oguzunluerler1
Decapat
- Katılım
- 5 Aralık 2022
- Mesajlar
- 591
Daha fazla
- Cinsiyet
- Erkek
Hocam dediğin bilimsel olarak doğru. Aslında kız arkadaşı olmayan veya kız arkadaşından ayrılan insanların bir spora ve uğraşa sarmasının nedeni endorfin ve dopamin salgısını arttırmak. Çünkü erkeğin doğasında olan bir şey. Eğer fitness yapmıyorsa, basketbol oynar, bunların ikisi de yoksa kız arkadaşı ile bunları salgılar. Bu onun daha mutlu olmasını sağlar. Gerçi son 2 yıldır fitness yapmak bir popüler kültür haline geldiği için küçük yaşta, iğneli arkadaşları görüyorum ve üzülüyorumSPOR YAP.
Full duzenli kacirmadan body'e git. Her anlamda cok rahatliyorsun. Bak bir dene, 6 aya depresyonun cozulmezse bana yaz ozur diliycem senden vaktini harcadigim icin. Anlastik mi
Body building.
Muhtemelen su an benzerini yasadim desem inanmiycaksin ama. Neden inanmayasin, cunku kendi sıkıntını asiri buyuk dusunuyorsun, insanlar beni anlayamaz diye dusunuyorsun ama oyle degil. Cok benzerini daha kotusunu yasayan ve donduren cok insan var. Ben de toparladim ve cozum bu kadar basit olamaz dersin yok artik dersin. Geliyor.
SPOR YAP.
Full duzenli kacirmadan body'e git. Her anlamda cok rahatliyorsun. Bak bir dene, 6 aya depresyonun cozulmezse bana yaz ozur diliycem senden vaktini harcadigim icin. Anlastik mi
Hocam sana 6 ay aksatmadan PPL yaziyorum dert tasa kalmaz.
Durumunuzu goze alarak bacak gunlerini atlayabilirsiniz, bu kiyagi herkese gecmem
Hocam spor yapmak dopamin ve endorfin salgısını arttırıyor. Bunları yaptıkça mutluluk hormonu daha fazla salgılanacak zaten. Ki yapılı bir vücut da her insana katacağı gibi bu arkadaşa da özgüven katacaktır. Yani kötü bir şey değil, dediğinizin aksine. Ancak ben de sizin dediğiniz gibi öncelik olarak basketbol veya yüzme önerirdim. Ama fitness olmayacak diye bir şey de yok.Depresyon hastasına "spor yap" demek küfür etmek gibi bir şeyHastalığın yaptığı şey zaten kişinin fiziksel enerjisi ile birlikte yaşam enerjisini düşürmek. Bırak yataktan çıkmayı, kolunu kaldıracak hali olmayan depresyon hastasına "spor yap" demek kadar anlamsız bir şey olabilir mi? Tedaviye başlanır, iyileşme görüldüğü zaman tedaviye yardımcı olarak spor verilir ya da iyileşme sonrası tekrarlamanın önüne geçmek için.
Hocam spor yapmak dopamin ve endorfin salgısını arttırıyor. Bunları yaptıkça mutluluk hormonu daha fazla salgılanacak zaten. Ki yapılı bir vücut da her insana katacağı gibi bu arkadaşa da özgüven katacaktır. Yani kötü bir şey değil, dediğinizin aksine. Ancak ben de sizin dediğiniz gibi öncelik olarak basketbol veya yüzme önerirdim. Ama fitness olmayacak diye bir şey de yok.
Problem direkt olarak en başta spor önerilmesinde. Spor yapmak sağlıklı bir insanın depresyona girmesini engeller, depresyondaki hastanın çabuk iyileşmesine sebep olur, ve tekrar etmesini engeller. Fakat depresyonu ağır bir kişi bunu yapamayacağı için ona "spor yap" demek küfür etmek gibi. Adamın yaşayacak enerjisi tükenmişken spor yap deniyor. Önce psikiyatr, sonra tedavi ve iyileşme görülüp te kişi enerjisini kazandığı anda da spor. Bu spor yoga veya yürüyüş vb. de olabilir. Fiziksel hafif bir aktivite bile yeterli.
Psikiyatriste gidebilirsin herkes demiş zaten ama bence psikolojik birşeyi çözerken onu çözmeye odaklanmak işi bozuyor. Tabi ki kan değerlerinde değişim olduğu için bile veya hormonlardan falan strese giriyor olabilirsin fakat benim anladığım kadarıyla sorunun biraz hayatın boş olmasıyla alakalı. Yani doktora da gitsen düşüncelerini unutmayacaksın ya da degistirmeyeceksin.Herkese iyi geceler.
Ankara'da yaşayan 24 yaşında bir gencim.
Her şeyin anlamsız geldiği, umutların yitirildiği, hayattaki hiçbir şeyden zevk alamadığım bir evredeyim.
Bazılarına göre ortalama bir tip, küçük bir kesime göre yakışıklı, büyük çoğunluğa göre -ben dahil- çirkinim. (Ay bu ne yhaa ben bunla mı çıkcam .s.s diyeni bile gördü bu kişi.)
Ne fakirim, ne de zengin. Allah'a şükür kendi yağında kavrulan bir ailede yaşıyorum. 182 boy, 72 kilo. Arabamız yok, evimiz de yok.
2 tane can kardeşim, agam var. Onların hayatında çoğu şey yolunda gidiyor. Aralarında en dibi yaşayan o şanslı kişi benim. İçimi kimseye dökemiyorum diye buraya yazmak istedim sadece.
Ağlıyorum, bağırıyorum, çağırıyorum, içiyorum, çığlık atıyorum, yardım istiyorum. Kimse duymuyor. İçinde bulunduğumuz durumdan -ülkemizin iç sıkıntıları- kaynaklı olsa gerek, eskiden de ara ara bu tip durumların içine düşerdim ama bu seferki bir başka. Herkesin yalandan da olsa mutlu olması, birileriyle elele dolaşması, birilerinin sevilmesi, ilgi görmesi artık kanıma dokunmaya başladı, zoruma gidiyor biraderlerim.
Ben neden sevilmiyorum, neden ilgi görmüyorum, neden kimse yüzüme bile bakmak istemiyor, neden herkes bu kadar önyargılı, neden böyle davranıyorlar? Neden beni kendime küstürüyorlar, neden erkekliğimden nefret ettiriyorlar? Neden kurtulamıyorum bu durumdan? Ne yapmam gerekiyor benim artık anlayamıyorum. Eskiden bu kadar zor değildi ikili ilişkiler. Büyüklerim daha iyi bilirler benden.
Ne yapmam gerekiyor arkadaşlar, ben de sevilmek istiyorum, ben de ilgi görmek istiyorum, elimden tutulsun istiyorum, Ankara'da yaşayanlar bilir, Anıtkabir'e gitmek, Atakule'ye gitmek, Kızılay'da gezmek, Kuğulupark'a çıkmak...
Kendimi artık şu adam gibi hissediyorum.
Nolur bana yardım edin. Aklıma mukayet olamıyorum. Delirmek üzereyim.