kruvasan
Hectopat
Daha fazla
- Cinsiyet
- Erkek
- Meslek
- Grafik Tasarımcı
Merhaba. Dün 3 yıldır benimle beraber olan kedimi sahiplendirmek zorunda kaldım. İlk 2 yıl boyunca sorunsuz geçen süreç, geçen yaz kardeşimde kedi alerjisi olduğunu öğrenmemiz ile huzursuzluk kazandı. İlk 2 yıl boyunca bir belirti yoktu, sonrasında kardeşim öksürmeye/tıksırmaya başlayınca alerji doktoruna götürdük, kedi alerjisi çıktı. İlk başta sahiplendirmek gibi ihtimalleri düşünmedik, zaten hafif geçiyordu ilk sıralar. İlaçla/Düzgün taramayla kurtuluruz diye düşünüyorduk. Ki öyle de oldu, yaz boyu camlar açık olduğundan, ayrıca tüylerini kazıttığımdan pek sorun çıkmadı.
Fakat 3 hafta kadar önce kardeşim ciddi bir nöbet geçirdi. Tıbbi adı elbette nöbet değildir ama çok şiddetli bir şekilde alerjisi tuttu. Uykudan ağlayarak uyandı, boğuluyordu ve kafasını cama dayayarak nefes almaya çalıştı. O zaman ailem sahiplendirmeye karar verdi. 2 hafta boyunca bana yavaş yavaş gideceğinin sinyallerini veriyorlardı, kabul etmek istemiyordum. 3 yıldır benimle olan can dostumun gideceğini kabullenemiyordum. Hala edemiyorum.
2 gün önce annem birini bulduğunu söyledi, öğretmenmiş. Düzgün biriymiş. Sonraki gün akşam eve geldiğimde can dostum yoktu. Ev boştu. O zaman şokun etkisiyle pek tepki vermedim. Fakat az önce eve geldim. Normalde eve geldiğimde hep kapının önünde yere yatıp kendisini sevmemi bekleyen can dostum yoktu. İşte o zaman gerçekten gittiğini kavradım, yanlızlığı iliklerime kadar hissettim. Bu durumdan ve psikolojiden nasıl kurtulabilirim? Nasıl kabullenebilirim?
Fakat 3 hafta kadar önce kardeşim ciddi bir nöbet geçirdi. Tıbbi adı elbette nöbet değildir ama çok şiddetli bir şekilde alerjisi tuttu. Uykudan ağlayarak uyandı, boğuluyordu ve kafasını cama dayayarak nefes almaya çalıştı. O zaman ailem sahiplendirmeye karar verdi. 2 hafta boyunca bana yavaş yavaş gideceğinin sinyallerini veriyorlardı, kabul etmek istemiyordum. 3 yıldır benimle olan can dostumun gideceğini kabullenemiyordum. Hala edemiyorum.
2 gün önce annem birini bulduğunu söyledi, öğretmenmiş. Düzgün biriymiş. Sonraki gün akşam eve geldiğimde can dostum yoktu. Ev boştu. O zaman şokun etkisiyle pek tepki vermedim. Fakat az önce eve geldim. Normalde eve geldiğimde hep kapının önünde yere yatıp kendisini sevmemi bekleyen can dostum yoktu. İşte o zaman gerçekten gittiğini kavradım, yanlızlığı iliklerime kadar hissettim. Bu durumdan ve psikolojiden nasıl kurtulabilirim? Nasıl kabullenebilirim?
