kergitatliokcu
Hectopat
- Katılım
- 18 Eylül 2020
- Mesajlar
- 85
- Makaleler
- 1
Ortaokuldaydık ilk kez gözlerine baktiğimda ona aşik olmuştum. Yillardir gizledim sakladim bir türlü açilamadim evlerimiz yakindi artik liseye geçmiştik. Onda ne telefon vardi ne bir şey iletişime geçemiyorduk. Sonra ben başka liseye gidicektim o da başka ve dolmuşta karşılaşmıştık 9'un başlarinda bendeki aşk değildi sevdaydi. Araya corona girdi okullar falan kapandi haber alamadim. Konuşamadik kavuşamadik biraz da ailesine çok düşkündü. Babasi telefon almiş babasinin üzerine kayıtlıydı arayamadim lise bitti o çok çalışkan ve zekiydi güzel bir bölüm tutturmuştur fakat ben tutturamadim. Geçen gün küçük kardeşimi benim eski ortaokuluma birakmaya giderken onu gördüm tam karşımdan yanimdan geçti yüzüme bile bakmadi. Yüreğim yandi yeniden rüyalarima girmeye başladi onsuzluğu düşünemez oldum. Kavuşamayaciğimizi düşünmek beni kahrediyordu. Onun mahallesini oturduğu evini öğrendim eski ortaokula yakin bir mahalledeydi ve onun yüzünü bir an bile görmek için saatletce her gün kardeşimi okula biraktiktan sonra dolanmaya başladım. Mahalleye yakin yerde ve onu ablasiyla beraber markete giderken gördüm çok üzüldüm yüzü çok asıktı ve ben göz göze gelmeden hemen yönümü çevirdim. Ne yapacaği mi bilmiyorum sosyal medya kullanmiyor bir tane bile resmi profili yok o gözlerini her yerde ariyorum canim çok sıkkın bu dert beni kahrediyor. Bu aşk değil aşk olsa hevesim bitene kadar olurdu ben onu nefesim yetene kadar seviyorum onun da bende gönlü vardi lakin olmuyor olmuyor. Sevdim işte ondaki imkansizliği ona sarilamamanin acisini sevdim sirf sonunda o var diye ona olan hasreti sevdim. Yalnizken aklimda oluşunu hayallerime rüyalarima doluşunu sevdim onu bir gün görme umuduyla yaşamayi sevdim. Onu yaşama nedenim bilmeyi sevdim ben onun yüreğini sevdim şu göğüs kafesimi genişleten umudum varoldukça güzel günlere olan inancim bitmeyecek...