6. sınıftım, mutluydum. Hayattan bir beklentim yoktu. Okuldan sonra okulun yanındaki parkta çimenlikte futbol oynardık. Yazın gece 12'lere 1'lere kadar dışarıda oyun oynardık arkadaşlarımla.
Doğrudur hocam. Kurtulduğum güne şükrediyorum, her girdiğim el kanser olup diğerine de devam ediyordum. Garip bir döngüye girmiştim, sevmiyordum ama yine oynatıyordu kendini. Bağımlı yapıyor cidden.
Namaz kılmayan, oruç tutan, dinine bağlı biriydim ben de. Teknoloji, telefon, PC, bilim gibi konularla hiç aram yoktu. Rica ederim, önce kendiniz okuyun, araştırın, tartışın. Gerçeği arayanlara inanın, bulduklarını iddaa edenlerden çekinin.