Aidiyet hissini kaybetmek

zifrxdia dedi:

Merhaba. 2023'te ilk seferde üniversite sınavını kazanarak (?) küçük ama köklü bir şehirde iyi bir üniversiteye yerleştim. Bölümüm de gayet iyi, önüm açık. Ancak normalde yaşadığım İstanbul'dan kendi başıma hiç ayrılmamıştım, çok değer verdiğim ailemden en fazla beş günlüğüne tam üniversiteye yerleştiğim yaz tatil amaçlı ayrılmak bile bir nebze canımı sıkmıştı doğrusu. Her şeyi geride bırakmak, başka bir şehirde olmak, ruhunun/aklının bir yerdeyken bedeninin uzak bir yerde olması açıkçası fazlaca yorucu. KYK'da kalıyorum ve İstanbul'a dönerken ya da İstanbul'dan dönünce olan o yer değiştirme durumu benim aidiyet hissimi kaybetmeye başlamama sebep oldu. Söylemek için erken ama şu geçirdiğim bir yıllık süreç boyunca KYK yurduna hiç aidiyet hissetmedim; yine de evime karşı olan aitlik hissi yavaş yavaş soluyor, yok oluyor gibi. Üstüne üstlük eski arkadaş çevremden bir kişiyle bile konuşmuyorum, çevremi değiştirdim ve kendimi tamamiyle yeni bir şehirde hayatımı idame ettirecek olma durumuna alıştım. Buna rağmen bu durum bazen fazlaca ağır geliyor. "Manchester by the sea" filmindeki ana karakter lee chandler olma yolunda her gün sık adımlarla ilerliyorum kısacası. Belki aynı dertten muzdarip olan hocalarım vardır diye ya da aynı dertten muzdarip olmuş, çözümü bulmuş ve bizimle paylaşmak isteyen hocalarım vardır diye konuyu açıyorum. Biraz uzun tuttum, kafa ütüledim, kusura bakmayın.

Genişletmek için tıkla...

Osmik41 dedi:

Bu durum sanıyorum evci insanlarda oluyor, yazdıklarında kendimi okudum. Bende üniversiteye başladıktan sonra o hissiyatı kaybettim, o hissiyatı hiçbir yerde alamıyorum. Kendi şehrimde dışarıya çıktığımda sanki oralarda hiç yaşamamış gibi hissediyorum ve çok kötü oluyorum.

Genişletmek için tıkla...

zifrxdia dedi:

Merhabalar. 2023'te ilk seferde üniversite sınavını kazanarak (?) küçük ama köklü bir şehirde iyi bir üniversiteye yerleştim. Bölümüm de gayet iyi, önüm açık. Ancak normalde yaşadığım İstanbul'dan kendi başıma hiç ayrılmamıştım, çok değer verdiğim ailemden en fazla beş günlüğüne tam üniversiteye yerleştiğim yaz tatil amaçlı ayrılmak bile bir nebze canımı sıkmıştı doğrusu. Her şeyi geride bırakmak, başka bir şehirde olmak, ruhunun/aklının bir yerdeyken bedeninin uzak bir yerde olması açıkçası fazlaca yorucu. KYK'da kalıyorum ve İstanbul'a dönerken ya da İstanbul'dan dönünce olan o yer değiştirme durumu benim aidiyet hissimi kaybetmeye başlamama sebep oldu. Söylemek için erken ama şu geçirdiğim bir yıllık süreç boyunca KYK yurduna hiç aidiyet hissetmedim; yine de evime karşı olan aitlik hissi yavaş yavaş soluyor, yok oluyor gibi. Üstüne üstlük eski arkadaş çevremden bir kişiyle bile konuşmuyorum, çevremi değiştirdim ve kendimi tamamiyle yeni bir şehirde hayatımı idame ettirecek olma durumuna alıştım. Buna rağmen bu durum bazen fazlaca ağır geliyor. "Manchester by the Sea" filmindeki ana karakter Lee Chandler olma yolunda her gün sık adımlarla ilerliyorum kısacası. Belki aynı dertten muzdarip olan hocalarım vardır diye ya da aynı dertten muzdarip olmuş, çözümü bulmuş ve bizimle paylaşmak isteyen hocalarım vardır diye konuyu açıyorum. Biraz uzun tuttum, kafa ütüledim, kusura bakmayın.

Genişletmek için tıkla...