Ağır depresyondayım

Son yaşadığım ayrılıktan (4 yıldan) beri kendime bir söz verip hiçbir kıza güvenip ilişki kurmamıştım aynı acıları yaşamamak için çünkü dayanamıyordum. Aptal gibi kendime olan sözümü tutamadım... Bir kızla tanıştık iyi arkadaş olduk sonradan bu arkadaşlık ilişkiye döndü. Bayağı mutluyduk, hayaller kuruyorduk. Hep konuşuyorduk, ilk defa gerçekten sevildiğimi hissetmiştim. Doğru kızı buldum demiştim içimden. Sonra sebepsizce birden soğuklaştı, kısa cevaplar vermeye başladı. Sevgi sözleri sözlemeyi bıraktı, mesaj yazmayı bıraktı. Ben yazdığımda da görmezden geliyordu. Ben de ayrılmak istediğini anladım ve ayrılalım dedim tepki vermedi ve ilişkiyi bitirdik. Ayrılmak istediğini o an belli etmişti. Ondan 1 saat sonra üzgün müsün diye mesaj attı, ne kadar içim yansa da hayır dedim. 2 haftadır hiçbir şeyden zevk alamıyorum, nefes almak bile acı veriyor. Duvarları yumrukluyorum ağlıyorum bağırıyorum evin içinde. Bilgisayar oyunları zevk vermiyor, bir antrenman yapmak gerçekten güzel hissettiriyordu artık o da zevk vermiyor zorla yapıyorum resmen. Eskiden yapıp zevk aldığım hiçbir şeyden zevk alamıyorum, sürekli bir şey yiyorum ve sürekli sigara içesim var. Seneler önce bırakmıştım ama içmenin verdiği zevk aklıma geliyor ve sigara içesim geliyor. Kafamda 2 çözüm var ya anti-depresan ya da sigara. Ailem olmasa intihar bile ederdim bıktım insanların yalanlarından. Ne yapmalıyım arkadaşlar zaten uzun süredir mutsuzdum birden mutlu olup sonra yine birden daha da beter bir şekilde mutsuz oldum. Zamana bırak demeyin kalbim kaldıramıyor, bu kadar sevildiğimi hissettiren biri neden birden böyle yaptı...

Genç adamsın ya geçer zamanla, yıpratma kendini o kadar.

Öncelikle sevildiğinizi hissettiren birinden vazgeçmek çok zordur.
Ama zamana bırakmaktan başka çare de yok. Belki de çoğu insanın yaşadığı durumlar bunlar ve onlar hayatına devam ediyorsa siz de etmelisinizi
Durupdururken kimse kimseye soğuk davranmaz elbette bir sebebi vardır bunu sormayı hiç denediniz mi? Ve ya uzlaşmayı?
Öncelikle bir daha hayal kırıklılığı yaşamamanız için söylüyorum ideal insan kavramı diye bir şey yoktur. Bu yüzden tamamen doğru insan da yoktur.
Sevmeye devam ediyorsanız sevmenin tadını çıkarın, ayrılık olsa bile sevmek zaten asıl mesele değil mi? O sizi sevmese de sevmeye devam edebilirsiniz, bir süre anı kırıntılarıyla yaşanabiliniyor.
Bunu yaşadım ve tattım. Bu yüzden intiharı kafanızdan çok uzaklara atın çünkü intihar ederseniz hiç ihtimali kalmaz sevginizin.

Yaşınızı bilmiyorum ama kuvvetle muhtemel 18 yaş üstündesiniz. Değilseniz zaten bunu ergenliğinize bağlarız direkt çok basit olur. Ama ben ikinci ihtimalden gidiyorum: Öncelikle ilişki uzmanı değilim. Mükemmel ilişkilerim veya dostça ayrılıklarım olmadı. Ama size şunu söyleyebilirim: belki çok klişe ama gerçekten de zaman her şeyin ilacı. Zaman geçtikçe üstünden geçen çok fazla yaşanmışlıkla beraber aklınızda sadece anı olarak kalacak. O yüzden intihar gibi saçma bir şeyi düşünmeyin bile. Çünkü her ne kadar %100 doğru insanı bulamasanız bile, her şey bitti dediğiniz anda hayat karşınıza birini çıkarabiliyor. Zaten bu aşk, sevgi işlerinde önemli olan o sevginin yoğun olduğu anlar değil mi? Mutlu oldunuz mu beraber? Tamam. Sonu ayrılıkta olsa siz zaten o aşktan, sevgiden bir verim almışsınız.

Ondan ayrıldığınızı ve gelecekte onunla tekrar mutlu olamayacağınızı düşünmek yerine anılarınızda ki mutlu anları düşünüp aklınızda yaşatmak çok daha iyi değil mi? Sonuçta 4 yıl önce biten ilişkinizden sonra da bir boşluğa düşmüşsünüzdür ama son ayrıldığınız kızla yaşadığınız mutluluklarda 1 saniye bile aklınıza gelmemiştir. O yüzden diyorum zaman her şeyin ilacı diye. Benimde lisede sevdiğim bir kız vardı salak gibi açılmamıştım. Şimdi o sevgi hala aklımın bir kenarında. Ne geçmişten bir anı ne gelecekten bir umudum var o sevgiye karşı. Kısacası sevgi yaşayınca güzel ve siz bir süre de olsa onu yaşamışsınız.

*Dipnot: Bu yazdıklarım size psikolojik olarak bir destek olarak yazılmıştır. Hiçbir şekilde bir psikolog tedavisi yerine koyulamaz. O yüzden eğer intihar gibi ciddi şeyler düşünüyorsanız, kendinize bir zarar vermeden önce alanında uzman bir psikologdan terapi (duruma göre ilaç) tedavisi almanızı öneririm.

Ayrılmak istediğini anladığınız zaman doğru düzgün yüz yüze konuşupta ayrılsaydınız keşke.
İnsanlar unut falan diyorda sanırım bugüne kadar sevebilecekleri birini bulduklarını düşünmüyorum.
Tek çözüm, bir uğraş bulmanız. Bu bir hobi olabilir veya kariyeriniz olabilir. Maalesef başka bir çözümü yok.
Ayrıca aynı acıları yaşamamak için deyipte birileriyle yakınlaşmazsanız günün sonunda daha da depresif bir hale gelirsiniz. Takmayın kafaya geleceği, anı yaşayın.

korro dedi:

Genç adamsın ya geçer zamanla, yıpratma kendini o kadar.

Genişletmek için tıkla...

Lisedeki ilişkiler gibi değildi bizimkisi :/

antidepresan kullanan biri olarak önermiyorum ya çünkü ben de major depresyon hastasıyım ve en az 2 sene boyunca kullanmam gerek onun yerine kendine meşguliyet bulmanı öneririm

Gerçekten sevdiyseniz zamana bırakmaktan başka bir çare yok maalesef. Bir süre yaşadığınız sevinçler de hüzünler de hep eksik oluyor. Çünkü kalbinizin bir parçası eksik. Bu hayatın da cilvesi bu işte. İnsanı her zaman güzel şeyler değil, bazen acılar ve üzüntüler büyütüyor, olgunlaştırıyor. Bu yaşadığınız acı tecrübeler size ilerde daha güzel ve doğru seçimler yapmanızda inanılmaz katkısı olacak, bunu unutmayın. Yaşadığınız bu kötü dönemi de çok fazla uzatmamaya çalışın. Ruhsal etkilerinin yanında fiziksel etkileri de olabiliyor. Bunu fark ettiğinizde geç olmasın çünkü sizin hayatınızda ki en önemli şey sizsiniz. Diğerlerinin bir önemi varsa; siz varsınız diye var.

@332707 Durumunu merak ettim..