Aile zoruyla okumak

Hem bugün hem de dün, ailemle aramın iyi olmadığını ve bir destekçim olmadığını düşünüyorum. En son okulu bırakma kararı aldığımı söyledim ama sabah bana okumamı söylediler. Okumak istemiyorum çünkü okulda kalmışım ve hayallerim farklı. Hayat bana istediğim şartları sunmuyor. Üniversite hayalim olsa Ankara Üniversitesi Siber Güvenlik Analistliği ve Operatörlüğü bölümü hoşuma gidiyor ama dershaneye ya da kurs gibi yerlere gidecek durumum yok. Günümün yarısı okulda geçiyor ve kendime vakit ayırmak istiyorum ama olmuyor. Ben elimde olmayan kararları başkalarının almasından ve ailemin okumam konusunda ısrarcı olmasından dolayı ticarete atılmayı düşünüyorum ama bir parasal sermayem yok. Ailemle ne zaman tartışsam ‘yaparsın’ deseler de ben sayısal zeka konusunda kendimi yetersiz hissediyorum ve bunu aileme anlattım ama çözemedim. Onları dinlemekte istemiyorum, özgür olup kendi kararlarımı verip kendi yolumda gitmek istiyorum ama olmuyor. Şu durumda benim de psikolojik olarak yıprandım. Tek istediğim ayrı eve çıkarak gelir sağlamak ve para kazanmak ama bunu aileme bağlı kalmadan kendim bir şekilde kazanmak istiyorum. Durumumuzun düşük olması beni de etkiliyor. Mesela hafızamız için bir şey alalım dediler ama para yetmediği için ortada bıraktılar. Ben nasıl çalışacağım onu da bilmiyorum ve kararsızım.
Ailen iyiliğini istiyor.
 
Yani hocam gene söylüyorum okumaktan başka şansınız yok. Çalışacaksın ter dökeceksin çabalayacaksın günü gelecek yemek yiyemeyeceksin aç kalacaksın başın ağrırken yazı yazmaya çalışacaksın yeri gelecek insanlara ders anlatacaksın soruları tek okuyuşta yapacaksın saniyeler içinde çözeceksin ama bunun için gayret göstereceksin. Fakir ailelerin çoğunda herkes çabalayarak milyoner oluyor. Bizim sülalemizde sizin 2 katınız kadar fakirdik ciddi söylüyorum. Dayılarım teyzelerim hepsi çalıştı şuan 100 binler kazanıyorlar. Yarı yolda bırakıp çalışmayanlar ya sanayide yağlar içinde yerleri süpürdü yada torbacı oldu hırsız oldu. İkisinden birisini olmayıp gayret göstererek kimse neden doktor hakim olmak istemez ki?
 
Ne yaparsan yap okumak zorundasın. Okusan da okumasan da bir şekilde çalışacaksın.
 
Liseyi bitirmeden eğitim hayatınızı bırakmayı düşünmeyin. Çok pişman olan biliyorum dışarıdan okurum illaki de demeyin. Okuyup bitirin liseyi sonra ne olmak istiyorsanız o yönde ilerleyin.

Dışarıda güzel bir hayat yok. Ve kimse düzgün bir işi sepette sunmuyor...
 
Dostum bende 17 yaşındayım. 13-14 yaşlarımda İngilizce öğrenmiştim. Sonra kik boks yaptim 2yıl boyunca ve 3.yılımda spor salonuna işe girdim.(ışe girdiğimde 16 yaşında idim)koçun sağ koluydum...kısacası kölesi. Her işini bana yaptırıyordu ve bana iyi bir gelecek vaat ediyordu. Maaşım 550 lira falan oluyor.(ben türkmenistanlıyım)Haziran'da bıraktım o işi. Yerime geçmek isteyen çok arkadaşım vardı yerime adam bulmak zor olmadı koç için. Ailem çok kızdı. Psikolojik olarak çok yıprandım. Tek gayem kendi işimi kurmaktı. Işi bıraktığımdan beri ne iş olsa yaptım. Babama dedim bana borç ver işimi kuracağim. Sonra Allah'a şükür giyim mağazası açtık. Çok borç yaptım bu iş için ama babamda sonra yardımcı olmaya başladı. Bu giyim mağazam sayesinde Amerika'ya gidecek kadar para kazanmayı ve fitness yapmayı düşünüyorum. Sonra babama devredeceğim buray. Ona birçok şey vaat ettim. Hatta Amerika'ya gittiğimde ona son model highlander alacağımı bile vaat ettim ın şa Allah. Ailemi sevmememe rağmen aramı iyi tutuyorum şu aralar. "sabır sabır" diyorum kendi kendime. In şa Allah işlerimiz iyi gider. Ailemle aramında otomatik düzeleceğine inanıyorum. Kardeşim insan insana bağımlıdır. Sen bir erkek olarak genç yaşlarında cefa çekeceksin bu da seni daha güçlü yapacaktır. 25ine geldiğinde daha iyi hayatın olacak. Daha iyi bir iş... Ek olarak daha üst seviyede kadınlara ulaşacaksın. Ama önce cefasını çekeceksin dostum. Acıyı iliklerine kadar yaşayacaksın. Uzun süre susuz kalıp sonra da kana kana su içmenin zevki gibi. Ailenle aranı iyi tutman şart. Istemesen bile çünkü sen onlara bağımlısın. Zaten bir şeyler başardığında otomatik olarak aranız düzelecek. Çorap satmayı deneyebilirsin mesela dostum. Önce 1ay çalış, sonra bir dükkandabir masada kendi ürünlerini satmayı dene. Kiran çok ucuza gelecektir. Artı olarak o dükkanın işletmesine yardım et. Geceleri çalış. Ek iş bul. 3ay içinde mükemmel yol kat edersin. Ticaretini büyüt. Borç almayı dene. Sana bunları tavsiye verebilirim. Yeniişfikirleri.net sayfasından ticaretin inceliklerini öğren... Seni de fazla yorduk kardeş. Açıkçası bende yoruldum...
 
Ben zorla mı bilmiyorum ama her okula gittiğimde canım yanıyor boşa yaşıyormuşum gibi. Bir an önce eve geleyim ve bilgisayarın başına geçeyim diye. Ne yapacağımı bilmiyorum öylece izliyorum hayatı. Bir şekilde atılmamız lazım hayata sanayi veya başka bir şey.
 
Ailen iyiliğini istiyor.
Knk ailem iyiliğimi istiyor hadi sen haklısın ciddiyim
Burda sıkıntı ailem beni terk etmesi hani bir iş olduğunda sebepsiz yere terk ediyorlar tek başıma kalıyorum kendileri yap diye geçiştiriyor

Dostum bende 17 yaşındayım. 13-14 yaşlarımda İngilizce öğrenmiştim. Sonra kik boks yaptim 2yıl boyunca ve 3.yılımda spor salonuna işe girdim.(ışe girdiğimde 16 yaşında idim)koçun sağ koluydum...kısacası kölesi. Her işini bana yaptırıyordu ve bana iyi bir gelecek vaat ediyordu. Maaşım 550 lira falan oluyor.(ben türkmenistanlıyım)Haziran'da bıraktım o işi. Yerime geçmek isteyen çok arkadaşım vardı yerime adam bulmak zor olmadı koç için. Ailem çok kızdı. Psikolojik olarak çok yıprandım. Tek gayem kendi işimi kurmaktı. Işi bıraktığımdan beri ne iş olsa yaptım. Babama dedim bana borç ver işimi kuracağim. Sonra Allah'a şükür giyim mağazası açtık. Çok borç yaptım bu iş için ama babamda sonra yardımcı olmaya başladı. Bu giyim mağazam sayesinde Amerika'ya gidecek kadar para kazanmayı ve fitness yapmayı düşünüyorum. Sonra babama devredeceğim buray. Ona birçok şey vaat ettim. Hatta Amerika'ya gittiğimde ona son model highlander alacağımı bile vaat ettim ın şa Allah. Ailemi sevmememe rağmen aramı iyi tutuyorum şu aralar. "sabır sabır" diyorum kendi kendime. In şa Allah işlerimiz iyi gider. Ailemle aramında otomatik düzeleceğine inanıyorum. Kardeşim insan insana bağımlıdır. Sen bir erkek olarak genç yaşlarında cefa çekeceksin bu da seni daha güçlü yapacaktır. 25ine geldiğinde daha iyi hayatın olacak. Daha iyi bir iş... Ek olarak daha üst seviyede kadınlara ulaşacaksın. Ama önce cefasını çekeceksin dostum. Acıyı iliklerine kadar yaşayacaksın. Uzun süre susuz kalıp sonra da kana kana su içmenin zevki gibi. Ailenle aranı iyi tutman şart. Istemesen bile çünkü sen onlara bağımlısın. Zaten bir şeyler başardığında otomatik olarak aranız düzelecek. Çorap satmayı deneyebilirsin mesela dostum. Önce 1ay çalış, sonra bir dükkandabir masada kendi ürünlerini satmayı dene. Kiran çok ucuza gelecektir. Artı olarak o dükkanın işletmesine yardım et. Geceleri çalış. Ek iş bul. 3ay içinde mükemmel yol kat edersin. Ticaretini büyüt. Borç almayı dene. Sana bunları tavsiye verebilirim. Yeniişfikirleri.net sayfasından ticaretin inceliklerini öğren... Seni de fazla yorduk kardeş. Açıkçası bende yoruldum...

Haklısın kanka çok haklısın aslında gayet amaç bellide kimimiz bu şartlara sürüklenirken destek arıyoruz ya da korkuyoruz kaçıyoruz sadece o gün ani yaşayan var bunları gördüm ama kararım net iken garip geliyor bazı şeyler oğreniğin ailem bilişim istediğimde lisede büro yönetimi gönderdiler aslında ben kodlama öğrenip siber güvenlik okumak istiyordum ya da şu an dershane yazdır dedim para yok diyorlar tamam olmaz maddi sıkıntı bunda değilim çözüm odaklı gitmeyip bana hadi oğul sen yap deyip baştan salmalari bu yola sokuyor.
 

Geri
Yukarı