UluErdem25
Kilopat
Hocam şimdi şöyle bir şey var, çevrendeki herkese öz halini sunamazsın. Hatta hiç kimseye tam anlamıyla sunamazsın, bence sunmamalısın da. (Aşağıdakiler kendi düşüncelerimden yola çıkarak sunduğum fikirler, öneriler vesaire... Arada bir emir kipi kullanmış olabilirim alınmayınız.)
Demek istediğim, misal ben senin ile aynı ortamdaki herhangi bir kişiyim. Benimle iletişime geçeceksen bir amacın olmalı, öylece aklından geçenleri benimle paylaşıp sağlıklı bir sosyallik elde etme gibi bir beklentin olmamalı. Bir duruşun olmalı.
Sığ olarak tarif ettiğin insanlar ile oturup şiir konuşamazsın zaten, beraber halı sahaya gider veya futbol takımları yarıştırabilirsin. Tek tük çevren olduğunda yakınındakilerin hobilerini fark edersin, benzer hobileri paylaştığın insanlarla daha derin sosyal bağ kurabilirsin. Veya birbirinizin hobilerine dahil olursunuz vesaire.
İlgini çekmeyebilir, katlanabiliyorsan öyle ya da böyle hiç değilse merhaban olsun o sığ insanlardan bazılarıyla, iletişimden kopmak çok tehlikelidir. Hayatını izole olarak geçiremezsin.
Tahammül edememen çok normal, neye tahammül edemediğini gayet iyi anlıyorum. Ancak bir yerde hayata dahil olmak gerekiyor. Ne bileyim git anime fanboyluğu yapan bir arkadaşına bir animeyi anlattır, seve seve anlatacaktır bir çoğu. Biraz kaynaştıktan sonra -belki hoşuna giden bir şiiri paylaşamayacaksın ama- gitmek isteyeceğin bir sinema filmine çağırabileceğin bir arkadaşın olur. İşim olmaz veya ilgimi çekmiyor deme, 19 yaşındayım. İlkokuldan beri devam eden çok yakın arkadaşlıklarım var. Aramızdaki ilişki max arada bir masa tenisi / bilardo oynama, kopuk ve genel muhabbet etme vesaire. Oysa eskiden her şeyimizi paylaşırdık. Şimdi telefonum çalsa, gel takılalım deseler öflerim püflerim. Ancak bir araya gelince günüm renklenir, keyfim bozuksa nötrlenirim. Yeni keşfettiğim bir espriyi en olmadık yerde patlatır, gözlerimizden yaş gelinceye kadar güleriz.
Uzun lafın kısası, gördüğüm kadarıyla (ve kendi düşüncem) insanlardan yanlış beklentiler içindesin. Çoğu aklından geçeni anlamayacak, söylediklerini dinlemeyecek veya saptıracak gibi gibi...
Kurduğun arkadaşlıklar arasında, gerçek fikirlerini sunarak sağlıklı bir tartışma yürüteceğin veya bahsettiğin bir hobin olarak birbirinizle şiir konulu sohbetler edebileceğin arkadaşlık sayısı çok az olacak. Elinde olan ile yetinmeye çalış, elbet iyi ki arkadaş olmuşum diyeceğin insanlar çıkar karşına.
Ve şunu aklından çıkarmamanı tavsiye ederim, kimse melek değildir. Adam olmayacak adam zaten bellidir de, kimseyi sayılı hataları yüzünden topa tutup bir anda hayatından çıkarma.
Demek istediğim, misal ben senin ile aynı ortamdaki herhangi bir kişiyim. Benimle iletişime geçeceksen bir amacın olmalı, öylece aklından geçenleri benimle paylaşıp sağlıklı bir sosyallik elde etme gibi bir beklentin olmamalı. Bir duruşun olmalı.
Sığ olarak tarif ettiğin insanlar ile oturup şiir konuşamazsın zaten, beraber halı sahaya gider veya futbol takımları yarıştırabilirsin. Tek tük çevren olduğunda yakınındakilerin hobilerini fark edersin, benzer hobileri paylaştığın insanlarla daha derin sosyal bağ kurabilirsin. Veya birbirinizin hobilerine dahil olursunuz vesaire.
İlgini çekmeyebilir, katlanabiliyorsan öyle ya da böyle hiç değilse merhaban olsun o sığ insanlardan bazılarıyla, iletişimden kopmak çok tehlikelidir. Hayatını izole olarak geçiremezsin.
Tahammül edememen çok normal, neye tahammül edemediğini gayet iyi anlıyorum. Ancak bir yerde hayata dahil olmak gerekiyor. Ne bileyim git anime fanboyluğu yapan bir arkadaşına bir animeyi anlattır, seve seve anlatacaktır bir çoğu. Biraz kaynaştıktan sonra -belki hoşuna giden bir şiiri paylaşamayacaksın ama- gitmek isteyeceğin bir sinema filmine çağırabileceğin bir arkadaşın olur. İşim olmaz veya ilgimi çekmiyor deme, 19 yaşındayım. İlkokuldan beri devam eden çok yakın arkadaşlıklarım var. Aramızdaki ilişki max arada bir masa tenisi / bilardo oynama, kopuk ve genel muhabbet etme vesaire. Oysa eskiden her şeyimizi paylaşırdık. Şimdi telefonum çalsa, gel takılalım deseler öflerim püflerim. Ancak bir araya gelince günüm renklenir, keyfim bozuksa nötrlenirim. Yeni keşfettiğim bir espriyi en olmadık yerde patlatır, gözlerimizden yaş gelinceye kadar güleriz.
Uzun lafın kısası, gördüğüm kadarıyla (ve kendi düşüncem) insanlardan yanlış beklentiler içindesin. Çoğu aklından geçeni anlamayacak, söylediklerini dinlemeyecek veya saptıracak gibi gibi...
Kurduğun arkadaşlıklar arasında, gerçek fikirlerini sunarak sağlıklı bir tartışma yürüteceğin veya bahsettiğin bir hobin olarak birbirinizle şiir konulu sohbetler edebileceğin arkadaşlık sayısı çok az olacak. Elinde olan ile yetinmeye çalış, elbet iyi ki arkadaş olmuşum diyeceğin insanlar çıkar karşına.
Ve şunu aklından çıkarmamanı tavsiye ederim, kimse melek değildir. Adam olmayacak adam zaten bellidir de, kimseyi sayılı hataları yüzünden topa tutup bir anda hayatından çıkarma.