Ailem hiçbir şeyimden memnun değil

Annemle sürekli tartışıyorum. Kadın nefes alsam laf yapıyor hiçbir şeyimden memnun olmadığını dile getirip duruyor ve ben hiçbir şey yapmıyorum normal bir insan gibi davranıyorum. Hiç bir olumsuz şey yapmıyorum en azından abartılacak bişey olmuyor. Bana laf söylerken akşam yemek masasında mesela duymak istemediğim için hiçbir şey söylemeden saygısızlık yapmadan odama gidiyorum, odam üst katta sesini falan duymadığım için rahatlıyorum. Ama ona da laf yapıyor sürekli odandasın diye sonra dışarı arkadaşlarımla çıkıyorum ona da laf yapıyor. Olduğumuz şehirde en yüksek 2. liseye gidiyorum ona rağmen sürekli kızıyor bağırıyor, neden 1. lise değil diye neymiş yüzünü hep kara çıkarmışım. Kısacası sürekli benim hiçbir şeyimde memnun olmadığını dile getiriyor. Artık bıktım ne yapmam gerekiyor?

O aslında annen olduğu için seni seviyor, gurur duyuyor ama belli ki psikolojisinde sorunlar var. Babanla beraber yaşıyorsan bir psikiyatriste başvurmanı öneririm.

İçgüdüsel haraket ediyor sanırsam. Dehleme dönemi. Bu dönemlerde anne veya baba çocuğun sosyal hayata atılması için, kendi hayatını kurması için kendi ortamından uzaklaştırmaya çalışır. Ben böyle yorumluyorum.

Okulda rehberlik öğretmenin varsa onunla görüşmen iyi olur bu tarz konuları.

Hocam, annedir. Bağırır, çağırır, azarlar. Sonuçta o senin annen. Akışına bırak.

326001 dedi:

Hocam, annedir. Bağırır, çağırır, azarlar. Sonuçta o senin annen. Akışına bırak.

Genişletmek için tıkla...

Yanlış bir düşünce.

Annenizle tartıştığını söylediniz. Liseye gittiğinizi var sayarsak Annenizin 40-50 yaşında olacağını düşünüyorum. Anneniz menopoz dönemine girmiş olabilir. Sadece tahmin ancak bu dönemde Anneniz psikolojik olarak düzensiz olacaktır. Kendi psikolojik düzensizliği ailenizde de negatif etki yaratıyor olabilir.

Aynısı banada çok oluyor, amaçları sana öfke kusarak kendi hırsını çıkarmak. Yaşadığımız Coğrafya'nın yaşam şartları yüzünden bu durumu engellemek çok zor.

Büyüklerimiz biraz agresiftir olur böyle şeyler. Bende çok yaşadım. Sürekli farklı görüşler, sürekli başkalarının övülmesi gibi şeyler bitmez. Ama aslına bakarsan herkesten çok anneler sever çocuklarını. Aradan yıllar geçip 20'li, 30'lu yaşlara gelince annenin yüzündeki kırışıklıkları göreceksin için burkulacak sonra bu zamanlardaki yaşadıkların aklına gelip güleceksin, belki "keşke tekrar o günlere dönseydim" diyeceksin. Olayı akışına bırak, bu Doğan'ın kanunu böyle büyükler hep böyledir durumunu kabullen. Ama olayı akışına bırakırken tınlamazlık yapma. Annene zaman zaman temizlikte yardım et, bir gün kahvaltıyı sen hazırlamaya çalış, işlerini kolaylaştırmaya çalış, çalışıyorsan kazandığın parayı annene ver. Katkıda bulunduğunu hissettirdiğin zaman işler değişecektir. Herkesin nazının geçtiği birileri vardır. Sinirlendikleri bir konu olunca onu aile içine yansıtabiliyorlar, olmasa iyi olur ama oluyor böyle şeyler gayet normal. Mesela benim babam kamyon tamircisidir. Ağabeyim daha çocuk olduğu zamanlar babama yardım ediyormuş, babam kamyonun altında parça sökerken sert bir parça kafasına düşmüş sinirinden ağabeyimin adını unutup senin adın neydi bana bir sigara getir demiş.