Filmi izlemiş birisi olarak yazıyorum; işleyiş olarak aslında filme farklı bakış açılarıyla bakılabilir ki bakıldığında farklı konular üzerinde düşünülebilir. Bu: "Bir insanın gelebileceği en sınır nokta neresidir? Bir insan ne kadar ileri gidebilir? Bir insanın potansiyeli nedir?" gibi konuların yanında emin olmamakla beraber belki de Sırbistan'ın o dönemdeki durumuyla ilgili yapılan bir propaganda da olabilir. Ancak yine de bahsi geçen sahnelerin, konusunun ve kurgusunun bu şekilde yansıtılmaması gerekirdi ki bu kısmı da tartışılamaz.
İçeriğine gelecek olursak; son derece kanlı, sadistik veya mazoşistik görüntüleri kaldırabilecek bir yapım olmasından dolayı bu filmi de rahatlıkla izleyebileceğimi düşünerek yanıldığımı anladım ve filmin sonunda "İnsanım lan ben!" dedim. Gerçekten ne kadar ağır görüntüleri kaldırabileceğinizi düşünseniz bile bu film, bu düşüncenizin son noktası olacaktır. Çünkü; film, sizin hangi görüntüleri ne derece kaldırabileceğinizle alakalı değil direkt olarak insanlığınızla alakalı içerikler barındırıyor. Bu içeriklerin de insanlık dışı olması aynı zamanda bunu bir insanın ürettiği ironisiyle en başta bahsettiğim konuya dönmenizi sağlıyor.
