Yaşamaya çalışmak

Üniversiteden yeni mezun bir işsiz yazıyor bu cümleleri.

Üniversitenden mezun olmuşsun, okuduğun bölüm ile hayalindeki iş bambaşka. Ne yapacağın hakkında en ufak bir fikrin yok, hayata atılamıyorsun çabalıyorsun ama olmuyor. Ömür boyu sevmediğin bir işte çalışmak istemiyorsun, işlere bakıyorsun uygun olan, stajyer olarak girip uğraşmaya başlamak istiyorsun. Herkes en az bir ya da iki yıl tecrübeli birilerini arıyor ya da okuduğun bölüm ile ilişkisi olsun istiyor, dışarıya hayat dolu birisin ama kendi içinde parçalanıp gidiyorsun, bilmiyorum bir şeyleri değiştireceğine inancın kalmamış. Boşluğa düşmüş gibiyim. Evde kendi başıma yazılım öğrenmeye çalışıyorsun. Sanki hep bir şeyleri eksik yapıyormuşum gibi ne yapacağımı bilmiyorum. Aile baskısını falan daha saymıyorum zaten onlar ekstra cabası.

Yaşam cazip gelmemeye başladı, yaşıyorsam bir çaba içerisine girmem lazım fakat sanki her şey engelmiş gibi geliyor. Ne yapmalıyım, ne yapabilirim bir öneriniz var mı?

Teşekkür ederim.

Ben sırf bu sebepten ötürü açık öğretime devam ediyorum, şu anda 18 yaşındayım ve Uluslararası bir şirkette çalışıyorum. Adamlara ''Okumak mı yoksa tecrübe mi?'' diye sorduğumda aldığım cevap hep tecrübe oluyor. Zira okuyan insan bazı şeyleri beğenmiyor ve işini aksatıyor, o kadar okudum boşuna mı vs. diyebiliyor. Bu sebepten ötürü adamlar genç yaşta alıp geliştiriyor ve ekiplerine alıyor. Ben şu anda taşeron dediğimiz bir işçiyim. Ancak birkaç aya şirket beni bünyesine alabilir, ondan sonrası zaten kolay.

Sana tavsiyem, otomotiv sanayisine giriş yapman. Eğer Uluslararası bir şirkete girersen ve gözde olursan değme keyfine. Tecrübe edinmen bile ileride işine yarayacak.
Böylelikle sadece okumanın hiçbir anlam ifade etmediğini tekrar görmüş olduk. Eğer torpil almazsanız ve çok üst düzey bir notunuz yok ise iş bulmanız çok zor. Diğer yandan okulu düzgün okumayan kişilerden de emir alacağınız gerçeği var.

Şartların b*ktanlığını bahane ederek bi' yere varamaz. Adımını attığı yerde üniversite var zaten, nitelikli olan bir yeri kazanamadıktan sonra işsiz kalması içten bile değil. Hiçbir şirket küçük illerin yazılım mühendisliğinden çıkmış adamı işe almaz.

Size diyorum küçük kardeşlerim, hüüğğ Türkiye çok kötü hüüğ hayallerimi gerçekleştiremiyorum diye ağlayarak bir yere varamazsınız. Varacağınız yer asgari ya da biraz üstü bir ücretle köle gibi çalışacağınız bir iş olabilir. Dersleriniz iyiyse nitelikli bir yer için çabalayın değilse saçma bir üniversite mezunu olacağınıza gidin kendi işinizi kurmaya çalışın yoksa 4 yıl sonra çoğu genç gibi işsiz gezersiniz. Benim gözlemlerim bu şekilde ki ben Fen Lisesi çıkışlı, bu senede diş yerine tıp ya da iyi bir mühendislik okumak için mezuna kalan biri olarak diyorum bunları. Diş bölümü bile devlete atanma ihtimalinin %30 bir yer, lafın kısası kimse çalışmadan didinmeden iyi bir yere gelmiyor.