Selam, ben 16 yaşında 12. sınıf'tan mezun olacak bir öğrenciyim. Bu zamana kadar 2 tane arkadaş grubum oldu. Biri 5 kişilik diğeri de 4. bu 2 arkadaş grubunda da hep dışlanan ben oldum. Mesela yolda yürürken arkadan gelen hep bendim.
Bir plan yapıldığında hiç bana sorulmazdı. Muhabbet ederken sözüm hiç dinlenmezdi ve sürekli kesilirdi. Grupta bir başkasının arkasından iş çevrilmesine müsaade etmezdim. Hep birleştiriciydim ama hep ben dışlandım.
Bu dediklerim çocukça gelebilir ama yaşayınca öyle olmuyor. Herkes gelir derdini bana anlatırdı ama kimse derdimi dinlemezdi. Bir eğlence planı ortaya koyduğum zaman genelde işimiz var veya param yok bahanesiyle kabul görmezdi. Yarın yani karne günü de bensiz plan yaptılar ama kızlar ekince planları bozuldu.
Şimdi de bana gel kahvehanede okey, pişti falan oynayalım diyorlar. Gitmek istiyorum çünkü muhtemelen 4 senedir anam babamdan çok gördüğüm kişileri bir daha göremeyeceğim. Sizce tavır koymalı mıyım yoksa son gün diye razı mı gelmeliyim? Ve bu dışlanma işinden ilerideki hayatımda nasıl kurtulurum?
Bir plan yapıldığında hiç bana sorulmazdı. Muhabbet ederken sözüm hiç dinlenmezdi ve sürekli kesilirdi. Grupta bir başkasının arkasından iş çevrilmesine müsaade etmezdim. Hep birleştiriciydim ama hep ben dışlandım.
Bu dediklerim çocukça gelebilir ama yaşayınca öyle olmuyor. Herkes gelir derdini bana anlatırdı ama kimse derdimi dinlemezdi. Bir eğlence planı ortaya koyduğum zaman genelde işimiz var veya param yok bahanesiyle kabul görmezdi. Yarın yani karne günü de bensiz plan yaptılar ama kızlar ekince planları bozuldu.
Şimdi de bana gel kahvehanede okey, pişti falan oynayalım diyorlar. Gitmek istiyorum çünkü muhtemelen 4 senedir anam babamdan çok gördüğüm kişileri bir daha göremeyeceğim. Sizce tavır koymalı mıyım yoksa son gün diye razı mı gelmeliyim? Ve bu dışlanma işinden ilerideki hayatımda nasıl kurtulurum?
Son düzenleyen: Moderatör:
