Neyi abartalim o zaman? Bütün oyunlara güzel olmuş diyelim geçelim o zaman. Hiçbir oyunu abartmiyalim.
Ben de keyif alarak 2 kere bitirdim fakat her taşın altına bakmayı sevdiğim için aynı yerlere tekrar tekrar dönmek çok yorucu oluyordu. Eğlence için değil sırf arkamda bir şey bırakmamak için gitmek zorunda hissediyordum. Bu da tadımı kaçırıyordu.Oyunun bunu yaparken bir amacı vardı aslında, oyun sizden biraz yan görev yapmanızı, biraz da hikayeden ilerlemenizi istiyor, ben oynarken çok keyif almıştım. Oyunun başında keşfedemediğim yerleri oyunun sonlarına doğru keşfetmek inanılmaz güzel bir his veriyordu.
Bence tanrı olarak oynadığımız bir karakterin daha güçlü olması gerekir. Veya en azından öyle hissetmemiz lazım. Örneğin 10 tane mobu dakikalarca kesmeye uğraşmak yerine, 100 tane mob koysunlar 2-3 vuruşa öldürebilelim mesela. Hem aksiyon dozu daha yüksek olmuş olur. Aynısı DMC için de geçerli. Benden güçsüz olduğunu bildiğim bir mobu öldürmeye çok uğraşınca keyfim kaçıyor açıkçası. Troll olsa neyse. Bir de yaratık çeşitliliği aşırı kısır olan bir oyunda iyice can sıkabiliyor bu durum.Hem tek atsak bir anlamı kalmaz, ya da 3-4 vuruşta öldürsek.
Bulmacaları ben de sevmiştim. Eleştirim aksiyonun az olmasına aslında. Bulmacalara değil. Oyun bayağı durağan geçiyor yerine göre. İlk GOW oyunlarındaki aksiyon ve brutallik kesinlikle yok. Adrenalin bakımından zayıf kalıyor. Epic sahneleri tabii ki var ama aksiyon kısmı doyurucu değil bence genel oynanışta.Vallahi ben çok keyif almıştım bulmaca çözerken, bence o kadar da fazla değillerdi.
Ben de keyif alarak 2 kere bitirdim fakat her taşın altına bakmayı sevdiğim için aynı yerlere tekrar tekrar dönmek çok yorucu oluyordu. Eğlence için değil sırf arkamda bir şey bırakmamak için gitmek zorunda hissediyordum. Bu da tadımı kaçırıyordu.
Bence tanrı olarak oynadığımız bir karakterin daha güçlü olması gerekir. Veya en azından öyle hissetmemiz lazım. Örneğin 10 tane mobu dakikalarca kesmeye uğraşmak yerine, 100 tane mob koysunlar 2-3 vuruşa öldürebilelim mesela. Hem aksiyon dozu daha yüksek olmuş olur. Aynısı DMC için de geçerli. Benden güçsüz olduğunu bildiğim bir mobu öldürmeye çok uğraşınca keyfim kaçıyor açıkçası. Troll olsa neyse. Bir de yaratık çeşitliliği aşırı kısır olan bir oyunda iyice can sıkabiliyor bu durum.
Bulmacaları ben de sevmiştim. Eleştirim aksiyonun az olmasına aslında. Bulmacalara değil. Oyun bayağı durağan geçiyor yerine göre. İlk GoW oyunlarındaki aksiyon ve brutallik kesinlikle yok. Adrenalin bakımından zayıf kalıyor. Epic sahneleri tabii ki var ama aksiyon kısmı doyurucu değil bence genel oynanışta.
Laf olsun diye GoW ve RDR2 abartılıyor dememek için düşüncelerimi yazdım. Çünkü bazı arkadaşlar oynamadığımızı iddia edebilir. Daha açıklayıcı olsun. Bu iki oyunu da çok severek oynadım. Fakat abartıldıkları kadar kusursuz olmadıkları ortada. Witcher 3 aşırı derecede severim mesela. Ama onun da combat kısmı vs. çok kötü. Piyasada kusursuz oyun yok. Olması da zor.
Böyle atarlanarak da bir yere varamazsın. Doğru düzgün yan görev , kontrat yapmayıp dümdüz oynarsan 50 saatte biter tabii.Oyunun ana görevleri 50 saat sürüyor zaten. Oyunu bitirdikten sonra mı oynamış sayılacağım? Saçma ideallerini bir tarafa bırak da tarafsız yorum yap!
Al benden de o kadar. Oynadığım her oyun için karış karış haritayı gezmeden rahat edemiyorum. Bu yüzden GoW kalitesinde olmayan oyunlardan çabuk sıkılıp, sildiğim oluyor Çünkü her oyun keşif hissini hak etmiyor. Özellikle AC serisi...Kendimi gördüm hocam, ama ben bunu GoW da değil de başka oyunlarda yaşıyordum hep. Arkamda bir şeyler bırakmayım diye dönüp bakıyordum hep. Ben de oyunları %100 bitirme takıntısı var çünkü.
Aynen demek istediğim buydu. Bir düşmanı öldürmek için uğraşacağımıza koysunlar 20 tane düşman 2-3 vurup keyfini çıkaralım. Çünkü Kratos'un yumrukları dünyayı yerinden oynatıyor fakat olay moblara gelince yarım saat yumruk atmakla uğraşıyoruz. Hani böyle rage atıp patlamak istersin, yumrukları adrenalinle sallarsın. Ama bakıyorsun ölmüyorlar. İnsanın hevesi içinde kalıyor onca yumrukta öfkeyi dışarı atamayınca. Düşmanları parçalayarak geçip, gitmek istersin ama olmuyor işte. Kratos o havayı veriyor fakat icraat yok. Heves kaçırıyor. Ve de bu yüzden combatlar aşırı yoruyor.Hatırlarsanız alfheim diyarında bir bölüm vardı düşmanlar ordu halinde geliyordu üstümüze, 2-3 vuruşta ölüyorlardı ama aksiyon dozajı çok yüksekti o sahnenin, müziklerle falan çok güzel kurtarılmıştı. O sahnedeki gibi fazla olsalar ama 2-3 vuruşta gitseler güzel olabilirmiş. Atmosferi bozmadığı sürece tabii.
İşte bu da başka bir sorun. Oyuna küçük çaplı grind koymuşlar fakat o grindi oyunun geneline yedirememişler. En güçlü halimiz ancak oyunun sonlarına doğru oluyor. Setleri yapmak işkence. Bu da bana aşırı anlamsız geliyor. Zaten zor ölen moblara iki bi güçlenip dalalım diyoruz, onu da oyun yeterli upgrade elementlerini sunmadığı için yapamıyoruz. Hikayede çok ilerlemek gerekiyor setleri tamamlamak ve güçlenmek için. Biraz daha dengeli olması gerekirdi.O kadar tılsım, runic, yetenek kazanıyoruz ama ana hikayede çok fazla kullanamıyoruz bunu
SS atmak zorunda kalmadan, detaylı bir şekilde anlatım yapınca bir şeyleri kanıtlama gereği kalmıyor Ben bu yüzden her zaman çok detaylı yorumlar yazıyorum anlaşılmayacak kısım kalmasın diye. Yoksa hem konuyu uzatıyorlar, hem de kanıt sunmak zorundaymışız gibi algı oluşuyorSS atmak zorunda kalmıştım.
Bu sitenin çalışmasını sağlamak için gerekli çerezleri ve deneyiminizi iyileştirmek için isteğe bağlı çerezleri kullanıyoruz.