Yaklaşık 6 ay önce zihin yapım değişti, olayları farklı düşünmeye başladım. Kendimle konuşuyorum, çok fazla kendimle konuşuyorum. Öğretmenime sınıfta zihnimin bu ilginç yapısı anlattığı düşündüğümü söylediğimi düşünüyorum. Yani olaylar ikinci, üçüncü boyutu geç yüzüncü boyutlara ulaşıyor. Mesela bir şey konuşmam gerek birisiyle, bu bir kök veya gövde oluyor. Ardından değişmekle beraber en az 2-3 dala ayrılıyor(10-20 olduğu da oluyor) ve bu dallar konuşmanın ilerleyişi ile ilgili düşüncelerim. Ardından o dallar tekrardan 2-3 dala ayrılıyor ve onlar da 2-3 dala ayrılıyor. Genellikle ilk 2 daldan sonra oluşan dallar daha az bölüme ayrılıyor. Sürekli düşünüyorum ve bu düşüncelerim sayesinde hayali bir simülasyon oluşturuyorum.
Olabilecek en küçük detaya kadar binlerce olasılığı düşünüp planlıyorum. İşin komik kısmı ise bunlar hiçbir zaman tutmadı. Genelde ilk dal daha ayrılmadan illa düşünmediğim şey çıkıyor ve binlerce planlamam yok oluyor. Gördüğüm, tanıdığım, bildiğim herkesin yerine geçiyorum, zihnimde ayrı bir hayat yaşıyorum. Her şeyi ben kontrol ediyorum ama gerçekçi oluyor neredeyse hiç sapmıyor gerçeklikten. Kendimle konuşmam biraz garip geliyor ama mantıken kendimle konuşmuyorum, aslında kendim olan fakat başkasının yerinde olan farklı farklı kişilerle konuşuyorum. Zihin yapımın bana tahmin yürütme, olasılık ve düşünme anlamında çok faydası var. Onun dışında kötü yanları da var tabii, kendimle konuşmamı garipsemiyor değilim. Ayrıca bana çok geniş bir empati kazandırdı fakat çok kalitesiz bir empati. Kendim insanların yerine geçiyor ama özünde yine ben olduğum için sağlıksız empati kuruyorum. Buna bir şema çizmek istersem:
Olaylar sürekli dallara ayrılıyor, çok fazla dallara ayrıldığı için devamını getiremedim. Benim gibi düşünen başka insanlar var mı acaba?
Olabilecek en küçük detaya kadar binlerce olasılığı düşünüp planlıyorum. İşin komik kısmı ise bunlar hiçbir zaman tutmadı. Genelde ilk dal daha ayrılmadan illa düşünmediğim şey çıkıyor ve binlerce planlamam yok oluyor. Gördüğüm, tanıdığım, bildiğim herkesin yerine geçiyorum, zihnimde ayrı bir hayat yaşıyorum. Her şeyi ben kontrol ediyorum ama gerçekçi oluyor neredeyse hiç sapmıyor gerçeklikten. Kendimle konuşmam biraz garip geliyor ama mantıken kendimle konuşmuyorum, aslında kendim olan fakat başkasının yerinde olan farklı farklı kişilerle konuşuyorum. Zihin yapımın bana tahmin yürütme, olasılık ve düşünme anlamında çok faydası var. Onun dışında kötü yanları da var tabii, kendimle konuşmamı garipsemiyor değilim. Ayrıca bana çok geniş bir empati kazandırdı fakat çok kalitesiz bir empati. Kendim insanların yerine geçiyor ama özünde yine ben olduğum için sağlıksız empati kuruyorum. Buna bir şema çizmek istersem:
Olaylar sürekli dallara ayrılıyor, çok fazla dallara ayrıldığı için devamını getiremedim. Benim gibi düşünen başka insanlar var mı acaba?