Bıktım kardeşim insanlardan!!

Sen kendinden umudu kesmişsin dostum. Kalk bir çık dışarı mesaj çek arkadaşına, gel gezelim de. Kulüplere gidin. Gezin tozun.
 
Bir söz var "Ne kadar çok yaşadıysam o kadar çok yalnızım" Aslında bu söz beni açıklıyor şimdiye kadar bir sürü olay yaşadım. Beni sürekli dışladılar sürekli yalnız kaldım bir sorun yaşadığımda sürekli kendi kendime çözmeye çalıştım kimseden yardım almadım herhalde bu da benim ne kadar içine kapanık olduğunu açıklıyor Farklı olmaya çalışırken kendim olamıyorum Sanki beni artık istemiyorlar sanki sürekli bir şey yapmaya çalışırken yapamıyorum gibi bir durumdayım Şuan Azer Bülbül dinliyorum ve o da beni anlatıyor sanki! Dediğiniz gibi artık başka alanlara yönelmeye çalışıyorum fakat maddi durumumuz iyi değil. Mesela arkadaşlar gelin gezelim yiyelim,içelim diyor fakat benim param olmadığı için sürekli erteliyor veya gelmek istemiyorum. Sürekli kendimi yalnız hissediyorum "Yalnızlık Allah’a Mahsustur" bunu biliyorum fakat içimde sürekli bir his var sürekli beni yalnızlığa götürüyor
 
Şöyle bir oyun çıkmış, başlığı okuyunca aklıma geldi:


Bu içeriği görüntülemek için üçüncü taraf çerezlerini yerleştirmek için izninize ihtiyacımız olacak.
Daha detaylı bilgi için, çerezler sayfamıza bakınız.

Bu arada daha yeni bıkıyorsan, biraz geç kalmışsın demektir. Şaka yaptığıma bakma bende de insanların genelini sevemiyorum. İçimizdeki iyiliğe falan da pek inanmıyorum. Daha fazla uzatmayayım, bir başlarsam sabaha kadar bu mesajı bitiremem.

Verebileceğim tek tavsiye şu: İnsanlardan nefret etmekten kurtulmak istiyorsan, onları önemsememeyi öğreneceksin. Hobilerin olsun, kendini geliştir. Kafan otomatikman başka yerlere kayacaktır. Asosyal bile olsan, bir topluluğa girdiğinde kendine güven problemi yaşamıyorsan çok büyük bir sorun yok bence.
 
Son düzenleme:

Okurken dedim ki biri benim hayatımı yazıyor . Aynı durumdayız. Ben de memnun değilim bu yaşadığım hayattan da maddi durumlardan dolayı bir sosyalleşmek için hobi bulamadık. Ya da ben kendimi kandırıyorum bilmiyorum. Hayırlısı, her şey olacağına varır. Belki 2-3 sene sonra bambaşka biri olacağız.
 
hayat utanıp sıkılıp düşünmek için çok kısa değil mi
 
Bende çok sosyal sayılmam ama kendi düzeyinde arkadaşlıklar kurmaya çalışırsan hiç bir zaman yanlız kalmazsın. Öyle düşünüyorum en azından.
 
Yemin ederim ki yalnız olmaz çok güzel bir duygu. Etrafımda birileri olunca sıkılıyorum ya da bana iş çıkartıyorlar. Bende isterim kafa arkadaşlarımın olmasını ama yok işte olanların çoğu ile ayrı düştük iş güç hayat koşulları nedeniyle. Ben halimden memnunum insanların rahatsız etmesini sevmem.
 
@Saykopat Benim gibi düşünen bir insanı görmek beni şu an duygulandırdı. Arkadaşlarım bir yere çağırınca gitmemek için kırk takla atıyorum. Çünkü hep bir icat çıkarıyorlar.
 
Konuyu cevapla
Menü
Giriş yap
Kaydol
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için çerezleri kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…