TheZed
Decapat
- Katılım
- 10 Temmuz 2023
- Mesajlar
- 155
Ailemle birlikte ne dizi film izliyoruz ne gezmeye gidiyoruz ne adamakıllı konuşup kafa dagıtabiliyorum. Hele annemle bir şey konuşmaya başlamadan önce yeter kafam ağrıyor diye başından salıyor beni. Babam desem kendi halinde bizi umursadığı yok. Baskıcı bir aile değiliz ama çok hareketli bir ailede değiliz. Anneannem öldükten sonra annem daha çok üzülmeye başladı. Yeter artık eskiden evden pozitif enerji alamadığımda gider arkadaşlarımla takılıp veya okulda kafa dağıtırdık ama arkadaşlarım bile eskisi kadar eğlenceli değil. Eğlenceli olanların çoğu it kopuk sigara alkol bağımlısı bu yüzden onlardan uzak durmaya çalışıyorum. Adamakıllı dost karşılıksız dostluk kalmadı. Şunu anladım ki insan büyüdükçe yanlış yola sapiyor bazen. Küçükken sosyal olan herkes şimdi asosyal oldu. Olmayanlarda it kopuk oldu. Çok az kişi gerçek dost kalabildi. Neyse büyüdükçe hayatın gerçekleri suratıma çarpıyor. 5 yıl önce sorsaydaydılar 16-17 yaşında asosyal olacan kimseyle kolay kolay sosyalleşemiyecen kimseden ilgi göremiyecen deseler gülüp geçerdim. Ama şimdi gerçek oldu. Üstüne berbat bir ülkede yaşıyoruz maddi durumlar eğlenmeye bile el vermiyor artık. Gerçekten bu ülkeden gitmek istiyorum. Avrupa'daki çocuklar o kadar şanslı ki kaç yaşına gelirse gelsin arkadaşı olmasa bile kafa dagıtabiliyorlar maddi durumu iyi olduğu için. Ama bizde ikisi de yok. Din insanları o kadar cahilleştirdi ki hiç kimse evlenmeden cinsel ilişkiye girmek istemiyor oysa Avrupa'daki çocuklar çatır çutur ayda 1,2 kez ihtiyaçlarını gideriyor. Biz de anca çürüyüp gidiyoruz. Vallahi sözde hocaların sözde ekonomistlerin bizi bu hale getirmesine de acıyorum. Sadece içimi dökmek istedim.
Son düzenleyen: Moderatör:
