Aga yapman gereken en büyük şey. Ailen bağırdığında dönüp onlara "bana bir daha sesinizi yükselterek bir şey söylerseniz istemediğiniz şeyleri en uç noktasında yapacağım ve başıma ne gelirse gelsin umurumda olmayacak. Özellikle sizin bana verdiğiniz değer bu kadar basit yani bir kaşık alırken bile bağırıyorsunuz." deyip sürekli uyarılar yap ilk başlarda. Sabret sesini asla yükseltme. Ondan sonra baktın düzelen yok, bağırış çağırış devam ediyor. Evde sana sürekli laf ettikleri ama senin keyif aldığın şeyleri düşün ve yapmaya başla. Örneğin yüksek sesle müzik dinlenmesini mi sevmiyorlar, ver sona sesi kolonlar inlesin ayol. Biraz kendinin birey olduğunu onlara ispat etmen gerekiyor. Birisi sana canını sıkacak bir şey yaptığında ilk başta ailene dur demesini bileceksin. İki gün sonra evlendiğinde çok sevdiğin eşin veya çocuğun yaptığında dur demesini bileceksin. Herhangi bir arkadaşınla bir şeyler içerken canını sıktığını söylediğin halde konuya devam ediyorsa dur demesini bileceksin. Bunların en temel yolu da senin ailenin şu an sana yaptığı terbiyesizce davranışlar. "dışarıda canınızı sıkan, sizi strese sokan şeylerin olumsuz enerjisini gelip bana bağırarak üzerinizden atamazsınız. Siz gelip bana bağırma hakkına sahip değilsiniz. Beni bağırarak, laf söyleyerek ezdiğinizi sanıyorsunuz ama bu hareketi yaparak hem ailem olarak hem de yaşça büyüğüm olarak karşımda küçülüyorsunuz ve bu sizin gram umurunuzda bile değil." dedikten sonra bir de kahkaha falan patlatıyorsun. Veya baktın tartışma çıkıyor açıyorsun bir çocuklar duymasın jenerik müziği koyuyorsun onlar laf söylerken ortaya oh mis. İkisi de sana bağırırken gülüyorsun bir de diyorsun ki "siz bana ne anlatıyorsunuz? Ben ne yaptım, yani neye laf ediyorsunuz şu anda?"
Bu tarz kendini savunabilecek ve psikolojine zarar vermeden kendini koruyabileceğin şeyleri yapmayı düşünebilirsin. Ben o yaşlardayken annem bir tek bana laf yapabiliyordu. Ben de bilerek uzatmayıp onu gıcık ediyordum, üzülüyordu ilk başlarda. Sonra sen böyle yaptığın için böyle yapıyorum dedikten sonra bana sevgi gösterdiğinde sevgi göreceğini, laf söylediğinde laf yiyeceğini, bağırdığında karşısında ona bağıracağımı anladı ve beni artık rahat bıraktı bir süre sonra. Çünkü ezilmedim ezdirmedim kendimi. Beni ezerek egosunu tatmin ettirmedim. Bir sınır var insan hayatında. Ne kadar anne baba da deseniz her insanın içinde doğası gereği olan bir şey bu. Çok fazla iyi niyetli saf yaklaşırsan da ezilirsin, çok kötülük yaparsan da. Her şeyin ortası, her şeyin ideali makbul.