Zor bir yılın ardından yalnızlık ve stres

Merhaba arkadaşlar. Hayatım bir sene içinde gerçekten çok fazla kötüleşti. Çocukluğumdan beri en yakın arkadaşım ve kardeşim sandığım kişi yurt dışına taşındı. Hatta taşınmadan önce, son günlerinde bizim evde kaldı. Daha sonra yurt dışına çıktıktan birkaç ay sonra, ben aramazsam veya mesaj atmazsam neredeyse hiç konuşmuyorduk. Önemli bir şey sorduğumda, "şu an işim var" ya da "arkadaşlarlayım, sana sonra döneyim" falan diyordu ama geri dönmüyordu. Ben de en sonunda dayanamadım ve iletişimi kestim.

Kendimi çok fazla yalnız hissediyorum. Üstüne, bu sene farklı bir okula nakil almak zorunda kaldım. Eski okulumda çevrem vardı ama okuldan çıkınca hepsiyle iletişimim kesildi ve bu okulda sadece bir arkadaş edinebildim, ama o da okulu bıraktı. 45 kişilik sınıfta herkes yanında biriyle otururken, ben sene boyunca hep tek başıma oturdum. Bu durum yüzünden iyice içime kapandım, derslere de önem vermeyi bıraktım. Günümün tamamı neredeyse müzik dinlemekle geçiyor.

Açıkçası, her şeyi içime ata ata bütün öz güvenimi kaybettim. Anksiyete başladı, uyku düzenim aşırı derecede bozuldu. Bazen hiç uyuyamadığım oluyor; gece yatağa yatıyorum, sabaha kadar düşünüp duruyorum. Sadece tavanı izleyerek geçiyor gecelerim. Son bir sene içinde yaşadığım bu iğrenç durumun bir kısmını da olsa anlatmak istedim. Okuyan arkadaşlara teşekkürler.

Hocam seni bir nebzede olsa da anladım bende hayatımda böyle zor günler yaşıyorum bazen günlerim çok kötü geçiyor insanın bazen birisine sarılıp bütün her şeyini konuşabilmek istiyor ya da köşeye geçip hüngür hüngür ağlamak bende bu arlar ciddi anlamda yalnızlık yaşıyorum ama sana bir tavsiye vereyim emin ol bazen yalnızlık daha iyi nedendir bilmem ancak bazen yalnız olmayı çok severim çünkü sen sin senden başka kimse yok yanında seni üzebilecek hiçbir şey yok bu yüzden biraz düşünmeyi bırakmak gerekiyor ben bu hayatta bu aralar sadece olasılıklarla yaşamaya devam ediyorum ama olasılıkların hep iyi yönlüsüne bakmaya çalışıyorum çünkü her şeyin bir gün düzeleceğini düşünmek insanı ayakta tutuyor bilmem bu söz seni ne kadar etkiler ama inandığın sürece her şey elbet güzel olacak ben artık ayakta kalmak ve hayata tutunmak için buna inanıyorum.

Öncelikle profesyonel destek almanı tavsiye ederim. Hayat bu, inişler çıkışlar olur. Elbet bir yerden ilerlemek gerek. Yavaş yavaş yaptıkları etkinliklere katılın. Arkadaşlar hayatımızdan çıkar ancak dostlarımız zor çıkar. Hem size, sizin verdiğiniz değeri vermemiş gözüküyor hem de direkt soğutmuş arayı.

Siz yine de kendinizi uzak tutmayın. Bir şekilde iletişime devam edin. Çok da kafaya her şeyi takmayın. Ancak insan sosyal bir varlık. Muhakkak diğer insanlar ile etkileşimde olmamız gerek.