Saçımı kestirdim, kısa saç kadar rahatı yok gerçekten. Aynı zamanda nasıl desem, farklı bir ruh hali oluştu bende artık, kendimi çok daha fazla bu dünyadan hissediyorum sanki kendini soyutlayan veya kendini farklı gören bir adamdan kurtulmuş gibiyim. Özgür hissediyorum, çok daha sıradanım artık. Dışarıdaki herhangi bir serseriyim, herhangi bir gencim, sokaktan geçen herhangi bir budalayım.
Sıradan birisi olduğunun farkına varmak... Hayatım boyunca gerçek özgürlüğün ne olduğunu aradım, kendimi ormanlara attım, düşündüm, şiirler ve romanlar yazdım. Farklı bir dünyada yaşamış gibi hissettim, ben bu dünyadan değildim, kimse beni anlamıyordu vs vs. bilirsiniz böyle durumları. Gelip geçici hepsi.
Acınası solucanlarda daha fazlası değiliz, bunun farkına varmak ve artık karşı koymaya çalışmamak, işte özgürlük bu. Hayalsiz ve umutsuz bir dünya, gerçek özgürlük. Bu dünyada istediğimiz hiçbir şeye ulaşamayacağız, erkek olup garip garip hallerden çıkmanızı tavsiye ediyorum, hiç olmadığı kadar. Dolu hissedeceksiniz.
Hayal kırıklığı ve yalnızlığın normalleştiği bir yaşam, işte tüm şiirlerin merkezi ve tüm romanların evreni...
Bu dünyada umut diye bir şey yok.
