Sürekli fani olduğunu düşün ve bunu bilerek yaşa. Dünyaya bağlı kalmayacağını düşün. Bunları düşündüğün zaman dünya üzerindeki her şeyin kafaya takılmayacak kadar değersiz ve gereksiz olduğunu anlarsın.
İnsan fanidir, geçicidir. Şu hayattaki düşüncelerimizin ve yaptığımız işlerin hiçbir değeri ve anlamı yok. İnsanlar bunu tam ölümün eşiğindeyken anlıyorlar. Yani geçici bir hayat için bazı şeyleri gereğinden fazla kafaya takmak kendini sıkmaktan, boşu boşuna yiyip bitirmekten ve bunaltmaktan başka bir şey değildir. Kısacası aptallıktır aslında. Çünkü insan bunu bile bile bu düşünceler ile hayatını mutsuz geçirmeyi tercih ediyor, kendine zarar veriyor.