gerçekten sus diyor.

Sonra bir sessizlik fark ettim, örümcek hisleri gibi bir şey bana arkama dönmem gerektiğini söyledi. Arkama döndüğümde 50'li yaşların başında takım elbiseli bir adamla göz göze geldim. Merhaba desem mi diye düşünürken adamdan şöyle bir ses geldi: Sen kime sonradan görme diyorsun l*n?

Sonuç olarak adam gitti, o gittikten sonra olayın şokunu atlatan diğer çalışanlar gülmekten kahvelerini içemediler. Sonra bu adam bize dava açar mı diye biraz tırstılar ama sanırım bir şey olmadı, olsaydı haberim olurdu. Nereden bileyim o arada dedikodusunu yaptığımız avukatın arkamda olduğunu?

@Jira hocam gene iyisiniz tavsiyem saboteur anısını okuyun.

Aklım almıyor, nasıl meydanda hekes örtü gibi birazdan biri daha yazar.