Hemen hemen herkes bu durumu yaşıyor. Ben de halen yaşıyorum. Ama sizdekinin tam tersi durumlar var. Ben yokluk içinde büyüdüm. Bu yokluğa rağmen kendimi zamanında geliştirdim bir şeyleri öğrendim ve başarılar sağladım. O yokluğa rağmen derece yaptığım yerler oldu. Dershane sınavlarına katılırdım bazıları ücretsizdi bazılarını da öğretmenim sağ olsun beni de alırdı listeye. Sınavın birinde %90 burs kazandığım halde kabul ettirmedim zira yokluk devam ediyordu. Bu sadece yaşadıklarımdan bir tanesi, daha fazlası da vardı bunun gibi. Ama mutluydum, yılmıyordum. Akrabalarım ise benden çok daha iyiydi bu anlamda. Yokluk yoktu onlarda ama bil ne vardı? Boş kafa, cahillik, boş çene ve niceleri... Benden daha iyi olmaları gerekirken benden kat kat berbattılar ve devam ediyor halen bu durum. Bir araya geldiğimizde ise bil bakalım kim daha kötü duruyor? Ben. Ben çalışmıyormuşum, benden adam olmazmış ve ben çok sinirli biriymişim. Çalışmıyor diyen kim? Okumayı başaramamış cahilin teki. Bundan adam olmaz diyen kim, benim yaşımın 3 katı olan bir büyüğüm. Yapamazsın edemezsin diyen kim, hiçbir haltı başaramamış kuzenlerim.
Ama başaran kim? Elbette benim. Etrafımdaki eksi yüklülere rağmen artı yüklerimi arttırıyorum!
Sana tavsiyem doğrundan şaşma. En iyi yol bildiğin yol. Yanlışıyla doğrusuyla sana ait olacak bir yol. Hataların seni daha da yükseltecek ve başarıya ulaşacaksın. Doğrular ise seni geliştirecek olanlar.