Çok klişe gelebilir ve hatta şuan bende söylüyorum. Ama lisede delilercesine aşık olduğum bir kız vardı. Aynı şekil oda benden hoşlanıyordu. İlk defa bir kızı kaybetmekten yani reddedilme korkusundan ona açılamamıştım. Fakat asıl yaptığım en büyük hata kızın arkadaşlarına ve arkadaşlarıma kıza aşık olduğumu söyleyerek bunu belirtmelerini istemiştim. Neden yaptığımı bilmiyorum ama liseye gelmeden önce çok kötüydüm. Hastalık, depresyon vs. dönemi geçirmiştim. Kısacası ben ben değildim bu sebepten dolayı hata yapmaya aşırı meyilliydim çünkü sağlıklı düşünemiyordum. Neyse, lise çağı malum okula yayılmış. Kızda benden iyice soğudu. Yine de birbirimize sürekli rast geliyorduk ve ufak flört atışmaları oluyordu. Lise 3'te aynı sınıfa düştük ve bundan öncesi ayrı sınıflardaydık bir tek aynı servisteydik. Aynı sınıfa düşünce aradan birazda süre geçince tekrar uzun flört dönemi oldu. Sanırım, hakkımda söylenenlerin birçoğu öyle olmadığını fark etti. Ama tek yapmam gereken kıza özür dileyip ve olanı anlatıp düzeltmekti. Lisenin ikinci döneminde yapmayı düşünüyordum. Fakat pandemi başlamasaydı ve okullarımız değişmeseydi belki hala konuşuyor olurduk. Gerçekten aynı dünyanın insanlarıydık, güzelliği bir yandan anlayışlı, empati kurabilen, kibar ve kendi ayakları üstünde durabilen olması beni kendisine çok aşık etmişti. Kim bilir? Belki de unutmuştur ama ben unutamadım. Anlıyorum lise dönemi ergen dönemi ama çok pişman olmuştum ve hala da çok pişmanım. Kendisini her yerde ve her zerresinde aradım ama bulamadım. Bulamayınca mecbur salmak ve önüme bakmak zorunda kaldım. Neyse, işte benimde böyle bir pişmanlık içeren hikayem oldu.