Öncelikle merhaba arkadaşlar nasılsınız iyisiniz umuyorum,
Çok fazla iç dökmek istiyorum. 21 yaşımdayım, üniversite okuyamadım hayat şartlarımdan ötürü. Çok fazla sorunlarım/travmalarım oldu bu dönemde ancak direkt depresyona girdiğim anı ve içimdeki tükenmişliği yazmak istiyorum sizlere.
Her şey 2022 ortalarında başladı. Bu süreçte geçmişte tanışık olduğum bir kızla sevgili olduk. İkimiz de 2023 YKS sınavına hazırlanıyorduk. Çok iyiydik ve hedeflerim çok yüksekti. Benim de, onun ailesinin de durumları yoktu ve kendisi geçmiş yaşantılarından ötürü yıpranmıştı ve destekçisi de yoktu. Onun dilinden ben anlıyordum bir tek. Yıl 2023'ü gösterdiğinde anladım ki bu sene istediğim bölüm olan yazılım mühendisliğini kazanamayacaktım çünkü çok kötü durumdaydım hem mental hem maddi olarak.
Bu süreçte geçmiş e-ticaret bilgim ile kız arkadaşımın adına e-ticaret mağazası açtım. Bunun nedeni de geçmişte acemice hatalar yapıp hesabımı kalıcı olarak yasaklatmamdı. Öyle böyle süreç derken ben bayağı ilerlettim ve maddi durumu ve mental sağlığımı iyileştirmeye başlamıştım. Kız arkadaşıma'da tonla iyiliğim dokunmuştu bu süreçte. Kendisine kitaplar, yemekler hatta o kadar ilerletmiştim ki kendime de ona da PC almıştım. Çok iyiye gidiyordu her şey ta ki YKS günü gelene dek. Çok stresliydi başaramayacağını düşünüyordu. Ben tümüyle salmıştım kendimi YKS'de. Ona mental destek sağlıyordum. Neyse girdik sınava, çıktığımızda bana saydırdı. Sen yüzünden böyle oldu sen yüzünden canım sıkkındı yapamadım destek olamadın bana diye. Ben de çok kırgındım ve aynı şekilde karşılık verdim YKS sürecimde senle ilgilendim hiç anlamadın destek olmadın bana diye. Neyse dedik ve 1 ay içinde barıştık geri.
YKS sonuçları açıklandığından kendisi 460 puan almıştı. Ben 230. o mutluydu, ben içten içe yanıyordum. Bunun farkındaydı ve bana "2024'te söz veriyorum sana aynı şekilde destek olacağım" demişti. Üniversite'ye gitti farklı şehre. KYK da çıkmıştı. Her şey iyiydi. Benim sorunum yoktu ve bu sene hem işimle hem de YKS sınavımla uğraşacaktım. Hedefim %50 burslu yazılım idi. Kız arkadaşım bana destek olmak yerine kasım-aralık ayından sonra hep benden ayrılmak istedi. Çok fazla atışıyordu hakaret ediyordu. "bana ilgi göstermiyorsun, sığ kafasın beni dinlemiyorsun önemsemiyorsun anlamıyorsun..." diye yükseliyordu. Her şeyi tatlı dille anlatmaya çalışıyordum "kızım çok fazla işle güçle uğraşıyorum bizim için <3" diyordum. Ancak en sonunda bunu 1 değil 2 değil 10 kez yaptı ve artık sertleştim "ulan bizim için yapıyorum mental sağlığım kötü seni de kötü etkilemek istemiyorum sadece yanımda dur enerji ver ne bu depresiflik her şeyin yolunda daha ne?" diyordum. Ardından bana ettiği tonla hakarete ek olarak 1 kere hakaret ettim, küfür çıktı ağzımdan. Ve terk etti şubat başlarında. Ardından pişman olur diye bekledim ancak yazmıyor etmiyordu. Ona tekrar yazdığımda bana beni rahatsız etme ta*iz ediyorsun daha çok yazarsan polise veririm dedi. Ben inatla yazdım ettim, dedim ki "kızım kendine gel onca söz verdik birlikteydik nasıl bunları yapıyorsun ya hani birlikteydik iyi olacaktık" dedim.
Bana inatla bin bir mazeret sundu küfürdür anlamamaktır dinlememektir en sonunda da bana "vizyonsuzsun, ne gibi sanat anlayışın var? Seviyelerimiz farklı, ben akademik başarısı olmayan birini isteyemem" dedi. Tonla şey söyledim yanılıyorsun benim isteklerimi biliyorsun tanıyorsun senelerce birlikteydik ağladığında koynumdaydın gece bile ağladığında yanındaydım ama hiç beni anlamıyorsun vesaire vesaire... En sonunda yalvarmaya başladım anla beni artık diye. Telefondan görüntülü konuştuğumuzda ben ağlarken gülüyordu. Umurumda değilsin diyordu. Çok derin bir acı bıraktı, çok canım yandı. Ardından çok namertçe bir davranış yaptı,
E-ticaret hesabını kapattı ve beni borç batağında bıraktı. Şu an borçları ödemek için bin bir cirit atıyorum ve YKS sürecim de gitti. Depresyonla da mücadele ediyorum. Ramazan ayı iftarda da sahurda da yemek yiyemiyorum. 64 kilodan 49'a düştüm.
Size yemin ediyorum ki ben bir hata yapmadım, sırf hatalısın dediği şeylerde bile özür diliyordum. Ama o özür dilemiyordu hiç. O kadar iyilik yaptım onca şeyde sahiplendim, kızım diyordum bağrıma basıyordum. O ise beni kendi menfaati için terk etti. Gönlü de vicdanı da çok rahattı bunu yaparken. Hakkımı helal etmiyorum asla ve hep Allah'ından bulsun diyorum. Ben onun sözlerine melek suratına kalbine inanmıştım. O ise benim bu senemi bile isteye harap etti empatiden yoksunca ve kendisini de, beni de kurtaran e-ticaret gibi işlerimle, hobilerimle, benliğimle alay etti ve ben çaresizce ağlıyordum ne olur kendine gel diye. Borç batağında bıraktı. Duygularımı mahvetti. Benliğimi yitirtti. Kariyerimi, hayatımı mahvetti. İkinci kez sevmek istedim birini ve doğru insan sanıyordum. İlk sevgilim dediğim kız beni aldatmıştı. İkincisi, kızım dediğim kişi beni terk etti. Şimdi ben kime nasıl güvenebilirim?
Profesyonel destek beklemiyorum arkadaşlar, sadece olumlamaya ihtiyacım var. Belki içinizden biriyle dost olabiliriz... Çok fazla doldum çok ince ruh haline büründüm çok iç dökmek istedim. Ben her şeye rağmen pes etmeyeceğim. Çok derin buhramda ve yardıma aç hissediyorum kendimi. Yalnızım ve iç dökecek kimsem de olmyaınca buraya yansıtmak istedim. Teşekkür ederim dinlediğiniz için, emek veren iyi insanların hayattan karşılığını alacağına şüphem yok...