İnsan sevilmeyi, o "bende seni seviyorum" denmesini istiyor be hocam. Ama bilmiyorum...
Sevilmek için seviyorum demesine gerek yok ciddi diyorum. Bak bir insan seviyorum demeden sevgisini belli etmesi farklı duygu ve belki bunu aramalısın. Ve şunu düşün karşılıklı sevgi olan her ilişki bitecek uzun veya kısa fark etmez ve önemli olan pişmanlık duymaman, üzül ama sonuçta seni hayatından koparacak kadar da olmasın.
Hani şimdi ortam yapayayım, takılayım diyen tipler var acayip saçma, şunu düşün ilerde artık sevgilin olduğunda, aynı evi paylaşmaya başladığın vakit, böyle artık rahat olduğunda, hiçbir şey düşünmediğin zaman, artık aynı şeyleri paylaşmaya başladığınız vakit, ince düşünebilmeyi, üzmemeyi, neler yapılması gerektiğini vs anlıyorsun daha çok sevmeyi anlıyorsun. Bu sevgi anneden geliyor bence, yani bir anneyi nasıl seviyorsan o öyle oluyor ve bu tabii zamanla ve güvenle oluşan bir şey oluyor sen aslında bu sevgiyi içindeki sevgiyi birine aktarmak istiyorsun gibi.
Ama şunu da es geçme, tabii kendini geliştir, kendini işte eksiklerin neyse onu kapatmayı öğren fakat bu acıyı yaşaman cidden güzel sonradan pişman olmazsın eğer ders alabiliyorsan.
Bir kişinin yanında sevgilisi varken aslında o kişiyi küçük düşürmemeyi anlıyorsun niye çünkü sen zamanında üzüldün ne kadar kıymetli olduğunu biliyorsun bir kişi birine değer veriyorsa hani biri var mesela kızla gidip konuşacak sen bu acıyı yaşadığın için o kızla gidip konuşmamayı veya konuşacaksan da arkadaşın için yapmayı öğreniyorsun, hiç tanımadığın kişi hakkında bir şeyler çıkarım yapmamayı anlıyorsun.
Ben kendimi avutabilen, kötü durumdan çıkarabilen, kendini mental olarak toparlaya bilen vb. bir insan değilim işte sıkıntı orada.
Bende değilim acayip ufak şeyleri bile kafaya takıp pişmanlık duyuyorum. Rezil olduk diyorum, herkes bana baktı diyorum o diyorum bu diyorum.
.
