Sosyal fobi

asmsrm dedi:

Herkese merhaba. Konuya nereden başlayacağımı bilmiyorum, o yüzden anlatacağım şeyler sıralı olmazsa kusura bakmayın. 23 yaşındayım. Yapı olarak içe dönük, sessiz ve utangaç biriyim. Bu yüzden aşırı derecede öz güven problemi ve aşırı derecede sosyal fobim var. Sosyal fobili ve öz güvensiz olmamın sebebi, dediğim gibi yapı olarak içe dönük bir insan olmam ve annemin beni küçüklükten beri ana kuzusu gibi çok koruyucu yetiştirmesinden kaynaklanıyor. Annem birkaç seneye kadar beni, onun oğlu bunu yapmış, onun kızı bunu başarmış sen daha hiçbir şey yapamadın vs. gibisinden sürekli beni başkalarıyla kıyaslardı. Tüm okul hayatım ve gündelik hayatım boyunca hep arka planda kaldım, sürekli insanlar tarafından ezildim. Bunca yaşadığım şeyler maalesef benim öz güvenimi mahvetti, sosyal fobim olmasına neden oldu. Hiç tanımadığım bir ortama girerken bile çok zorlanıyorum, girsem mi girmesem mi diye dakikalarca düşünüyorum, kalp atışım aşırı hızlanıyor. En basitinden pek fazla görüşmediğim misafirler eve geldiğinde onlara hoş geldiniz derken bile aşırı derecede utanan biriyim. Bazen tek başıma markete gidip de bir şey almaktan bile çekiniyorum. Tanımadığım insanları bırakın, tanıdığım insanlarla bile konuşurken onlarla göz teması kuramıyorum, düşüncelerimi ve fikirlerimi açıkça ifade edemiyorum. Mesela tanıdığım biri bile olsa onunla birlikte bir odada otururken bile aşırı derecede geriliyorum. Bu sebeple lisedeki birkaç arkadaşım dışında(artık görüşmüyoruz) tek bir arkadaşım bile yok desem yeridir. Girdiğim hiçbir ortamda arkadaş edinemiyorum. Sanki insanlar beni önemsemiyor gibi. Bu zamana kadar bırakın sevgiliyi, kız arkadaşım bile olmadı. Ben de istiyorum artık arkadaşlarımın olmasını, onlarla güzel vakit geçirmeyi ya da sevgilimle bir kafede bir şeyler yiyip içip birlikte sinemaya gitmeye, ama olmuyor maalesef. Sürekli aynı şeyleri yaşamaktan bıktım. Sosyal hayatım hem maddi imkansızlıklardan hem de sosyal fobimden dolayı sıfır. Hayattan hiçbir zevk alamıyorum. En güzel yıllarım boş boş geçerek kayıp gidiyor ellerimden. Artık ben de hayatı eğlenerek, gülerek, gezerek dolu dolu yaşamak istiyorum. Okuyan herkese teşekkür ediyorum. Sadece içimi dökmek istedim, çok uzun oldu kusura bakmayın. Verebileceğiniz tavsiyeler olursa çok mutlu olurum.

Genişletmek için tıkla...

just chillin dedi:

Merhabalar, yazınızı okudum. Öz güven meselesi derin bir konu. Kendinizi beğenmemeniz, bir travma yaşamış olmanız, yaşadığınız çevre etki eder. Kendinizi beğenme mevzusuna gelince bunun için adım atmanız gerekir. İlk önce bir sorgulayın "Ben kendimde neleri beğenmiyorum?" Bu sorunun cevabı dış görünüşse ona yönelik adımlar atın. Mesela saç stilinizi değiştirin. Uzunsa kısa, kısaysa uzun stil deneyin. Giyim tarzınızı gözden gecirin. Sivilce probleminiz varsa randevu alıp halledin. Bu sorunun cevabı daha manevi şeyler ise - bir konuda başarılı olmama, ailevi problemler gibi. Psikoloğa danışmakta fayda var.

Genişletmek için tıkla...

Heroxira1 dedi:

Eski ortamından tamamıyla uzaklaşıp yeni insanlarla tanış ve onlarla eskiden olduğun kişi gibi davranma, bunu kendini değiştir manasında demiyorum, rol ve taklit yapmak her zaman işe yarar. Özgüvenli ve sosyal birisi gibi davranıp insanların seni gram umursamadığına kendini inandırırsan ve kanıtlarsan önünde hiç bir engel kalmaz. Yeni bir kursa yazıl, bir etkinliğe git, dünyadaki en sosyal insan rolü yap, dene en fazla ne olabilir ki? hiç tanımadığın insanlar tarafından dalga geçilirsin, aşağılanırsın. Gereken cesareti toplayabileceğine eminim. ''Fake it untill you make it'' misali.

Genişletmek için tıkla...

asmsrm dedi:

Çok teşekkür ediyorum vaktinizi ayırıp okuduğunuz için, söylediklerinizi deneyeceğim.

Genişletmek için tıkla...

asmsrm dedi:

Çok teşekkür ediyorum vaktinizi ayırıp okuduğunuz için, söylediklerinizi deneyeceğim.

Verdiğiniz tavsiyeleri uygulayacağım, teşekkürler.

Genişletmek için tıkla...

Shadowv2 dedi:

Aynılarını yaşadım ve hala yaşıyorum. Sorunun çözümü o kaygının altında yatan hatalı düşünceler. Bu düşünceler mantıksızdır ve acı yaşatırlar. Sorun da şu: Utanma ve kaygı duygusunu insanların yanındayken yaşıyoruz yalnızken bunları yaşamıyoruz. İnsanların bizim rezil olduğumuzu düşündüğünü sanıyoruz ve bu zihin okuma düşünce hatasıdır. Aslında böyle bir şey yok, sosyal fobiye en çok neden olan hata zihin okuma hatasıdır. Sonra felaketleştirme vs gelir. Aynı zamanda anormal olduğumu da düşünürdüm ben. Mesela biriyle konuşmaktan kaygı duyardım çünkü ya anormal davranırsam ya anormal olduğumu anlarsa o kişiye rezil olurm diye kaygı duyuyoruz. Aslında bizim düşündüğümüz gibi bir anormallik yok. Dışarıdan bakılınca hepimiz ne yaparsak yapalım normal görünürüz. Sosyal fobide insanlar kendini dışarıya normalmiş gibi görünmeye çalışarak çaba harcar fakat biz zaten normaliz. Kaygılıyken de normaliz. Bunu kabul etmek çok önemli çünkü sen bunu kabul edersen kaygılansan bile kaygıyı baskılamana gerek kalmaz ve kaygılandıkça dışarıdakiler ne der diye düşünmezsin ve otomatik olarak o kaygı azalır. Arkadaşlar sosyal fobisi olanlar bana yazabilir. İletişim kurabiliriz ve bu sorunun üstüne gidebiliriz.

Genişletmek için tıkla...

Epikrat dedi:

Aynı sorundan bu seviyede olmasa da müzdaribim. Çözüm olarak spora gitmeye başladım, garsonluk yapıyorum ve az da olsa azaldı. Lakin hala ses kısıklığı cümle toparlayamama ve çekingenlik var abi güzel bir kıza siparişini verirken elimin titrediği oluyor veya sesim titriyor konuşamıyorum çok kasıntıyım çok. Umarım atlatabiliriz dostum.

Hocam bende bunun rezil olurumu değil de herkesi üstün görme şeklinde var ve çok kasıntı gergin bir durumda oluyorum hep.

Genişletmek için tıkla...