Kurabiye Canavari
Hectopat
- Katılım
- 7 Şubat 2022
- Mesajlar
- 1.113
Daha fazla
- Cinsiyet
- Erkek
Her arkadaş grubu bir sürüdür. O sürüyü de yöneten bir çoban vardır. Bu bahsettiğiniz tipler o çobanlar işte. Şahsen o çobana ayak uyduran adamların kendi benliğinin olduğunu zannetmiyorum. Sizin gibi kişilerin de sahici olduğunu düşünmüyorum.Bunların hiç birini övünmek veya hava atmak kimseyi eziklemek için söylemiyorum yanlış anlamayın. İlkokul, ortaokul her okul düzeyinde sınıfın futbolcu klasik erkek ekipleri olurdu. Sınıfın muhabbetini yapan, derslerini kaynatan, kendi aralarında takılan arkadaşlığa değer veren klasik tipler işte. Her zaman onlardan olmuşumdur. Artık devir değişti, eski insanlar birbirlerinin düşüncülerini umursayan, onlara değer veren insanlar kalmadı. Herkes değişime ayak uydurdu, uyduran toplumda yer buldu, bulamayan senin gibi soyutlandı. Samimi olmayan ilişkiler, sevdiği kişi değil, para, ün, şöhret için başkalarını seçen kadın/erkekler. Kapitalist sistem seni tüketmeye iter. Ama tükettiğin tek şey maddi olmuyor. Manevi duyguları tüketiyorsun. Sevgi bir süre sonra sana yetmemeye başlıyor daha fazlasını arıyorsun. Gerçekten bi' 10 dakikaya uzun uzadıya yazacağım.
Aslına bakarsan doğru söylüyorsun. Çoğu kendini okulda veya hayatta tek kalmamak için söylediğim tarz arkadaş grubunda bulunuyorlar. Ancak bu benim arkadaşlıklarım için geçerli değil. Lise bitti, Üniversite bitti, ancak ortaokul, lise, üniversite arkadaşlarımla bile hâlâ samimiyim. Bu arkadaşlığı aramaktan veya kendimi bir yere ait hissetmek istediğimden kaynaklanmıyor. Bu gerçekten, dostluk. Gerçekten niyeti arkadaşlık/dostluk olmayan bu kadar yıllarca dayanamaz. Genelde arkadaşlıklar okul bitince biter. Ancak şu an için söylemiyorum. Eskiden gerçekten bu tarz şeyleri umursayanlar vardı. O da Z kuşağının sınırında olan yıllar için. 1995-2002 arası diyebilirim belki. Hayatın daha iyi olduğu zamanlar yani. Kaliteli insanlarla dostluk yapmışımdır bu zamana kadar. Muhtemelen ondan kaynaklı olabilir. Gerçekten dostlarım olanlara, dara düşünce yardım ederdim. Yanlarına giderdim, kendi aramızda takılırdık. Aynılarını onlar bana yaptılar. Ama bu dönemde yardımın hiç bir anlamı yok. Yaptığın tek hatada en kötü oluyorsun. Ondan dolayı kendine göre birini bulmak çok zor.Her arkadaş grubu bir sürüdür. O sürüyü de yöneten bir çoban vardır. Bu bahsettiğiniz tipler o çobanlar işte. Şahsen o çobana ayak uyduran adamların kendi benliğinin olduğunu zannetmiyorum. Sizin gibi kişilerin de sahici olduğunu düşünmüyorum.
Olduğun bedeni kabullensen iyi olur öldükten sonra yeni bir beden bulmayacaksın. Yaşarken ölü olmanın bir manası yok.Ruh eşim gibisiniz hocam. Şuana kadar tek başına yaşayan küçük bir gölge gibiydim. Artık bir beden bulmak istiyorum.
Çok doğru söylemişsiniz hocam.Dışarıdan bilgi vakumlayan bir canavar gibisiniz. O kadar içinize kapanıksınız ki dışardaki bilgileri kendi kabuğunuzda yorumlamaktan sağlıklı hareket edemiyorsunuz. Sonra ben duygusalım diye geziniyorsunuz. Bende zamanında böyle bir tip olarak söylüyorum ki bir yer de duruşumuzun nasıl olduğunu bilmiyoruz. Ya da kötü, ucube bir imajımız bile olsa hiçbir şey olmamış gibi alınganlığa devam ediyoruz. Bu işi döngüye alan kısım. Yani velhasılıkelam kafamızı kullanmıyoruz. Şöyle bir iki saniye kendimizi soyutlayıp neden böyle düşünüyorum ben diyemiyoruz çünkü farkındalığımız yok. Biz diğer insanların nasıl hissettiğini bilmiyoruz. Bilmediğimizi için merak ediyor ve kendimizce yorumluyoruz. Bu eleştirmeler o kadar sık tekrarlanıyor ki artık o insanlar hakkında olumlu düşünemiyoruz. Ve evet, sırf her gün aynı hayatı aynı kötü sağlığı, aynı mastürbasyonu tekrar tekrar yakaladığımız için. Farkındalığımız gelişmiyor. Gördüğünle yorumluyorsun. Bu berbat bir şey çünkü elinden bir şey gelmediğini düşünüyorsun. Aslında var.
Her arkadaş grubu bir sürüdür. O sürüyü de yöneten bir çoban vardır. Bu bahsettiğiniz tipler o çobanlar işte. Şahsen o çobana ayak uyduran adamların kendi benliğinin olduğunu zannetmiyorum. Sizin gibi kişilerin de sahici olduğunu düşünmüyorum.
Maalesef ben gün geçtikçe ölüyorum. Gün geçtiköe toprağa daha fazka gömülüyorum. İnsanlar sayesinde...Yaşarken ölü olmanın bir manası yok.
Teşekkür ederim.Çok doğru söylemişsiniz hocam.
Başka insanlar bu kadar mı değerli sizin için cidden komik. Eğer 14-18 yaş aralığında değilsen bir psikoloğa görün. Yanlış anlama o yaş aralığında bu tür durumlar normal karşılanabilir ama bir yetişkin için normal değil.Maalesef ben gün geçtikçe ölüyorum. Gün geçtikçe toprağa daha fazla gömülüyorum. İnsanlar sayesinde...