Merhabalar. Artık sabrım tükendi. Cümle devrikliği, anlatım bozukluğu vs. şeyler için şimdiden özür dilerim. Ailem çok baskıcı. Yaz tatilinde karşı cinsten bir arkadaşım küfürlü konuştu diye bana 1 yıllık telefon yasağı geldi. Ben asla küfreden bir insan değilim. O küfretti cezayı ben yedim. Uzaktan eğitim sırasında evde kotalı internet vardı. (20 GB.) Günde 4.5-5 saat canlı ders oluyordu. İnternet yetmeyince bana kızıyorlardı. Sonunda internete kısıtlama getirdiler. Sadece birkaç siteye girebiliyorum. YouTube dahil pek çok yeri açmıyor. Buna rağmen saat sekiz dokuz gibi interneti kapatırlar genelde. Unuttukları günler hariç. Evet kısıtlı internetin zamanı da kısıtlı.
8. sınıfım sınava hazırlanıyorum. Okuldan çok yorgun geliyorum. Biraz ayıltsın diye kahve içiyorum ona da kızıyorlar kendini kahve içince ayılıyorum diye şartlıyorsun yoksa kahvenin ayıltması saçma, sen çalışmak istesen hiç uykun gelmez, ben tüm gece sınava hazırlanırdım hiç uyumazdım diye. Bunu söyleyen insan doktor. Yaptığım her şey gözlerine batıyor. Okuduğum kitaplar bile. Onlara göre polisiye kanlı dehşetli, fantastik öcülü böcülü (efsanelerdeki yaratıklara verdikleri isim), aksiyon macera kitaplarında örnek veriyorum bir suçlunun hayatını anlatıyorsa suçlularla ne işin var, adam gibi şeyler okusana, psikoloji, kişisel gelişim kitapları için de yaşım uygun değil... (Bunu diyen insanın eline bir kitap aldığını bile görmedim hayatımda.)
Ev benim için bir işkence. Bugün de yine çok bunalttılar, arkadaşımla konuşup rahatlamak istedim, akşam vakti ben annemi babamı aramaya bile utanırım diye vermedi telefonu. (Saat 20.40'ta gecenin bir vakti yani (!).) Ha konuşmak için aldığım (daha doğrusu alamadığım) telefon da tuşlu. Evet, ailem tam bir teknoloji düşmanı. Babam kendi telefonuna hiçbir şey yüklemez bilgilerim çalınmasın diye. Zaten sırf meslek icabı akıllı telefon kullanıyor. Annem direkt tuşlu kullanıyor. Müzik dinleyeceğim, modem kısıtlı, açmıyor. Babamın telefonunda 8 GB var, onu da kardeşim bitiriyor. Rahatlamak için yapabileceğim hiçbir şey bırakmadılar. Bir de bu psikolojiyle ders çalışmaya çalışıyorum. İnsanlar bu yaşlarda gülüp eğlenirken, sohbet ederken, hayatın tadını çıkarırken ben şu gün bitse de kurtulsam diyorum. İnsanın ağırına gidiyor. Sırf saçma sapan kısıtlamalar ve geri kafalılıklar yüzünden hayatım zehir oluyor. (Çok uzun olmuş kusura bakmayın. Biraz içimi dökmek istedim.)
