Ben, bu argümanı savunan tipik insanlarla çoğu konuda aynı fikirde olmasam da, yalnızca bu argümanda haklı olduklarını düşünüyorum. Z kuşağına mensup bir birey olarak bizzat gözlemledim ki, son birkaç yılda özellikle öğretmenler, aileler ve sosyal medya nedeniyle mavi yakalı olmak çok kötü bir şeymiş gibi gösteriliyor.
Ancak, mavi yakalıları küçümseyen kişiler, dört yıl üniversite okuyup sonunda ya asgari ücretle ya da ondan yalnızca birkaç bin lira fazla bir maaşla çalışıyorlar. Arkadaşlar, devir değişti. Artık diploma enflasyonu diye bir gerçek var. Eskiden diplomalılar değerliyken, şimdi deneyimli mavi yakalılar “kalifiye eleman” olarak kabul ediliyor.
Bir erkeğin özellikle mavi yakalı bir işte çalışmaktan bu kadar korkmasını acizlik olarak görüyorum. Biyolojik olarak erkek “avcı”, kadın ise “toplayıcı”dır. Günümüzde yaşadığımız birçok psikolojik ve fiziksel sorunun nedeni, toplumsal rollerimize ters şekilde yaşamamız.
Mavi yakalı bir işi hor görüp sabahtan akşama kadar spor salonunda vakit geçirmek bana oldukça komik geliyor. Dedelerimiz spor yapmadan da hem fit kalabiliyor hem de ailesine bakabiliyordu.
Bugün dört yıl üniversite okumak yerine, bir ay CNC kursuna gitmek ya da forklift ehliyeti almak sana çok daha fazla kazanç sağlayabilir. Ama ne yazık ki bu pek görülmüyor. Sizin küçümsediğiniz inşaat işçileri bugün aylık 80.000 lira kazanıyor. Bu, 30 yaşında işsiz bir şekilde aile evinde yaşamaktan çok daha iyi.
Sizin bu konudaki görüşleriniz neler? Bana katılıyor musunuz yoksa farklı mı düşünüyorsunuz?
.
