Hocam bence ilaçlar bir işe yaramıyor. Bende biraz durgun bir karaktere sahip olduğum için psikiyatriste gidip yazılı ve sözlü test olmam neticesinde dikkat eksikliğim olduğu ortaya çıkmıştı. Doktorun verdiği ilaçları kullandığım zaman akşam 21.00 dediği zaman sürekli uykum geliyordu, yani bu ilaçlar benim dertlerimi, sıkıntılarımı vesaire kafamdan silmiyordu, beni sürekli uyutup ruh gibi etrafta gezdiriyordu. Bir de saç dökülmesi yaptığını görünce ilaçları bıraktım. Bence dikkat eksikliği ve beyin tembelliğinin en güzel ilacı üstte yorumumda yazdığım gibi bolca sosyalleşmek ve yeni aktiviteler denemek, bunları yaparken sizin dediğiniz gibi bol sıvı alımı, sağlıklı beslenme, spor yapma gibi şeylerinde etkisi büyük bence. Ancak tek başına bunları yapmak yetmiyor gibi, kişinin kafasını ne kurcalıyorsa o şeylerden kurtulması lazım, yani psikolojik olarak ilaçsız destek almalı. En basitinden kendimi örnek verecek olursam bu üstte yazdıklarımı ne kadar uygularsam uygulayayım arkadaş gibi dersin başına oturduğum zaman birisiyle 2-3 sene önce ettiğim kavganın flashbackleri zihnimde canlanmaya başlıyordu ve önüne geçemiyordum, gerçi hala önüne geçemiyorum. İş zor ama umarım imkansız değildir.Eğer dikkat dağınıklığı sorununuz varsa, bunu bir uzmana danışmak ve sorunu bu şekilde çözmek en doğrusudur. Fakat bazı zamanlar, uzmandan alınan destekten çok kendinizi de geliştirmeye bakıyor bu konu. Şahsen kendimden örnek vereyim; anaokulundan beri dikkat dağınıklığı ve hiperaktivite bozukluğu hastalığını taşıyordum, ki hala bazı durumlarda yaşıyorum. Psikiyatristlere giderek üniversite zamanıma kadar hep dikkat toplayıcı ilaçlar kullandım, fakat üniversite zamanında yan etkileri int*h*r* kadar sürükleyecek derecedeydi. Ben de o zaman bu zamandır ilaçları bırakıp, dikkatimi yoğunlaştırabileceğim işlere yöneldim. Örneğin; sudoku ve kelime oyunları oynamaya başladım, sosyalleşmeye başladım fakat kendime de zaman ayırdığım oldu, bana kalırsa dikkat eksikliğinin bir diğer sebebi de sıvı yetersizliği. Su tüketimimi arttırdım, yeni şeyler yaptım vs. gibi şeylerle uğraştım ve bu şekilde kendimi toparlayabildim. Bu yaptıklarım beni ileriye dönük ve analitik bir şekilde düşünmeye teşvik etti, bu sayede kendimi çok rahatlamış halde buldum. Eğer dediklerim size yardımcı olursa, ne mutlu size.
Hocam bence ilaçlar bir işe yaramıyor. Bende biraz durgun bir karaktere sahip olduğum için psikiyatriste gidip yazılı ve sözlü test olmam neticesinde dikkat eksikliğim olduğu ortaya çıkmıştı. Doktorun verdiği ilaçları kullandığım zaman akşam 21.00 dediği zaman sürekli uykum geliyordu, yani bu ilaçlar benim dertlerimi, sıkıntılarımı vesaire kafamdan silmiyordu, beni sürekli uyutup ruh gibi etrafta gezdiriyordu. Bir de saç dökülmesi yaptığını görünce ilaçları bıraktım. Bence dikkat eksikliği ve beyin tembelliğinin en güzel ilacı üstte yorumumda yazdığım gibi bolca sosyalleşmek ve yeni aktiviteler denemek, bunları yaparken sizin dediğiniz gibi bol sıvı alımı, sağlıklı beslenme, spor yapma gibi şeylerinde etkisi büyük bence. Ancak tek başına bunları yapmak yetmiyor gibi, kişinin kafasını ne kurcalıyorsa o şeylerden kurtulması lazım, yani psikolojik olarak ilaçsız destek almalı. En basitinden kendimi örnek verecek olursam bu üstte yazdıklarımı ne kadar uygularsam uygulayayım arkadaş gibi dersin başına oturduğum zaman birisiyle 2-3 sene önce ettiğim kavganın flashbackleri zihnimde canlanmaya başlıyordu ve önüne geçemiyordum, gerçi hala önüne geçemiyorum. İş zor ama umarım imkansız değildir.
Doğru diyorsunuz, ilaçlı çözüm en sona bırakılması gereken çözüm. Çünkü dertleri kalıcı olarak değil de, geçici bir süreliğine siliyordu ilaçlar (Concerta kullanmıştım, çok kötü anılarım var bu ilaç hakkında). Ve bir de insanın hevesinin olmadığı konular üzerine yoğunlaşması da bana kalırsa dikkat dağınıklığının bir sebebi ve bu ülkemizde örnekleri çokça var. Örneğin; KPSS sınavında SGK memuru olacak birisinin Tarih ve Coğrafya çözmesi gibi. Neden sadece Vatandaşlık konusundan çözmüyor da, diğerlerinin de çözülmesi zorunlu kılınıyor? Suda yüzebilen balıktan ağaca tırmanmasını istiyorlar ve bu yüzden de bu tür olaylar yaşanıyor.
Beynimi çalıştıramıyorum.
Gün içinde sıkıntı yok ama örneğin bir konunun çözümünü düşünmem gerek, düşünemiyorum;
Direkt beynim dikkatini başka bir yere veriyor.
Odaklanamama, overthinking falan hepsi bunun yüzünden.
Bu konuyu yazarken bile birkaç dakika sürdü çünkü alttaki konulara doğru gidiyordum, üşeniyordum yazmaya.
Ders çalışırken örneğin;
Nitelikli bir okuldayım, rahatlıkla ve kolayca ders çalışabilirim ama bunu yapamayacak kadar tembelim.
Masa başına oturduğum an başka düşüncelere dalıyorum.
Artık hiçbir şey yapamaz oldum.
Düşüşümü izliyorum...
Bu durum eskiden bana da oluyordu, nasıl çözdüğümü hatırlamıyorum, yaşım biraz büyüdükçe ders vb konuların saçma olduğunu anladım, anlarken de kendimin nasıl ders çalışması gerektiğini de anladım, yapmam gereken tek şey kitap okumak imiş, mesela sınavım mı var, 1 saat önce çalışmaya başlıyorum sınava benim kafam öyle alıyor. Seninde kendinin nasıl çalışman gerektiğini bulman lazım, tabii ki her şeyi bende öğrenemiyorum isim hafızam yok dümdüz yok birinin ismini öğreneyim 10 dakika sonra unuturum. Takma kafana belki takmaz isen daha iyi anlarsın, kendini şartlama.
Haklısınız, maalesef öyle. Ben de analitik düşünme konusunda kendime çok güveniyorum, büyük resmi parçalara ayırıp ona ulaşabileceğim yolları küçük parçalar halinde toplayıp tekrardan bir bütün haline getiriyorum. Sayisal yeteneğime de güveniyorum, ama gelin görün ki KPSS sınavında sadece Matematik sayısal ve ben diğer sözel derslerde çok sıkılıyorum, yapmak istemiyorum. Kendimle alakalı iş ilanlarına baktığım zaman da en az 5 ila 10 yıl arasında bir tecrübe istiyor ki bu çok uzun bir zaman, bunu görünce de bütün hevesim kaçıyor ve böylece de kısır bir döngüye giriyorum.Hocam bahsettiğinizden daha kötü bir şey varsa o da insanın neye hevesi olduğunu bir türlü keşfedememesi bence. Ne iş yaparsam yapayım o işi hiçbir zaman tam anlamıyla bu benlikmiş diye sınıflandıramıyorum. Örneğin Matematik yapayım desem sayısalı sevmiyorum diyorum Tarihe geçiyorum. Tarihe geçsem Tarih ne sıkıcıymış deyip İngilizceye geçiyorum. İngilizcede gramerde vb. çok boğulunca bu da çok bunaltıyormuş diyorum başka şeyler aramaya başlıyorum. Mesela ben daha fiziksel aktivite gerektiren işler yapmayı isterdim basketbolcu veya futbolcu olmak gibi, özellikle boyum uzun olduğu için basketbolcu olmayı isterdim ama basket oynadığım dönemlerde kilo sorunu yaşadığım için 30 dk basketbol oynayayım kalp krizi geçirecekmiş gibi oluyordum. Türkiye'de maalesef ben dahil çoğu insan neye ilgisi olduğunu keşfedemeden sevmediği bir şeyin peşinde ölüp gidiyor bence. Çok üzücü bir durum. @Silinen üye
Haklısınız, maalesef öyle. Ben de analitik düşünme konusunda kendime çok güveniyorum, büyük resmi parçalara ayırıp ona ulaşabileceğim yolları küçük parçalar halinde toplayıp tekrardan bir bütün haline getiriyorum. Sayisal yeteneğime de güveniyorum, ama gelin görün ki KPSS sınavında sadece matematik sayısal ve ben diğer sözel derslerde çok sıkılıyorum, yapmak istemiyorum. Kendimle alakalı iş ilanlarına baktığım zaman da en az 5 ila 10 yıl arasında bir tecrübe istiyor ki bu çok uzun bir zaman, bunu görünce de bütün hevesim kaçıyor ve böylece de kısır bir döngüye giriyorum.
Haklısınız, umarım en yakın zamanda çalışmaya adapte olurum. Sizlere de kolaylıklar dilerim.Hocam hepimiz çalışmak zorundayız, ben her gün tatilsiz 12 saat çalışıyorum zorundayım çünkü sizde zorunda kalacaksınız benden sizlere tavsiye çok çalışın eğer çalışmaz iseniz sizleri çok güzel, parlak günler pek beklemiyor benden söylemesi.
Haklısınız, umarım en yakın zamanda çalışmaya adapte olurum. Sizlere de kolaylıklar dilerim.