Katılım
7 Haziran 2023
Mesajlar
36
Daha fazla  
Cinsiyet
Erkek
Arkadaşlar, sınav dönemi gibi zor bir dönemden geçiyorum. Çalışmalarım iyi gitsede iyi gitmeyen bir takım sorunlarım var. Hedef konusunda çok aç gözlüyüm. Çocukluk bağlamında sosyal ilişkilerim vasat olduğu için genelde önüme gelen her şeye ilgi duydum ve hiçbir alanda 10 olamadan birçok alanda 5 oldum. Tarihe ilgi duydum, sanata özellikle görsel alana, uluslararası ilişkilerden iktisata, çok olmasa da hukuka ve son dönem 3 yıldır felaket derecede yazılım ve kimya alanı ilgimi çekiyorum. Kendimi net bir şekilde dizginleyemiyorum ve bu da beni her alanda aşağı çektiği gibi sürekli hayallerimi değiştirmeme sebep oluyor. Düşünüyorum ergenlik ve sınav stressine veriyorum. Ama şu var, artık hayat kapımı çalmaya başladı ve ben buna ne yanıt vereceğim bilmiyorum... Kendimi tek bir alana sıkıştırmak istemiyorum. Hangi mesleği seçebileceğim konusunda kararsız ve açgözlüyüm. Bir de her alana aşırı derecede uyum sağlayabilme ve ekip çalışması ruhuna sahip olduğum için her meslekten haz alabileceğimi de ara ara düşünüyorum. Ama şunun da farkındayım, şu an delikanı akıyor damarlarımda ve bunu muhtemelen 15-20 yıl sonra bunu kaybedeceğim. Aynada kendimle yüzleşsemde bir netlik bulamıyorum, böyle bir durumda ne tavsiye edersiniz? Yaşı büyük abilerimin ablalarımın fikirlerine özellikle açığım. Böyle bir durumda bana ne önerebilirsiniz?
 
Arkadaşlar, sınav dönemi gibi zor bir dönemden geçiyorum. Çalışmalarım iyi gitsede iyi gitmeyen bir takım sorunlarım var. Hedef konusunda çok aç gözlüyüm. Çocukluk bağlamında sosyal ilişkilerim vasat olduğu için genelde önüme gelen her şeye ilgi duydum ve hiçbir alanda 10 olamadan birçok alanda 5 oldum. Tarihe ilgi duydum, sanata özellikle görsel alana, uluslararası ilişkilerden iktisata, çok olmasa da hukuka ve son dönem 3 yıldır felaket derecede yazılım ve kimya alanı ilgimi çekiyorum. Kendimi net bir şekilde dizginleyemiyorum ve bu da beni her alanda aşağı çektiği gibi sürekli hayallerimi değiştirmeme sebep oluyor. Düşünüyorum ergenlik ve sınav stressine veriyorum. Ama şu var, artık hayat kapımı çalmaya başladı ve ben buna ne yanıt vereceğim bilmiyorum... Kendimi tek bir alana sıkıştırmak istemiyorum. Hangi mesleği seçebileceğim konusunda kararsız ve açgözlüyüm. Bir de her alana aşırı derecede uyum sağlayabilme ve ekip çalışması ruhuna sahip olduğum için her meslekten haz alabileceğimi de ara ara düşünüyorum. Ama şunun da farkındayım, şu an delikanı akıyor damarlarımda ve bunu muhtemelen 15-20 yıl sonra bunu kaybedeceğim. Aynada kendimle yüzleşsemde bir netlik bulamıyorum, böyle bir durumda ne tavsiye edersiniz? Yaşı büyük abilerimin ablalarımın fikirlerine özellikle açığım. Böyle bir durumda bana ne önerebilirsiniz?

Overthinking sendromu seziyorum sende. Bunların hepsinin geçeceğini düşünüyorum, her şeyi kontrol altına alamazsın, hayat bu. Bir yandan canını çok yakar, bir yandan çok mutlu olacağın bir gelişme yaşanır. Hayat seni bir yere yöneltecek, suyun yönünü bulduğu gibi. Hedef konusunda ben de çok açgözlüydüm, hepsi söndü. Benim de sosyal ilişkilerim berbattı. Şu an sadece güzel bir gelecek istiyorum, parasal kaygım olmasın istiyorum. Zaten hayat bundan ibaret değil mi, para.
 
Aynı durumda sayılırız, ben birazcık daha ilerideyim sadece ama sonuca varmış değilim. Başarmak istediğim birbirinden bağımsız çok şey var ve hepsini bitirme isteği dediğin gibi sonuçta hiçbir sonuca varamamaya sebep oluyor (en azından beni tatmin etmiyor). Konsantrasyonu çok dağınık biriyim ve bu durum büyük çapta böyle etkiler yapıyor, bir şeyde sıkışıp kalamıyorum. Yine de tüm bunları başaracağıma inanıyorum ama bunun için zamana ve daha fazla imkana ihtiyacım olduğunun da farkındayım. Dediğin hayat bir noktada artık bir sonuca varmaya zorluyor ve bu defa bunu düzgün yapamazsam hiçbir şeyin istediğim gibi gitmeyeceğini düşünüyorum. Bu duruma aç gözlülük deneceğini sanmıyorum zira başarmak iyi bir şey, altındaki felsefe doğru oldukça. Bence zeka ve hayal gücünün bir eseri. Ama duyguları bir yana bırakıp mantıklı bir yol çizip bu işin içinden çıkmak lazım. Ne kadar yetenekli ve zeki olsan da yaşamak için para gerekli bu yüzden hayat şartlarına ve ilgi alanına göre istediğin diğer yolların arasından birisini seçip bunu bir iş yapmalısın. Ama bu tabi ki kendini kısıtlamak anlamına gelmiyor, ilerledikçe istediğin her yoldan gitmeni engelleyecek bir şey yok. Yani seçtiğin üniversite, iş hayatının artık son seçimiymiş gibi düşünme çok daha ileriye gidebilirsin. Ve ne kadar çok şey istesen de zamanla kendini daha çok keşfedip isteklerin konusunda kesinleşeceksin, ve bunları zamanla yapabilirsin. Tabi bu yol istediğin gibi gitmeyebilir de ama sonucunu sen belirleyeceksin. Sakin ol ve neler yapacağını düşün, bir plan kur. Kendine hakim olmaya çalış.
 
Overthinking sendromu seziyorum sende. Bunların hepsinin geçeceğini düşünüyorum, her şeyi kontrol altına alamazsın, hayat bu. Bir yandan canını çok yakar, bir yandan çok mutlu olacağın bir gelişme yaşanır. Hayat seni bir yere yöneltecek, suyun yönünü bulduğu gibi. Hedef konusunda ben de çok açgözlüydüm, hepsi söndü. Benim de sosyal ilişkilerim berbattı. Şu an sadece güzel bir gelecek istiyorum, parasal kaygım olmasın istiyorum. Zaten hayat bundan ibaret değil mi, para.

Olabilir, ihtimal veriyorum. Hepsi geçer, ona da eminim ama bu olayın geçmesini beklemek yerine hareket etmekten başka şansım yok. Sürekli ani varoluş sancıları çekiyorum. Bunaldım. Hayat çok geniş ve ben de herkes gibi geleceğin bir parçası olmak istiyorum. Para zaten herkesin temel isteği başarma isteği... Bir yandan da kendimi çok şanssız görüyorum. Hatta zor bir hayat yaşadığımı söyleyebilirim. Ama bu benim hayatımı zor geçirdiğimden değil, bugüne kadar o kadar kolay, o kadar rahat bir hayat yaşadım ki önüme ani bir seçim olayı çıktığında tır çarpmışa döndüm. Ve hala neyin olduğunun farkında değilim en koyanı da bu...

Aynı durumda sayılırız, ben birazcık daha ilerideyim sadece ama sonuca varmış değilim. Başarmak istediğim birbirinden bağımsız çok şey var ve hepsini bitirme isteği dediğin gibi sonuçta hiçbir sonuca varamamaya sebep oluyor (en azından beni tatmin etmiyor). Konsantrasyonu çok dağınık biriyim ve bu durum büyük çapta böyle etkiler yapıyor, bir şeyde sıkışıp kalamıyorum. Yine de tüm bunları başaracağıma inanıyorum ama bunun için zamana ve daha fazla imkana ihtiyacım olduğunun da farkındayım. Dediğin hayat bir noktada artık bir sonuca varmaya zorluyor ve bu defa bunu düzgün yapamazsam hiçbir şeyin istediğim gibi gitmeyeceğini düşünüyorum. Bu duruma aç gözlülük deneceğini sanmıyorum zira başarmak iyi bir şey, altındaki felsefe doğru oldukça. Bence zeka ve hayal gücünün bir eseri. Ama duyguları bir yana bırakıp mantıklı bir yol çizip bu işin içinden çıkmak lazım. Ne kadar yetenekli ve zeki olsan da yaşamak için para gerekli bu yüzden hayat şartlarına ve ilgi alanına göre istediğin diğer yolların arasından birisini seçip bunu bir iş yapmalısın. Ama bu tabii ki kendini kısıtlamak anlamına gelmiyor, ilerledikçe istediğin her yoldan gitmeni engelleyecek bir şey yok. Yani seçtiğin üniversite, iş hayatının artık son seçimiymiş gibi düşünme çok daha ileriye gidebilirsin. Ve ne kadar çok şey istesen de zamanla kendini daha çok keşfedip isteklerin konusunda kesinleşeceksin, ve bunları zamanla yapabilirsin. Tabii bu yol istediğin gibi gitmeyebilir de ama sonucunu sen belirleyeceksin. Sakin ol ve neler yapacağını düşün, bir plan kur. Kendine hakim olmaya çalış.

Eskiden bir hocam derdi. İnsanın en ağır yükü gerçekleştiremediği potansiyelidir diye... Haklıymış, içime kapanıp yıllar boyunca karanlık fabrika gibi ama o kadar çok mevzuda sentezleme yoluna gittim ki, hiçbirşeyde tam olamadım. Kararsızlığım beni adeta darlıyor. Kararsızlığım artık beni boğuyor. Ama başarmaktan da başka çarem yok. Yoksa sonucunun ne olduğunu biliyorum. Artık kendimi stop ettirip, hayallerimi ezmenin vakti gelmiş anlaşılan.
 

Technopat Haberler

Yeni konular

Geri
Yukarı