Arkadaşlar merhaba. Bugün hem biraz içimi dökmek hem de ne yapmam gerektiğini sormak için yazmak istedim.
14 yaşındayım ve kendimi bildim bileli Ankara'da yaşıyorum ancak ailemin isteği üzerine Nevşehir'e taşındık. Fakat babam Ankara'da kaldı, abim ise yurt dışına İtalya'ya gitti. Biz de annem, kardeşim, ben üçümüz yaşıyoruz.
Abimi size kendi açımdan şöyle tarif edeyim: Abim beni hep desteklemişti, ailem baskıcı ve eski zihniyette bir aile ve bu yüzden rezalet bir hayat geçirdim, hep ağladım bana laf edilince ama beni hep abim idare etti. Ondan abim benim için çok önemli bir yer taşıyor. Ancak şu an o gitti ve en az 4-5 sene göremeyeceğim. Aynı zamanda bu sene sınava gireceğim okula geç başladığımdan ötürü ve annemden çok korkuyorum. Yani çok baskı uyguluyor, sürekli bağırıp, çağırıyor. Gerçekten çok sıkıldım ve artık yanımda ne babam ne abim var yapayalnız kaldım ve hiç kolay bir dönem olmayacağını biliyordum ama bu kadar kötü olacağımı düşünmemiştim.
Eylül'ün başı gibi işte taşınma işine başladık ve o günden beri yaklaşık bir haftadır kesintisiz minimum 1-2 saat abimi özleyip ağlamaya başlıyorum. Onun yapabileceği bir şey olmadığını da biliyorum ama çok kötüyüm gerçekten. Beni ne düzeltir, ne yapmalıyım? Tavsiye verirseniz bir abi/abla olarak çok mutlu olurum herkese iyi Sosyaller.
14 yaşındayım ve kendimi bildim bileli Ankara'da yaşıyorum ancak ailemin isteği üzerine Nevşehir'e taşındık. Fakat babam Ankara'da kaldı, abim ise yurt dışına İtalya'ya gitti. Biz de annem, kardeşim, ben üçümüz yaşıyoruz.
Abimi size kendi açımdan şöyle tarif edeyim: Abim beni hep desteklemişti, ailem baskıcı ve eski zihniyette bir aile ve bu yüzden rezalet bir hayat geçirdim, hep ağladım bana laf edilince ama beni hep abim idare etti. Ondan abim benim için çok önemli bir yer taşıyor. Ancak şu an o gitti ve en az 4-5 sene göremeyeceğim. Aynı zamanda bu sene sınava gireceğim okula geç başladığımdan ötürü ve annemden çok korkuyorum. Yani çok baskı uyguluyor, sürekli bağırıp, çağırıyor. Gerçekten çok sıkıldım ve artık yanımda ne babam ne abim var yapayalnız kaldım ve hiç kolay bir dönem olmayacağını biliyordum ama bu kadar kötü olacağımı düşünmemiştim.
Eylül'ün başı gibi işte taşınma işine başladık ve o günden beri yaklaşık bir haftadır kesintisiz minimum 1-2 saat abimi özleyip ağlamaya başlıyorum. Onun yapabileceği bir şey olmadığını da biliyorum ama çok kötüyüm gerçekten. Beni ne düzeltir, ne yapmalıyım? Tavsiye verirseniz bir abi/abla olarak çok mutlu olurum herkese iyi Sosyaller.
Son düzenleyen: Moderatör:
