Ne demek hocam.
İşte sırf bu yüzden doğum günlerinden nefret ederimSelamlar. Bunu sadece içimi dökmek ve biraz da olsa birileri ile konuşmak için yazıyorum. Kendimi sevmiyorum hatta ve hatta nefret ediyorum. Davranışlarım, yüzüm kişiliğim, duygularım yani direk kendimi sevmiyorum. Aynaya bakınca kendime kızıyorum sen nasıl bu hale geldin diye soruyorum kendime. Aktivitem yok, arkadaşım 3-5 vardı ama artık yok, neşem keyfim yok. Son zamanlarda artık o kadar yalnız, o kadar keyifsizim ki hani bir şeyin başına otursam boş boş bakıyorum yaptığım şeye karşı. İyi bir abi, iyi bir arkadaş, iyi bir sevgili, iyi bir evlat iyi bir dost. Bunların hiçbiri değilim. İnsanların mutlu olması için her şeyi yapan ama kendisi mutlu olmayan olamayan bir kişiye nasıl dönüştüm. Yani ne bileyim benim için özel en basitinden doğum günümü bile kutlayan 1 kişi yok önceki yıl bir kafeye gidip 1 dilim pasta ve 1 mum ile kendi doğum günümü kendim kutladım. Yani neyi yanlış yapıyorum, neyi yanlış yapıyorum da bu kadar mutsuz, bu kadar kötü, bu kadar yalnız olabiliyorum. Hani bir çözüm bir çıkış yolu olmalı ama nasıl bilmiyorum işte.
İşte sırf bu yüzden doğum günlerinden nefret ederimyalnızlık bir yerden sonra yorucu geliyor aylardır kimseyle konuşmasamda arayacak 1 dostum olmasa da gene de nefes alıyorum çünkü belki de ihtiyacım yok, aktivite olarak spor önerebilirim şarkıda olunca az buçuk kafam dağılıyordu.
Bu sene biraz etrafa bakmaya çalışıcam, belki aynı kafa dengi dostlar veyada bir yoldaş çıkarDediklerinizi halihazırda yapıyorum hocamve evet yalnızlık cidden çok yordu artık, okula gidiyorum boş bir şeyler yapayım diyorum motivasyon bulamıyorum, bir yere gidiyorum kimse yok falan, en son doğum günümde pasta dilimini getiren abi mumu tek üflediğimi görüp bir tane daha getirip kendisi de üflemişti
unutamadım daha o anı hani çok içten sarılmıştım abiye sarılırken.
Bu sene biraz etrafa bakmaya çalışacağım, belki aynı kafa dengi dostlar veya da bir yoldaş çıkar![]()
Hocam troll çıkmasın yanarızYaklaşık 1 haftadır bir kızla konuşuyordum bugün sabaha kadar konuştuk, ilgi alanlarımız birbirine çok yakın hatta aynı çoğunlukla, kendisiyle hayaller kurduk, birlikte Almanca falan öğrenelim dedik, şuraya gidelim bunu yapalım burada bunu yapalım diye bayağı bayağı hayal kurduk, hani gerçek gibi gelmiyor beni olduğum gibi seviyor, hani gayet rahat bir şekilde konuşuyorum onunla konuşurken, ama ne bileyim ya giderse diye bir korku var içimde, bildiğiniz Nirvana yaşıyorum resmen![]()
Hocam troll çıkmasın yanarız, bende zamanında biraz konuştum fakat olmayacağım kişiye asla ümit vermem o yüzden yalnızım
umarım birlikte olursunuz.
Bu sitenin çalışmasını sağlamak için gerekli çerezleri ve deneyiminizi iyileştirmek için isteğe bağlı çerezleri kullanıyoruz.