O ailelere çok gıcığım işte, hem de öyle böyle değil. Evlatlık geldiğim ailenin yarısı doktor diğer yarısı subay, 16 yaşında evden ayrılana (aslında kovulana) kadar bu baskılara o kadar maruz kaldım ki artık istemediğim bir şeyi bana diretmeye kalkanı direkt hayatımdan silecek kadar tiksiniyorum. Sonuç olarak doktor olmadım, subay da olmadım inadına gittim mühendis oldum. Gerçi şu anda stresi daha az başka iş yapıyorum ama konu o değil.
Bu ailelere ne yaparsanız yapın karakter özelliklerinin bazı meslekleri iyi şekilde yapmaya izin vermeyeceğini anlatamazsınız. Tahammül sınırı az olan bir insanın (mesela ben) doktor olması kadar korkunç çok az şey var. Çocuk sevmeyen bir öğretmen ne kadar saçmaysa bu ondan da beter. O akılları puanı tutan herkesin doktor olması durumunda o doktorluğun da kazanç olarak bir anlamı kalmayacağını anlayamıyorlar.
Bu zihniyet aynı zamanda toplum zararınadır. Bir mesleği yapacak kişisel özelliklere sahip olmayan kişilere o meslekleri verirseniz komadaki hastayı yumruklayan hemşire, sinirini bozan hastasına zarar veren doktor, çocuklardan ve özveri göstermekten nefret eden öğretmenlerden ortalık geçilmiyor. Tanıdık geldi değil mi? Zihniyetleri X kişi hayatını kurtarsın, hastalarından bana ne zihniyeti. Toplum zararlıları...
Son olarak bir beddua edeyim, umarım o zihniyetleriyle olmaması gerekirken doktor olmuş (eniştem) kişilere denk gelirler.