merhaba. bende 2004 lüyüm ve yıl yıl sıralamalarımız aynı resmen. bende tıp istiyorum ve bu yıl aileme bunun için direnip mezuna kalacağım dedim. her şey güzel gidiyorken kaygılarımı onun peşinden gelen stres ve erteleme sorunum başladı. sürekli kafamda kurmaya başladım. kendi başarımdan çok çevremdekilerin başarısına odaklandım. plan yap uy aklına olumsuz düşünce gelsin tekrar kaygılan derken aslında bende kaygı bozukluğu varmış. aslında bana bunu psikoloğum demişti ama ben üstelememiştim. orta düzeydi sadece. mesela 10 ay varken bile ben yetiştiremem kaygısı vardı gibi gibi. neyse sadede gelmek istiyorum. kalan zamanda kaygımı yenmeye çalışıyorum ve kalan zamanda önceden planladığım yapmaya korktuğum şeyleri listeledim. bu sene her şeyin zamanına kadar planladığım bitmesini istediğim şeyleri yapıyorum. yaklaşık 1 haftadır her şey rayında gidiyor. çünkü olayı kabullendim ve kendim için neler yapabilirim dedim. kendimizi düşünmezsek kendi hayatımızın direksiyonuna oturmaz isek kendimiz için yaşayamayız. bu da ebedi mutsuzluğu beraberinde getirir. neysee şimdi bunları anlattım, istedim ki yalnız olmadığını bil. ailen daha doğrusu ailelerimiz o mezunluk kararına sınav sonucundan sonra karar verecek. şimdi düşünmek seni kaygılandırır. çevrene bakmadan kendine düzgün taktiklerle gideceksin. seri denemeler başlayacak insanların netleri seni etkilemesin. mesela ayt n bitmemişse ayt denemelerine girmezsin konularını bitirirsin gibi. ama tyt leri kesinlikle kaçırma ve gir. bir de aynı durumda olduğumuzdan dolayı istersen telegramın varsa eğer süreci birlikte götürebiliriz.
