Çağımızın insanlarının, gençlerinin, çocuklarının çağımızın teknolojisinden faydalanamaması, buna ulaşamaması, bir kere geldiği şu hayatta mutlu olamaması gerçekten üzücü. Benim de çocukluğum yokluk içerisinde geçti. Hala pek farklı sayılmaz. 2010'dan kalma PC kullanıyorum.
3 aydır araba yıkıyorum, köşede de biraz para vardı ancak bir PC parası toplayabildim. Çocukken karıncalanan durmadan sürekli yukarıdan aşağı kayan, sadece 1-2 kanalı çeken bir televizyonumuz vardı. Sabah saatlerinde o TV'den bazı çizgi filmler yayınlanırdı güç bela onu izlemeye çalışırdım. Yarım yamalak teknolojik tek eğlencemiz buydu. Genelde sokakta eğlenirdik. Yaşım 28. Bu yaşıma kadar pek düzgün bir işte çalışamadım. Hep saçma absürt işler. Diyarbakırlıyım burada iş imkanları kısıtlı. İşimi görecek bir PC ancak bu yaşımda alabileceğim.
Allah şahit Türkiye'de yoksul gençlerin, çocukların durumu yüreğimi parçalıyor. Biz çocukken mahrum kaldık onlar bari kalmasın istiyorum ama yok. Hükümet bizim gibi düşünmüyor. Hükümet sadece kendi ailesini, yakınlarını ve çevresini düşünüyor. 1150 odalı saraylarında itibardan tasarruf olmaz diyerek her gün milyonlarca lira harcıyorlar. Dostum yaşın çok genç. Dil öğren ve bu ülkeden git. Work and travel, Erasmus gibi şeyleri kolla ve kapağı bir şekilde o ülkelere atmaya çalış. Nasıl yaparsın bilmiyorum. Bunun içinde bir miktar para gerekli ama ben başka bir çözüm yolu bulamıyorum. Yolu olsa ben de giderim ama şu an mümkün değil. Çok üzgünüm.