Arkadaş müslüman olmayan birini dine zorlayarak sokmaya çalışmıyor. Mülüman olan birini namaz kıldırmaya teşvik ediyor. Etmeye çalışıyor. Tabii ki kişinin içinden gelmeli.
Dinde zorlama yoktur yazan kişilere tek bir cevabım olacak.
Kardeşim, adam müslüman. Hristiyan, yahudi falan olsa sizin dediğiniz geçerli. Ama adam müslümanım diyor eğer müslümansa bu onun için farzdır. Siz böyle diyerek anca içinizi rahatlatırsınız.
Değildir belki. Ya da birinin ibadetine karışmak kimsenin üstüne düşmez. Kişi ile yaratan arasındadır. Tavsiye edebilir ama zorlayamaz. Hâlâ nasıl ikna ederim diye uğraşıyor. Yani o kişiye de sürekli zorluyor.
Değildir belki. Ya da birinin ibadetine karışmak kimsenin üstüne düşmez. Kişi ile yaratan arasındadır. Tavsiye edebilir ama zorlayamaz. Hâlâ nasıl ikna ederim diye uğraşıyor. Yani o kişiyi de sürekli zorluyor.
Değildir belki. Ya da birinin ibadetine karışmak kimsenin üstüne düşmez. Kişi ile yaratan arasındadır. Tavsiye edebilir ama zorlayamaz. Hâlâ nasıl ikna ederim diye uğraşıyor. Yani o kişiye de sürekli zorluyor.
Ben burada samimi bir düşünce olduğunu görüyorum. Bu kadar üzerine gitmeye gerek yok bence, hele ki bundan daha kötü örnekler varken. Şahsen cidden arkadaşını düşünüyorsa, bence güzel bir şey.
Bu devirde kim başkasını düşünüyor, sadece din ya da dinsel olaylar için de değil...
Dinde zorlama yoktur yazan kişilere tek bir cevabım olacak.
Kardeşim, adam müslüman. Hristiyan, yahudi falan olsa sizin dediğiniz geçerli. Ama adam müslümanım diyor eğer müslümansa bu onun için farzdır. Siz böyle diyerek anca içinizi rahatlatırsınız.
Adam belki inanmıyor. İçinden geçeni nereden bileceksiniz? Tavsiye verdiyse bitmiştir görevi. İkna edeceğim çabasına girmek anlamsız. “Allah’ım senin işine karşıtım, sen yapamadın ama onu sana ibadet ettirdim. Beni de görürsün artık mı diyecek?” İnanla yaratan arasında bir şeye karışılmaz. Uygulayıp uygulamamak ona kalmıştır.