Umutsuzluk

RedSea

Megapat
Katılım
1 Mart 2016
Mesajlar
873
Makaleler
1
Çözümler
2
Daha fazla  
Cinsiyet
Erkek
Arkadaşlar, 27 yaşında kendi çabası ile bu günlere gelmiş birisiyim. Son 5-6 aydır umutsuzluk hali var üzerimde. Konuya gelecek olursam, 4 yıldır özel bir şirkette masa başı bir işte çalışıyorum. Kendimce 200 bin lira civarında birikim yapmıştım, ev almayı ve kira ödemekten kurtulmayı düşünüyordum. (200 bin de kredi ile.) Ancak ülke şartlarından dolayı, özellikle son 2-3 ayda her şeye neredeyse 2 katı gelen zamlardan sonra ne ev alabilecek durumda kaldım, ne de başka bir şey. Düşündükçe aklım almıyor, nasıl olurda her şey bu kadar artar ve insanlar hala her şey yolundaymış gibi davranır? Bir tek ben miyim yoksa anormal veya sorunlu olan diye düşünmeden edemiyorum, sanki kendimi 60-70 yaşındaki bir insanlığın yorgunluğunu yaşıyor gibi hissediyorum. Bu saatten sonra da ne alabilirim veya ne yapabilirim inanın hiç bir bilgim ve isteğim yok. Bilenler olacaktır illa ki, Anthony Burgess'ın Otomatik Portakal kitabı gibi hayatı yaşıyorum.

Mesela yıl başı olacak yarın, sadece tarih değişmesinden başka ne getirecek hayatımıza? Hiçbir şey.

Sırf kafam dağılsın diye gittim yeni ekran kartı aldım ama şuan da diyorum ki, aldık tamam sonrası ne olacak? Yine aynı sıkkınlık yine aynı dertler.
 
Son düzenleyen: Moderatör:
Gariptir ki aynı durumları yaşamaya başladım. Bir şey yaptıktan veya aldıktan sonra aldık ta veya yaptık da ne oldu duygusuna kapılıp hevesim kaçıyor o işten.
 
Bende 20 yaşına girdim geçen yeni yıl geliyor herkes mutlu fakat benim içinde sadece rakamlar değişiyor hayattan hiçbir beklentim kalmadı sevmediğim bir işte 8 9 saat çalışıyorum bir yandan üniversiteye gitmeye çabalıyorum sıkışıp kaldım bir döngü içinde.
 
Kitabı geçenlerde okumuştum, oradaki gibi karamsarlığı herkes irili ufaklı yaşıyor, elde de para varken hem kafa dağıt hem de yurtdışı ortamını gör olmazsa orada kal ben senin yerinde olsam oralara gitmek isterdim.
 
Arkadaşlar, 27 yaşında kendi çabası ile bu günlere gelmiş birisiyim. Son 5-6 aydır umutsuzluk hali var üzerimde. Konuya gelecek olursam, 4 yıldır özel bir şirkette masa başı bir işte çalışıyorum. Kendimce 200 bin lira civarında birikim yapmıştım, ev almayı ve kira ödemekten kurtulmayı düşünüyordum. (200 bin de kredi ile.) Ancak ülke şartlarından dolayı, özellikle son 2-3 ayda her şeye neredeyse 2 katı gelen zamlardan sonra ne ev alabilecek durumda kaldım, ne de başka bir şey. Düşündükçe aklım almıyor, nasıl olurda her şey bu kadar artar ve insanlar hala her şey yolundaymış gibi davranır? Bir tek ben miyim yoksa anormal veya sorunlu olan diye düşünmeden edemiyorum, sanki kendimi 60-70 yaşındaki bir insanlığın yorgunluğunu yaşıyor gibi hissediyorum. Bu saatten sonra da ne alabilirim veya ne yapabilirim inanın hiç bir bilgim ve isteğim yok. Bilenler olacaktır illa ki, Anthony Burgess'ın Otomatik Portakal kitabı gibi hayatı yaşıyorum.

Mesela yıl başı olacak yarın, sadece tarih değişmesinden başka ne getirecek hayatımıza? Hiçbir şey.

Sırf kafam dağılsın diye gittim yeni ekran kartı aldım ama şuan da diyorum ki, aldık tamam sonrası ne olacak? Yine aynı sıkkınlık yine aynı dertler.
Bu ülkede sokaktan on kişi çevirin sorsanız hiçbiri hayatından memnun değil sizin bizim gibi ne olacak bu durum hiç bilmiyorum...
 
Kulağa basit gelebilir ama bu ülkeden gitmeyi düşünüyorum, neresi olursa artık olsun diyorum, soyadım Filipin soyadı belki onlara vatandaşlık başvurusu yaparsam kabul ederler diyorum onun dışında dil öğreniyorum tek amacım yurt dışına çıkmak çünkü ilerideki yıllarda memur bile olsan yine ev alamazsın gibi geliyor.
 

Technopat Haberler

Geri
Yukarı