Abartıldığını düşündüğünüz oyun veya oyun serileri nelerdir?

Neyi abartalim o zaman? Bütün oyunlara güzel olmuş diyelim geçelim o zaman. Hiçbir oyunu abartmiyalim.

Başka bir insan seninle aynı görüşte olmayabilir burada seninle bunu tartışmayacağım, Witcher ortalama bulduğum, RDR ise çok beğendiğim bir oyun. Hatta oynadığım en iyi oyunlardan, fakat hak ettiğinden fazla övülüyor. Witcher 3'e en iyi RPG diyen de gördüm, dünyanın en iyi oyunu da, RDR 2'ye de dünyanın en iyi oyunu diyeni gördüm, en iyi açık dünya oyunu da. Bunlar bana göre abartı, sen "oyuna bayıldım, açık dünyası çok güzel" vs diyerek oyunu övebilirsin, ama "en iyisi" ya da "daha iyisi yok" gibi yorumlar abartı bana göre. Ha kişisel görüşünü belirt o ayrı, ama nesnel yaklaşmak yanlış. Geçen gün başka bir forumda "Witcher gelmiş geçmiş en iyi oyun bu tartışmaya kapalı bir konu" diyeni gördüm, çaktım engeli direkt. Böyle tonla insan var bunlar sadece 1-2 kişi değil.
 
Oyunun bunu yaparken bir amacı vardı aslında, oyun sizden biraz yan görev yapmanızı, biraz da hikayeden ilerlemenizi istiyor, ben oynarken çok keyif almıştım. Oyunun başında keşfedemediğim yerleri oyunun sonlarına doğru keşfetmek inanılmaz güzel bir his veriyordu.
Ben de keyif alarak 2 kere bitirdim fakat her taşın altına bakmayı sevdiğim için aynı yerlere tekrar tekrar dönmek çok yorucu oluyordu. Eğlence için değil sırf arkamda bir şey bırakmamak için gitmek zorunda hissediyordum. Bu da tadımı kaçırıyordu.
Hem tek atsak bir anlamı kalmaz, ya da 3-4 vuruşta öldürsek.
Bence tanrı olarak oynadığımız bir karakterin daha güçlü olması gerekir. Veya en azından öyle hissetmemiz lazım. Örneğin 10 tane mobu dakikalarca kesmeye uğraşmak yerine, 100 tane mob koysunlar 2-3 vuruşa öldürebilelim mesela. Hem aksiyon dozu daha yüksek olmuş olur. Aynısı DMC için de geçerli. Benden güçsüz olduğunu bildiğim bir mobu öldürmeye çok uğraşınca keyfim kaçıyor açıkçası. Troll olsa neyse. Bir de yaratık çeşitliliği aşırı kısır olan bir oyunda iyice can sıkabiliyor bu durum.
Vallahi ben çok keyif almıştım bulmaca çözerken, bence o kadar da fazla değillerdi.
Bulmacaları ben de sevmiştim. Eleştirim aksiyonun az olmasına aslında. Bulmacalara değil. Oyun bayağı durağan geçiyor yerine göre. İlk GOW oyunlarındaki aksiyon ve brutallik kesinlikle yok. Adrenalin bakımından zayıf kalıyor. Epic sahneleri tabii ki var ama aksiyon kısmı doyurucu değil bence genel oynanışta.

RDR2 görüşümüz aynı zaten. Gerçekten bir noktadan sonra fast travel bağımlısı oluyor insan. Çok yoruyor. Başlarda boş arazilerde at sürmek keyif verse de, sonradan ulaşılması gereken yerlere gitmek işkenceye dönüyor. Harita daha dolu olsa öyle hissetmeyebilirdik. Karakterin hantallığı ve atın gereksiz sürüş asisti de yorulmaya katkıda bulunuyor. Sağa gidiyorum, at kendi kendine sola gitmeye çalışıp ağaca çarpıyor :) Dediğim yöne gitmeyecekse kontrolün bizde olmasının ne anlamı var? :) Bu canımı çok sıkmıştı.

Laf olsun diye GOW ve RDR2 abartılıyor dememek için düşüncelerimi yazdım. Çünkü bazı arkadaşlar oynamadığımızı iddia edebilir. Daha açıklayıcı olsun. Bu iki oyunu da çok severek oynadım. Fakat abartıldıkları kadar kusursuz olmadıkları ortada. Witcher 3 aşırı derecede severim mesela. Ama onun da combat kısmı vs. çok kötü. Piyasada kusursuz oyun yok. Olması da zor.
 
Last of Us diyim de linçleniyim.

Bana göre senaryosu, TWD Telltale'den çakma. İnsanlar bayıla bayıla oynadı bunu, ancak bu hikayer çok sıradan geldi bana. İkinci oyun ise başyapıt olabilir, oynanış anlamında. Fakat gene senaryo olarak tırt bir oyun.

Bir diğer ise Witcher 3 çok severim ama bu serinin hayranları artık işin cılkını çıkardı. Yok en iyi RPG vs. ne RPG'si yahu? Aksiyon oyunu. Senaryosu olmasa, o oynanıştaki kalaslığı kimseye yediremezlerdi. Diğer oyunları oynayamadım bile ki ben gidip geçenlerde Fahrenheit oynadım, oynayan arkadaşlar bilirler oynanışın ne kadar kanser olduğunu. Ona rağmen 2. oyunu oynayamadım, ilk oyunu ise denemedim bile.

Diğeri ise BioShock olabilir, beni pek sarmadı bilmiyorum.
 
Ben de keyif alarak 2 kere bitirdim fakat her taşın altına bakmayı sevdiğim için aynı yerlere tekrar tekrar dönmek çok yorucu oluyordu. Eğlence için değil sırf arkamda bir şey bırakmamak için gitmek zorunda hissediyordum. Bu da tadımı kaçırıyordu.

Kendimi gördüm hocam, ama ben bunu GoW da değil de başka oyunlarda yaşıyordum hep. Arkamda bir şeyler bırakmayım diye dönüp bakıyordum hep, ben de oyunları %100 bitirme takıntısı var çünkü her taşın altına bakmak zorunda hissediyorum kendimi. Fakat dediğim gibi GoW da bundan çok keyif almıştım, platinledim zaten oyunu hakkını verdiğimi düşünüyorum :)

Bence tanrı olarak oynadığımız bir karakterin daha güçlü olması gerekir. Veya en azından öyle hissetmemiz lazım. Örneğin 10 tane mobu dakikalarca kesmeye uğraşmak yerine, 100 tane mob koysunlar 2-3 vuruşa öldürebilelim mesela. Hem aksiyon dozu daha yüksek olmuş olur. Aynısı DMC için de geçerli. Benden güçsüz olduğunu bildiğim bir mobu öldürmeye çok uğraşınca keyfim kaçıyor açıkçası. Troll olsa neyse. Bir de yaratık çeşitliliği aşırı kısır olan bir oyunda iyice can sıkabiliyor bu durum.

Yani bir düşündüm aslında güzel olabilirmiş, fakat atmosferi de bozabilirdi bence. 30-40 tane düşman üstüne koşuyor böyle ekranı kaplıyorlar, ama bir şekilde kurtarırlardı onu. Hatırlarsanız alfheim diyarında bir bölüm vardı düşmanlar ordu halinde geliyordu üstümüze, 2-3 vuruşta ölüyorlardı ama aksiyon dozajı çok yüksekti o sahnenin, müziklerle falan çok güzel kurtarılmıştı. O sahnedeki gibi fazla olsalar ama 2-3 vuruşta gitseler güzel olabilirmiş. Atmosferi bozmadığı sürece tabii.

Bulmacaları ben de sevmiştim. Eleştirim aksiyonun az olmasına aslında. Bulmacalara değil. Oyun bayağı durağan geçiyor yerine göre. İlk GoW oyunlarındaki aksiyon ve brutallik kesinlikle yok. Adrenalin bakımından zayıf kalıyor. Epic sahneleri tabii ki var ama aksiyon kısmı doyurucu değil bence genel oynanışta.

Burada kesinlikle haklısınız, diğer GoW oyunlarına göre aksiyon çok ama çok az. Özellikle boss fightlar da öyle. O kadar tılsım, runic, yetenek kazanıyoruz ama ana hikayede çok fazla kullanamıyoruz bunu, yan görevler de ve açık dünya da bir alana giriyoruz mesela önümüze 5-6 tane düşman çıkıyor öldürüyoruz sonra keşfediyoruz 10-15 dakika durağan geçiyor. Ama hikaye tarafına önem vermişler bu oyunda, ne kadar bir h&s oyununa göre savaşlar az olsa da çeşitlilik bayağı fazla.

Laf olsun diye GoW ve RDR2 abartılıyor dememek için düşüncelerimi yazdım. Çünkü bazı arkadaşlar oynamadığımızı iddia edebilir. Daha açıklayıcı olsun. Bu iki oyunu da çok severek oynadım. Fakat abartıldıkları kadar kusursuz olmadıkları ortada. Witcher 3 aşırı derecede severim mesela. Ama onun da combat kısmı vs. çok kötü. Piyasada kusursuz oyun yok. Olması da zor.

İyi ki yazmışsınız hocam çünkü öyle bir kesim gerçekten var, bir ara bana konu da oynamadın muamelesi yapılmıştı, SS atmak zorunda kalmıştım. O geldi aklıma :D ne insanlar var ya. RDR hakkında dediklerinize katılıyorum, diğer yorumda da belirtmiştim zaten kontrolün bize olduğunu hissedemiyoruz ve bu çok can sıkıcı, bir de Fast travel olayı var tabii.
 
Kendimi gördüm hocam, ama ben bunu GoW da değil de başka oyunlarda yaşıyordum hep. Arkamda bir şeyler bırakmayım diye dönüp bakıyordum hep. Ben de oyunları %100 bitirme takıntısı var çünkü.
Al benden de o kadar. Oynadığım her oyun için karış karış haritayı gezmeden rahat edemiyorum. Bu yüzden GoW kalitesinde olmayan oyunlardan çabuk sıkılıp, sildiğim oluyor :) Çünkü her oyun keşif hissini hak etmiyor. Özellikle AC serisi...
Hatırlarsanız alfheim diyarında bir bölüm vardı düşmanlar ordu halinde geliyordu üstümüze, 2-3 vuruşta ölüyorlardı ama aksiyon dozajı çok yüksekti o sahnenin, müziklerle falan çok güzel kurtarılmıştı. O sahnedeki gibi fazla olsalar ama 2-3 vuruşta gitseler güzel olabilirmiş. Atmosferi bozmadığı sürece tabii.
Aynen demek istediğim buydu. Bir düşmanı öldürmek için uğraşacağımıza koysunlar 20 tane düşman 2-3 vurup keyfini çıkaralım. Çünkü Kratos'un yumrukları dünyayı yerinden oynatıyor fakat olay moblara gelince yarım saat yumruk atmakla uğraşıyoruz. Hani böyle rage atıp patlamak istersin, yumrukları adrenalinle sallarsın. Ama bakıyorsun ölmüyorlar. İnsanın hevesi içinde kalıyor onca yumrukta öfkeyi dışarı atamayınca. Düşmanları parçalayarak geçip, gitmek istersin ama olmuyor işte. Kratos o havayı veriyor fakat icraat yok. Heves kaçırıyor. Ve de bu yüzden combatlar aşırı yoruyor.
O kadar tılsım, runic, yetenek kazanıyoruz ama ana hikayede çok fazla kullanamıyoruz bunu
İşte bu da başka bir sorun. Oyuna küçük çaplı grind koymuşlar fakat o grindi oyunun geneline yedirememişler. En güçlü halimiz ancak oyunun sonlarına doğru oluyor. Setleri yapmak işkence. Bu da bana aşırı anlamsız geliyor. Zaten zor ölen moblara iki bi güçlenip dalalım diyoruz, onu da oyun yeterli upgrade elementlerini sunmadığı için yapamıyoruz. Hikayede çok ilerlemek gerekiyor setleri tamamlamak ve güçlenmek için. Biraz daha dengeli olması gerekirdi.
SS atmak zorunda kalmıştım.
SS atmak zorunda kalmadan, detaylı bir şekilde anlatım yapınca bir şeyleri kanıtlama gereği kalmıyor :D Ben bu yüzden her zaman çok detaylı yorumlar yazıyorum anlaşılmayacak kısım kalmasın diye. Yoksa hem konuyu uzatıyorlar, hem de kanıt sunmak zorundaymışız gibi algı oluşuyor :)
 

Geri
Yukarı