Hocam selamlar. Birkaç gündür geleceğim hakkında düşünüyorum ve bu yüzden hayata dair ümit ve hevesim kalmadı. Canım ders çalışmak istemiyor ve kitap yüzü dahi açmak istemiyorum. Hedefim İTÜ - makine mühendisliği kazanıp, iyi bir mühendis olup yurt dışında çalışmak, ancak çok fazla şüphem var. Öncelikle hayallerimin çok zor olduğunu biliyorum (yani üniversite sınavında 7K yapacağım da, ondan sonra çok fazla projeye katılıp network kasacağım, daha sonra yurt dışı iş ilanlarına bakıp hint ve asyalı o kadar insan arasından işe girmeye çalışacağım da... Yani çok zor olduğunun farkındayım. Fakat sıkı çalışma ile birçok şeyin yapılabileceğini düşünüyorum), ama sanırım benim için tek iyi senaryo bu işte. Olay da burada başlıyor. En iyi senaryoda bile çok çalışıp iyi bir mühendis olsam bile, hayat standartlarından memnun olabilir miyim?
Düşünüyorum; alım gücünün en iyi olduğu senaryoda (Texas, houston) aylık net 5K dolar kazansam, kira, alışveriş ve diğer giderlerden en az 2K gider, yani 3K kalır elimde. Bu para ile kendime ev ve araba alabilir miyim? Onun dışında ailemden uzak kalmak, yalnız kalmak ve can sıkıntısı vb. problemler de var. Öteki taraftan Türkiye hiç umut vermiyor (sanayi veya üniversite mezunu olup olmamam fark etmez, umut göremiyorum [sadece ekonomik anlamda değil]). Biliyorum, belki şu an “bu, daha bırak mezun olmayı, üniversiteye girmemiş, burada bize ABD'ye gidecekmiş de orada yaşamı beğenmiyor.” diyorsunuz. Haklısınız ama burada kendim için en iyi kariyeri bulmaya çalışıyorum. Belki birkaç yıla fikirlerim değişir ve daha sade bir hayata razı gelir miyim? (örnek: Güzel bir Audi araba yerine daha sade olan bir Japon arabası, küçük bir evde kirada yaşamak gibi.) Kendimi ne kadar ifade edebildiğim (bence pek değil çünkü aklım çok karışık) tartışılır ama fikirlerinizi bekliyorum.