Öncelikle seni anladığımı bilmeni isterim. Sakın öfkeyle hareket etme burada açtığın bu konuda sana tavsiye ya da nasihat verebilecek yaşa erişkin kişi sayısı çok az. Bu nedenle mantık çerçevesinde olmayan hiçbir yorumu ciddiye alma. Bu yaşlarda böyle şeyler olması normal karşılanır ülkemizde çünkü anne babalarımız çok ister kendileri gibi olmamızı, onlar gibi düşünelim onlar gibi yaşıyalım isterler mümkün mü? Değil. Babanla kavga et tartış ama baban olduğunu unutma, elinden geldiği kadarıyla sakin olup sükunetle davranmaya çalış. Bu dönemler geçici, sen sana saygı duyulsun istiyorsun fakat kaç yaşına gelirsen gel onun hep çocuğu olacaksın. Karakter gereği baskın bir yapısı var ise sen ona karşı mütevazı olmaya çalış. Şahsen bende evli çocuklu bir erkek olarak kendi babama çok kızdığım hatta hayatımdan çıkartmak istediğim anlar oldu bir anlık öfkeyle düşündüğüm şeylerdi bunlar. Biraz zaman geçtikten sonra inan kıyamıyorsun çünkü yoldan geçen herhangi biri değil ebeveynlerimiz, onların senin hayatında hep olacağını iyisi ile kötüsü ile anne, baban olduklarını unutma. Siyaset olarak yalan üzerine kurulmuş çıkarlar için birbirinizi üzmeyin. Değmez birbirinizin kıymetini bilin. Depremde olduğu gibi ölüm bir gerçek ve giden geri gelmiyor. Sevgilerimle…