icasilverballers
Hectopat
15 yıllık bir arkadaşım var. Tam anlamıyla garip davranmaya başladı. Sabahları beraber okula gidip geliyoruz ve artık cidden tek gitmeyi istemeye başlamış gibiyim. Bu sabah ilk görüşümde "günaydın" dememe rağmen cevap vermeyip adeta hava kaçırır gibi öfleyip püflemeye başladı. Herhalde triplere girdi falan deyip geçtim otobüs geldi bindik okulun yakınlarında indik yürüyoruz, ben buna uzun zamandır konuşup sevdiğimiz eski bir ortak arkadaşımızın adını söyleyip "hatırladın mı ya ne adamdı" falan dedim, yine cevap vermedi. Ben duymadığını düşünüp tekrar ettiğimde ise bana küfür edip öyle birinin olmadığını söyledi. "sabah sabah boş yapma canımı sıkma" tarzı bir şey söyledi. Benimle bu tarz konuşan başka biri olsaydı olayı başka boyutlara taşırdım o da bunu biliyor ama nedense bu riski almayı tercih etti. Bir şekilde sakin kalıp mırıldanarak benimle doğru konuşmasını rica ettim ve sınıfıma girdim. Gün boyu muhatap olmadım hani kafasını toplasın boş triplere girdiğinin farkına varsın diye çünkü ara tatil bitmeden 2 gün önce beraber şen şakrak bütün İstanbul'u turladık, hiçbir sorun yoktu aramızda.
Dersler bitti, eve dönmek için otobüs durağına yürüyoruz ama yanımızda 4-5 tane ortak arkadaşımız da var. Biri ortaya fikir attı dedi hadi gelin dondurma yiyelim. Ben direkt dondurmacıya yöneldim hatta herkese ısmarlayacağımı söyledim ama bu arkadaş yine alakasız bir şekilde "dondurma falan yemiyoruz yürüyün sev miyim şimdi sizi" dedi. Onu duyar duymaz benim dememe gerek kalmadan başka bir arkadaş "ne oluyor oğlum sana saçma sapan konuşuyorsun sabahtan beri" dedi. Herhalde gün boyu arkadaşlarına da benzer davrandığı için onlar da garipsemiş. Bu arkadaş durduk yere küfürler etmeye başladı, böyle olunca biz dayanamadık tabii. Çocuğa diyorum ki hani arkadaşız bir derdin sıkıntın var belli ki anlat yok diyor canım dondurma istemiyor. E tamam biz yiyelim dedim "gidip alsaydın o zaman it" deyip elinde tuttuğu hırkasıyla bana hafifçe de olsa vurmaya çalıştı. Ben de bu arkadaşın belinden güzelcene tutup Kadıköy'ün meşhur metal banklarına doğru fırlattım, 45 kilo 0 öz güven bedeni bir anda kendini otururken buldu. Daha sonra beni boyun kilidine almaya çalışıp bağırmaya başladı. Kolları çok ince olduğu için ellerimle hafif ittirip çenesine vursam bilincini kaybedeceğinden emindim. Ama tabii hem millet baktığı için hem de arkadaşlarına rezil etmemek için hem de buna hiç gerek olmadığı için yapmayı tercih etmedim. Sadece beni bırakmasını söyleyip hiçbir şekilde muhatap olmadan yürümeye devam ettim. Bu arkadaşın vizyonu ve zekası henüz gelişmediği için, hayatında sadece 4 şehir gezmiş, gelecekteki mesleğine (askeri pilotluk Hava Harp Okulu) torpille girmeyi hedeflediği için, ailesinin de zeka durumunun hiç iyi olmadığını bildiğim için toplumda bu tarz hareketler yapmasını tamamen bu etkenlere verdim. Haziran'da taşınıyorum. Bu arkadaşla da arama mesafe koymayı düşünüyorum. Aradan 3-4 yıl geçtikten sonra belki kafası gelişirse konuşmaya devam etmeyi düşünüyorum. Sadece bugün bu arkadaş için değil, genel olarak 5 yaşındaki çocuk gibi hareketler yapan ya da 5 yaşındaki çocuk gibi düşünen insanlarla arama ciddi bir duvar örmeyi düşünüyorum. Sizce verdiğim bu kararda haklı mıyım?
Dersler bitti, eve dönmek için otobüs durağına yürüyoruz ama yanımızda 4-5 tane ortak arkadaşımız da var. Biri ortaya fikir attı dedi hadi gelin dondurma yiyelim. Ben direkt dondurmacıya yöneldim hatta herkese ısmarlayacağımı söyledim ama bu arkadaş yine alakasız bir şekilde "dondurma falan yemiyoruz yürüyün sev miyim şimdi sizi" dedi. Onu duyar duymaz benim dememe gerek kalmadan başka bir arkadaş "ne oluyor oğlum sana saçma sapan konuşuyorsun sabahtan beri" dedi. Herhalde gün boyu arkadaşlarına da benzer davrandığı için onlar da garipsemiş. Bu arkadaş durduk yere küfürler etmeye başladı, böyle olunca biz dayanamadık tabii. Çocuğa diyorum ki hani arkadaşız bir derdin sıkıntın var belli ki anlat yok diyor canım dondurma istemiyor. E tamam biz yiyelim dedim "gidip alsaydın o zaman it" deyip elinde tuttuğu hırkasıyla bana hafifçe de olsa vurmaya çalıştı. Ben de bu arkadaşın belinden güzelcene tutup Kadıköy'ün meşhur metal banklarına doğru fırlattım, 45 kilo 0 öz güven bedeni bir anda kendini otururken buldu. Daha sonra beni boyun kilidine almaya çalışıp bağırmaya başladı. Kolları çok ince olduğu için ellerimle hafif ittirip çenesine vursam bilincini kaybedeceğinden emindim. Ama tabii hem millet baktığı için hem de arkadaşlarına rezil etmemek için hem de buna hiç gerek olmadığı için yapmayı tercih etmedim. Sadece beni bırakmasını söyleyip hiçbir şekilde muhatap olmadan yürümeye devam ettim. Bu arkadaşın vizyonu ve zekası henüz gelişmediği için, hayatında sadece 4 şehir gezmiş, gelecekteki mesleğine (askeri pilotluk Hava Harp Okulu) torpille girmeyi hedeflediği için, ailesinin de zeka durumunun hiç iyi olmadığını bildiğim için toplumda bu tarz hareketler yapmasını tamamen bu etkenlere verdim. Haziran'da taşınıyorum. Bu arkadaşla da arama mesafe koymayı düşünüyorum. Aradan 3-4 yıl geçtikten sonra belki kafası gelişirse konuşmaya devam etmeyi düşünüyorum. Sadece bugün bu arkadaş için değil, genel olarak 5 yaşındaki çocuk gibi hareketler yapan ya da 5 yaşındaki çocuk gibi düşünen insanlarla arama ciddi bir duvar örmeyi düşünüyorum. Sizce verdiğim bu kararda haklı mıyım?
Son düzenleyen: Moderatör:
