Hiç kendini zorlama derim. “Hayatın tadını çıkaracağım” diyerek insanın kendisini yapmak istemediği şeyleri yapmak zorunda hissetmesi çok sıkıntılı bir durum. Akışına bırakmak lazım. Asıl macera lisede ve hatta üniversitede başlıyor. Ben özellikle lisede çok eğlenmiştim. İşin sırrı bazen çılgınlık yapmakta. Okuldan çok kaçmışlığım da vardır (sınıfta kalma sınırına gelecek kadar)Teşekkür ederim hocam. Okulum olmadığında babamın işi var ise onunla beraber çalışıyorum da, hiç öyle futboldur vs. merakım yok. Küçükken bütün gün dışarıdaydım, çok eğleniyordum. Şimdi bütün gün masa başında oturan bir ot gibi hissediyorum kendimi, hayatın tadını nasıl çıkaracağımı gerçekten bilmiyorum, çok özgüvensizim.
1 sene geçmiş de olsa çok küçükmüşüm.Konuyu hortlatma zamanı gelmişŞimdi düşününce hayatım boyunca hiç dostum olmamış. Çok arkadaşım gelip geçti, zamanında dostum diyordum ama onlara da içimi dökemiyordum. En iyi dostum her zaman kendim oldum çünkü hep içime kapandım. Soruna gelirsek; hiç memnun değilim. Mecburen evde oturuyorum yıllardır. Sorunun bende değil de çevreden olduğunu düşünüyorum çünkü millet alkol, sigara, karı kız muhabbeti yapan adam arıyor. Onlar da bende yok. Bu saatten sonra da dostumun olacağını zannetmiyorum.
Bu sitenin çalışmasını sağlamak için gerekli çerezleri ve deneyiminizi iyileştirmek için isteğe bağlı çerezleri kullanıyoruz.