Dertlerinizi paylaşın

  • 14 günlük karantina ve sonrasında insanların bakışları.
  • Para sorunundan dolayı üniversiteyi uzaktan öğretim yazmam.
  • Sosyal bir insandan asosyal bir insana dönüşmem. ( Yıllardır sosyal medya dahi kullanmıyorum.)
  • Borcu bitmeyen evimizin satılmak üzere olması.
  • Gelecek kaygısı ve yaşadığım ülkenin her geçen gün fakirleşmesi.
 
Gelecek kaygısı, gelecek kaygısı...

Bu düşünce içimi kemirip duruyor. Neredeyse hep bunu düşünüyorum ve diğer işlerimi unutuyorum. Hatta bu konuyu düşünmekten Sosyal'e az girer oldum. Çabalıyorum yandan başka bir olay başka bir söz geliyor ve moralim bozuluyor. Artık psikoloji diye bir şey kalmadı bende bittim resmen. Zaten gençlere baskı uygulanıyor bu ülkede, mutlu olmak için büyüklere karşı çıkman gerekiyor.
 
Son düzenleme:
1. sorunum : Hiç aşk meşk demeyeceğim :D Zaten takmıyor. Param yok laaaaaaaaaan :D Param yok daha ne olsun.

Gidiyorum Vatan'a, millet ASUS HD 7870 alıyor, ben 15 liralık fan. Lanet girsin .D

Hepimizin ortak sorunu : Parasızlık, Buradan maliye bakanıma sesleniyorum, ne olacak gençlerin hali, sahip çıkın bizlere.
7 yıl öncede durum böyleymiş hala da durum aynı.
 
İçinde bulunduğum bıkmışlık hissi.
-Para var (düzenli gelir +5k üstü ve birikmiş)
-Zaman var
-Heves yok

Mesela önceden almayı çok istediğim bir ürünü artık alasım veya merakım olmuyor. İnsan ilişkilerinde de öyle. Kız arkadaşım oluyor, yakınlaşmadan önce gerçekten bir şeyler hissediyorum ama bir süre sonra birlikte vakit geçirdikten sonra soğuyorum ve isteksiz oluyorum her konuda.

Bu durumu nasıl çözeceğimi bilmiyorum, şuan sadece robot gibi çalışıp para edinen birisiyim. Tek dostum kitaplar. Çok fazla kitap okuyorum
 

Technopat Haberler

Geri
Yukarı