Aynı durumda sayılırız, ben birazcık daha ilerideyim sadece ama sonuca varmış değilim. Başarmak istediğim birbirinden bağımsız çok şey var ve hepsini bitirme isteği dediğin gibi sonuçta hiçbir sonuca varamamaya sebep oluyor (en azından beni tatmin etmiyor). Konsantrasyonu çok dağınık biriyim ve bu durum büyük çapta böyle etkiler yapıyor, bir şeyde sıkışıp kalamıyorum. Yine de tüm bunları başaracağıma inanıyorum ama bunun için zamana ve daha fazla imkana ihtiyacım olduğunun da farkındayım. Dediğin hayat bir noktada artık bir sonuca varmaya zorluyor ve bu defa bunu düzgün yapamazsam hiçbir şeyin istediğim gibi gitmeyeceğini düşünüyorum. Bu duruma aç gözlülük deneceğini sanmıyorum zira başarmak iyi bir şey, altındaki felsefe doğru oldukça. Bence zeka ve hayal gücünün bir eseri. Ama duyguları bir yana bırakıp mantıklı bir yol çizip bu işin içinden çıkmak lazım. Ne kadar yetenekli ve zeki olsan da yaşamak için para gerekli bu yüzden hayat şartlarına ve ilgi alanına göre istediğin diğer yolların arasından birisini seçip bunu bir iş yapmalısın. Ama bu tabii ki kendini kısıtlamak anlamına gelmiyor, ilerledikçe istediğin her yoldan gitmeni engelleyecek bir şey yok. Yani seçtiğin üniversite, iş hayatının artık son seçimiymiş gibi düşünme çok daha ileriye gidebilirsin. Ve ne kadar çok şey istesen de zamanla kendini daha çok keşfedip isteklerin konusunda kesinleşeceksin, ve bunları zamanla yapabilirsin. Tabii bu yol istediğin gibi gitmeyebilir de ama sonucunu sen belirleyeceksin. Sakin ol ve neler yapacağını düşün, bir plan kur. Kendine hakim olmaya çalış.